[go: up one dir, main page]
More Web Proxy on the site http://driver.im/Przejdź do zawartości

Gazeta Wrocławska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gazeta Wrocławska
Ilustracja
Winieta gazety jako reklama
na dachu budynku przy pl. Kościuszki
Częstotliwość

dziennik

Państwo

 Polska

Adres

ul. św. Antoniego 2/4,
Wrocław

Wydawca

Polska Press Oddział we Wrocławiu

Tematyka

regionalna

Pierwszy numer

1948 (jako „Gazeta Robotnicza”),
1995 (jako „Gazeta Wrocławska”),
2004 (jako „Słowo Polskie – Gazeta Wrocławska”),
2007 (jako „Polska Gazeta Wrocławska”),
od 2015 (jako „Gazeta Wrocławska”)

Redaktor naczelny

Maja Majewska

Średnia sprzedaż

(III kw. 2022) 4329[1]

Format

350 × 289

ISSN

1898-3146

Strona internetowa

Gazeta Wrocławskadziennik dolnośląski wydawany we Wrocławiu od 1948.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Jako „Gazeta Robotnicza” ukazywała się od 16 grudnia 1948, jako organ Komitetu Wojewódzkiego PZPR we Wrocławiu. Powstała z połączenia Warszawskiego Kuriera Ilustrowanego i Trybuny Dolnośląskiej[2][3]. Gazeta była organizatorem wyścigu kolarskiego Szlakiem Grodów Piastowskich.

Redaktorami naczelnymi byli kolejno[4]:

Egzemplarz „Gazety Robotniczej” z lipca 1990

W III RP, po prywatyzacji w 1990 tytuł dziennika został przekształcony w „Robotniczą Gazetę Wrocławską”, następnie w „Gazetę Wrocławską”. Miało to na celu odcięcie się od dotychczasowej historii gazety, jako lokalnego organu PZPR. Po wykupieniu gazety od spółdzielni dziennikarskiej przez szwajcarską spółkę (później okazało się, że stoi za nią niemiecki koncern prasowy Passauer Neue Presse, którego spółką córką jest Polska Press), gazeta uzyskała nowy kształt, a wydawca zbudował na potrzeby dziennika nowoczesną drukarnię offsetową w podwrocławskich Bielanach. W okresie tych przekształceń redaktorem naczelnym gazety był Andrzej Bułat. Później, po przejęciu gazety przez niemieckiego wydawcę, naczelnymi byli Wiesław Mielcarski, Iwona Zielińska i Stanisław Drozdowski. Przejęcie dwóch konkurencyjnych gazet wrocławskich („Słowa Polskiego” i „Wieczoru Wrocławia”) spowodowało zmianę w 2004 tytułu dziennika do postaci „Słowo Polskie – Gazeta Wrocławska”. Redaktorem naczelnym do 2010 był Marek Twaróg, później jego funkcję przejął Arkadiusz Franas, były wicenaczelny. W 2021 funkcję redaktora naczelnego objęła Alicja Giedroyć-Skiba, która zrezygnowała ze stanowiska redaktora naczelnego w październiku 2021[7][8]. Następcą jej został Artur Matyszczyk, który przedtem pełnił funkcję zastępcy redaktora naczelnego „Gazety Lubuskiej[9].

W sobotę 13 października 2007 po raz ostatni gazeta wyszła pod nazwą „Słowo Polskie – Gazeta Wrocławska”; od następnego, poniedziałkowego wydania nosiła tytuł „Polska – Gazeta Wrocławska” i była wydawana w ramach dziennika „Polska”. Od stycznia 2015 wychodzi pod tytułem „Gazeta Wrocławska”.

W czerwcu 2024 roku redaktor naczelną została Maja Majewska[10].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. „Gazeta Pomorska” liderem sprzedaży w III kwartale, „Polska Metropolia Warszawska” na czele e-wydań [online], www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2022-11-11] (pol.).
  2. Jerzy Czyż 40 lat "Gazety Robotniczej", Kalendarz Wrocławski, 1989, s. 139
  3. Encyklopedia Wrocławia. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2000. ISBN 83-7023-749-5.
  4. Jerzy Czyż 40 lat "Gazety Robotniczej", Kalendarz Wrocławski, 1989, s. 143
  5. Redaktor Henryk Jonek nie żyje
  6. Adam Szynol Prasa codzienna na Dolnym Śląsku w latach 1989-2003, wyd. Wrocław 2004, s. 33
  7. Alicja Giedroyć-Skiba naczelną „Gazety Wrocławskiej” [online], www.press.pl [dostęp 2021-07-14] (pol.).
  8. Naczelna „Gazety Wrocławskiej” odchodzi. Dwa tygodnie temu skrytykowała Dorotę Kanię [online], Press.pl [dostęp 2021-10-13] (pol.).
  9. Artur Matyszczyk na czele „Gazety Wrocławskiej”, Alicja Giedroyć-Skiba odchodzi po 4 miesiącach [online], wirtualnemedia.pl [dostęp 2022-11-05] (pol.).
  10. Piątka nowych naczelnych w Polska Press. Kolejne nominacje wkrótce [online], wirtualnemedia.pl, 3 czerwca 2024 [dostęp 2024-06-17] [zarchiwizowane z adresu 2024-06-11] (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]