Bremia lactucae
 Biały nalot Bremia lactucae na liściu sałaty | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Bremia lactucae |
| Nazwa systematyczna | |
| Bremia lactucae Regel Bot. Ztg. 1: 666 (1843) | |
Bremia lactucae Regel – gatunek grzybopodobnych lęgniowców z rodziny wroślikowatych[1]. Grzyb mikroskopijny, pasożyt obligatoryjne niektórych roślin z rodziny astrowatych (Brassicaceae). Wywołuje u sałaty chorobę zwaną mączniakiem rzekomym sałaty[2].
Systematyka i nazewnictwo
[edytuj | edytuj kod]Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Bremia, Peronosporaceae, Peronosporales, Peronosporidae, Peronosporea, Incertae sedis, Oomycota, Chromista[1].
Ma około 30 synonimów. Są nimi m.in. dawniej wyróżnione formy i odmiany[3]:
Morfologia i rozwój
[edytuj | edytuj kod]Endobiont, rozwijający się wewnątrz tkanek roślin. Tworzy pomiędzy ich komórkami hialinowe, bezprzegrodowe strzępki, z których wyrastają duże, kuliste lub maczugowate ssawki wnikające do komórek[2], oraz dichotomicznie rozgałęzione, również bezbarwne sporangiofory. Rozgałęziają się one zazwyczaj w połowie swojej długości, a wierzchołki ich rozgałęzień są pęcherzykowate, płaskie, zakończone przeważnie 5 krótkimi, prostymi wyrostkami. Na wyrostkach tych powstają bezbarwne zarodniki sporangialne z brodawką na szczycie. Mają wymiary 15–25 × 12–21 μm. Na dolnej stronie liści porażonych roślin tworzą biały nalot. Lęgnie o cienkiej, brunatnej ścianie. W porażonych częściach roślin czasami tworzą się w przybliżeniu kuliste oospory o średnicy 26–34 μm i żółtobrunatnym, cienkim, gładkim lub słabo brodawkowanym episporium[2][4].
Źródłem infekcji pierwotnej są oospory zimujące na obumarłych, porażonych resztkach roślin w glebie, a czasami także w nasionach. W sprzyjających warunkach kiełkują tworząc strzępkę infekcyjną. Na porażonych roślinach w sezonie wegetacyjnym powstają zarodniki sporangialne, które dokonują infekcji wtórnych rozprzestrzeniając chorobę. Roznoszone są przez wiatr. Kiełkują w strzępkę grzybni. Zazwyczaj jest ona heterotaliczna, sporadycznie homotaliczna[4].
Występowanie
[edytuj | edytuj kod]Gatunek szeroko rozprzestrzeniony. Występuje w Ameryce Północnej i Środkowej, Europie, Azji, Afryce, Australii i niektórych wyspach[5].
Pasożytuje na niektórych roślinach z rodziny astrowatych. Stwierdzono występowanie na gatunkach należących do rodzajów: Glebionis, Gaillardia, Helichrysum, Doronicum, Pericallis, Senecio, Arctium, Carduus, Centaurea, Cirsium, Cynara, Crepis, Hieracium, Hypochaeris, Lactuca, Mycelis, Pieris, Sonchus, Taraxacum, Tragopogon[6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Index Fungorum. [dostęp 2018-03-02]. (ang.).
- ↑ a b c Joanna Marcinkowska: Oznaczanie rodzajów grzybów sensu lato ważnych w fitopatologii. Warszawa: PWRiL, 2012. ISBN 978-83-09-01048-7.
- ↑ Species Fungorum. [dostęp 2018-03-02]. (ang.).
- ↑ a b Selim Kryczyński, Zbigniew Weber (red.), Fitopatologia, t. 2. Choroby roślin uprawnych, Poznań: Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2011, s. 240,241, ISBN 978-83-09-01077-7.
- ↑ Discover Life Maps. [dostęp 2018-03-02].
- ↑ Malcolm Storey: Bremia lactucae Regel (Lettuce Downy Mildew). [w:] BioInfo (UK) [on-line]. [dostęp 2018-03-02].