Grzegorz Piotrowski (oficer SB)

Ten artykuł dotyczy funkcjonariusza SB. Zobacz też: Grzegorz Piotrowski (ujednoznacznienie).

Grzegorz Piotrowski

szeregowy (degradacja)
Data i miejsce urodzenia	23 maja 1951 Łódź
Przebieg służby
Formacja	Służba Bezpieczeństwa
Jednostki	Departament IV Ministerstwa Spraw Wewnętrznych
Stanowiska	funkcjonariusz Departamentu IV MSW
Odznaczenia
[1].

Grzegorz Sławomir Piotrowski (ur. 23 maja 1951 w Łodzi) – oficer Służby Bezpieczeństwa w stopniu kapitana, po zabójstwie księdza Jerzego Popiełuszki uznany przez sąd za winnego zabójstwa i skazany na 25 lat pozbawienia wolności i degradację^[2].

Syn Władysława i Ireny, pochodził z rodziny inteligenckiej^[1]. Absolwent XXIX LO w Łodzi. Z wykształcenia matematyk^[3]. W okresie od października 1977 do czerwca 1978 odbył studia podyplomowe w Akademii Spraw Wewnętrznych w Warszawie^[4]. Pracował w IV Departamencie MSW, od grudnia 1982 do lutego 1983 naczelnik grupy „D” tego departamentu, zajmującego się działalnością przeciw Kościołowi katolickiemu w Polsce, w stopniu kapitana SB. Według zachowanej dokumentacji wyjazdów IV Departamentu MSW, Piotrowski wielokrotnie uczestniczył w spotkaniach z wydziałem do spraw dywersji i walki ideologicznej KGB w latach 1971–1982^[5]. O jego pracy w 1982 napisano: Przejawia wiele inicjatywy, szuka nowych sposobów rozwiązań problemów operacyjnych. Niekiedy reaguje zbyt impulsywnie, angażując się osobiście w działania zlecane pracownikom. Dobry organizator. Zdyscyplinowany i koleżeński^[6]. W styczniu 1983 wraz z trzema innymi funkcjonariuszami SB porwał i poparzył żrącym płynem Janusza Krupskiego^[7]. Z inspiracji bezpośredniego przełożonego, Adama Pietruszki, razem z dwoma innymi funkcjonariuszami SB – Waldemarem Chmielewskim i Leszkiem Pękalą, dokonał 19 października 1984 porwania i zabójstwa księdza Jerzego Popiełuszki, w którym odegrał główną rolę. 23 października został aresztowany, a następnie zwolniony dyscyplinarnie ze służby i zdegradowany do stopnia szeregowego^[4]. Wyrokiem Sądu Wojewódzkiego w Toruniu z 7 lutego 1985 został skazany za zabójstwo księdza Popiełuszki na karę 25 lat pozbawienia wolności. W drodze amnestii, karę zmniejszono mu następnie do 15 lat. Wspomnianą karę odbywał w kilkunastu więzieniach. W latach 90. sądy odmawiały mu wyjścia na warunkowe przedterminowe zwolnienie. Odbywanie kary zakończył 16 sierpnia 2001. Przekonany o swojej niewinności, aż 19 razy występował o przedterminowe zwolnienie^[8].

Kolejny raz został skazany 4 października 2002 przez Sąd Rejonowy w Łodzi na 8 miesięcy pozbawienia wolności (zmienione w 2003 r. przez Sąd Okręgowy w Łodzi na karę grzywny^[9]), za znieważanie sądów i sędziów w wywiadzie telewizyjnym udzielonym przy okazji konferencji promującej antyklerykalny tygodnik „Fakty i Mity” w 2000^[10]. W wywiadzie tym stwierdził: Sędziowie robią z siebie klaunów, balansując na granicy śmieszności^[8]. Po wyjściu z więzienia Piotrowskiemu przypisywano współpracę z tygodnikiem „Fakty i Mity”, gdzie miał publikować teksty pod pseudonimem Sławomir Janisz^[11][12]. W 2005, występując pod tym nazwiskiem, został rozpoznany przez brata zamordowanego w 2003 Krzysztofa Gotowskiego^[13]. W późniejszym czasie miał posługiwać się pseudonimami Dominika Nagel i Anna Tarczyńska^[14]. Roman Kotliński na łamach tygodnika stwierdził, że nigdy nie zatrudniał Piotrowskiego^[15]. W 2011 roku dziennik „Rzeczpospolita” stwierdził, że Piotrowski pisze dla tygodnika „Fakty i Mity” pod pseudonimami Anna Tarczyńska i Dominika Nagel, ale pieniądze za tę pracę trafiają na konto jego żony Janiny P. Redaktor naczelny „Faktów i Mitów” zarzucił autorowi artykułu kłamstwo i zapowiadał wytoczenie procesu, co jednak nie nastąpiło^[16].

Pełny przebieg służby Grzegorza Piotrowskiego^[4]:

Żonaty, ma dwoje dzieci.

• Srebrny Krzyż Zasługi^[17].