[go: up one dir, main page]
More Web Proxy on the site http://driver.im/Przejdź do zawartości

Dan Jeorjadis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dan Jeorjadis
Νταν Γεωργιάδης
Pełne imię i nazwisko

Janis Jeorjadis

Data i miejsce urodzenia

5 maja 1922
Itaka

Data i miejsce śmierci

18 stycznia 1998
Ateny

Pozycja

bramkarz

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1947–1948 Panathinaikos AO 3 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1957–1958 Sport Boys
1958 Banfield
1959–1960 Haiti
1960–1962 Ferro Carril Oeste
1962 Club Bolívar
1962–1963 Club Libertad
1963–1964 Santiago Wanderers
1964–1965 Peru
1965–1968 Club Bolívar
1966–1967 Boliwia
1968–1969 Grecja
1969–1970 Panachaiki
1970–1971 Olympiakos SFP
1971 FC La Chaux-de-Fonds
1971–1972 Sevilla FC
1972 Alianza Lima
1974–1975 Larisa
1975–1976 Panionios GSS
1975–1977 Wenezuela
1976 Alianza Lima
1978–1979 Panionios GSS
1982–1983 Trikala
1987 FC Montreux-Sports
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Janis Dan Jeorjadis (gr. Γιάννης (Νταν) Γεωργιάδης) (ur. 5 maja 1922 na Itace, zm. 18 stycznia 1998 w Atenach) – grecki piłkarz, a także trener.

Kariera piłkarska

[edytuj | edytuj kod]

Jako piłkarz Jeorjadis występował w Panathinaikosie, z którym w 1948 roku zdobył Puchar Grecji.

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

W swojej karierze Jeorjadis prowadził drużyny Sport Boys, Banfield, reprezentację Haiti, Ferro Carril Oeste, dwukrotnie Club Bolívar, Club Libertad, Santiago Wanderers, reprezentację Peru, reprezentację Boliwii, a od 1968 roku reprezentację Grecji. Zadebiutował tam 21 listopada 1968 w wygranym 4:1 towarzyskim meczu z Egiptem. Kadrę Grecji Jeorjadis poprowadził łącznie w 8 spotkaniach.

Następnie trenował Panachaiki, Olympiakos SFP, FC La Chaux-de-Fonds, Sevillę, dwukrotnie Alianzę Lima, Larisę, dwukrotnie Panionios GSS, reprezentację Wenezueli, Trikalę oraz FC Montreux-Sports.

Do największych sukcesów Jeorjadisa należą zdobycie mistrzostwa Peru ze Sport Boys (1958), dwa mistrzostwa Boliwii z Club Bolívar (1966, 1968), a także Puchar Grecji z Olympiakosem (1971) i Panioniosem (1979).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]