Blink-182

Blink-182

Blink-182
Inne nazwy	Blink (1992–1994)
Rok założenia	1992
Pochodzenie	Stany Zjednoczone
Gatunek	punk rock kalifornijski, punk rock
Aktywność	1992–2005, od 2009
Wydawnictwo	Filter Grilled Cheese MCA Geffen
Powiązania	Plus 44 Angels & Airwaves Box Car Racer Transplants
Skład
Mark Hoppus Travis Barker Tom DeLonge
Byli członkowie
Scott Raynor Matt Skiba
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Blink-182 – amerykański zespół grający punk rock. Grupa powstała w Poway (przedmieścia San Diego, Kalifornia) w roku 1992 i była aktywna do roku 2005. Wtedy też członkowie Blinka zawiesili działalność i założyli swoje własne zespoły. Mark i Travis zaczęli nagrywać płyty z Plus 44, a Tom zajął się grupą Angels & Airwaves. 8 lutego 2009 oficjalnie ogłosili reaktywację zespołu, a 15 maja 2009 zagrali pierwszy od 4 lat koncert na żywo. W 2015 roku Tom odszedł z grupy, a jego miejsce zajął Matt Skiba, wokalista Alkaline Trio. W 2022 roku Tom DeLonge powrócił do zespołu, a odszedł z niego Matt Skiba^[1].

Obecny skład zespołu

• Mark Hoppus – gitara basowa, śpiew (1992–2005, od 2009)
• Travis Barker – perkusja (1998–2005, od 2009)
• Tom DeLonge – gitara, śpiew (1992–2005, 2009–2015, od 2022)

Byli członkowie zespołu

• Scott Raynor – perkusja (1992–1998)
• Matt Skiba – gitara, śpiew (2015–2022)

Zespół został utworzony w 1992 roku w San Diego przez Marka Hoppusa i Toma DeLonge. Tom wcześniej grał w zespole Big Oily Men, lecz ten szybko się rozpadł i DeLonge szukał chętnych do grania wraz z nim w nowej grupie. W szkole średniej poznał Ann Hoppus, z którą przez jakiś czas był związany. Poznał przez nią brata Marka. Hoppus grał wcześniej w grupie The Attic Children, lecz i ta się rozpadła.

DeLonge i Hoppus od razu zaprzyjaźnili się i zaczęli wspólnie grać. Zaczynali w garażu Toma, bez perkusisty, ale za to z wieloma świetnymi pomysłami na piosenki. Wkrótce dowiedzieli się, że w szkole jest niejaki Scott Raynor, który gra na perkusji. Natychmiast go zwerbowali do gry w zespole, i mimo że Raynor wcześniej słuchał metalu, szybko udało się chłopakom przekonać go do punk rocka.

Zespół nagrał swoje pierwsze demo pt. Flyswatter w 1993 roku. Zawierało ono kilka własnych kompozycji i garść coverów innych zespołów. Potem (1994) było kolejne demo zatytułowane Buddha, na którym znalazło się kilka nowych piosenek, aż w końcu w 1995 zespół nagrał swój pierwszy długogrający krążek Cheshire Cat dla wytwórni Cargo/Grilled Cheese records. Stopniowo zdobywał coraz większą popularność, koncertując z takimi sławami jak The Offspring czy Bad Religion. W 1997 roku zespół nagrał kolejną płytę – Dude Ranch. Album odniósł duży sukces i otrzymał status złotej płyty.

Zachęcony sukcesem Blink-182 postanowił odkurzyć stare nagrania, i tak oto w 1998 roku światło dzienne ujrzała reedycja dema Buddha, tym razem wydana już jako pełny album na płycie cd. W międzyczasie od zespołu z niewyjaśnionych do końca przyczyn odszedł perkusista Scott Raynor i zastąpił go młody, uzdolniony muzyk – Travis Barker, grający wcześniej w zespole The Aquabats. W roku 1999 grupa atakuje rynek muzyczny świetnym singlem All the Small Things, pochodzącym z najnowszej płyty pt. Enema of the State. Album rozchodzi się jak świeże bułeczki, zespół zostaje dostrzeżony w Europie, zdobywa nagrodę MTV Europe Awards w kategorii Best New Act. Od tego momentu kariera tria z Kalifornii toczy się w zawrotnym tempie.

Ogólnoświatowe trasy koncertowe, wywiady, zdjęcia, wystąpienia w TV itp. W roku 2000 zostaje wydany album z wersjami koncertowymi utworów z poprzednich płyt grupy pt. The Mark, Tom and Travis Show. Płyta ukazuje się w limitowanej liczbie egzemplarzy i zawiera jeden nowy utwór. Rok 2001 okazuje się rokiem niezwykle twórczym w karierze muzyków: w czerwcu ukazuje się kolejny longplay Take Off Your Pants and Jacket, który błyskawicznie podbija rynek muzyczny na całym świecie takimi hitami jak The Rock Show czy First Date.

W tym czasie DeLonge zaczyna pisać muzykę zupełnie inną od dotychczasowej i nagrywa płytę z Barkerem, Anthonym Celestino i Davidem Kennedy jako Box Car Racer. Płyta stanowi mieszankę punk rocka z emo i hardcorem, grupa zdobywa wierne grono fanów. Na płycie gościnnie pojawiają się Tim Armstrong z Rancida i Jordan Pundnik z New Found Glory, a także Mark Hoppus w kawałku Elevator. W roku 2002 Travis Barker bierze udział w nagraniu płyty Transplants wraz z Armstrongiem i Robem Astonem. Płyta okazuje się fenomenem, łącząc wiele gatunków muzycznych.

Wreszcie w roku 2003, po dwóch latach przerwy, zespół znów wraca do studia, tym razem już jako trio blink-182, by nagrać swój szósty album zatytułowany po prostu blink 182. Ostatni koncert zespół zagrał 16 grudnia 2004. Po prawie rocznej przerwie zespół zawiesza działalność na bliżej nie określony czas z inicjatywy Toma DeLonge. 1 listopada 2005 wydaje ostatnią płytę zatytułowaną Greatest Hits. Po ogłoszeniu zawieszenia działalności Tom DeLonge założył zespół Angels & Airwaves, natomiast Travis Barker i Mark Hoppus stworzyli +44.

Dnia 8 lutego 2009 roku zespół pojawił się po raz pierwszy publicznie od czasu rozpadu jako prezenterzy na gali rozdania nagród Grammy^[2]. Kilka dni przed tym wydarzeniem gitarzysta zespołu Angels & Airwaves, David Kennedy na oficjalnym chacie wypowiedział się^[3] na temat powrotu trio, zaznaczając że zespół planuje kontynuować działalność i wydać nowy krążek. Doniesienia te potwierdziły się w trakcie rozdania wspomnianych nagród, kiedy to Travis Barker wypowiedział słowa „Graliśmy razem muzykę i zdecydowaliśmy, że będziemy ją grać dalej”, na co Mark Hoppus dodał „Blink-182 powrócił!”^[4]. Trzy miesiące później zespół zagrał swój pierwszy od czasu rozpadu koncert na żywo, a latem tego samego roku wyruszył w wielką trasę koncertową po całej Ameryce, grając z takimi zespołami jak Panic! at the Disco, Fall Out Boy, Weezer i inne. Trasa ta okazała się być wielkim sukcesem, a podczas niej zespół po raz pierwszy wykonał na żywo utwory, których nie zdążył wykonać wcześniej – czyli piosenki takie jak „Not Now” czy „Always”. Nie obeszło się również bez przykrych niespodzianek, bowiem 28 sierpnia zmarł jeden z przyjaciół Travisa, Adam „DJ AM” Goldstein, w związku z czym zespół został zmuszony odwołać kilka koncertów.

W 2010 roku muzycy planowali przyjazd na koncerty do Europy, a już od stycznia wracali do studia, by zająć się w pełni tworzeniem nowego albumu, z którego pierwszy singiel miał nosić tytuł „Up All Night”. Warto również dodać, że Travis Barker zdecydował się wydać jeden z nowych utworów zespołu jako utwór na swojej solowej płycie. W 2014 roku od grupy odszedł Tom DeLonge wokalista i gitarzysta zespołu, by poświęcić się swojemu zespołowi AVA. w 2015 roku do Blinka zawitał Matt Skiba zastępując go.

Najnowszy album studyjny zespołu zatytułowany California ukazał się 1 lipca 2016 roku. Premiera pierwszego singla z albumu pt. „Bored To Death” odbyła się 28 kwietnia 2016.

• Cheshire Cat (1994)
• Dude Ranch (1997)
• Enema of the State (1999)
• The Mark, Tom, and Travis Show (The Enema Strikes Back!) (2000, koncertowa)
• Take Off Your Pants and Jacket (2001)
• Blink-182 (2003)
• Neighborhoods (2011)
• California (2016)
• NINE (2019)
• One More Time (2023)

• Flyswatter (1993)
• 2nd Demo (1993)
• Buddha Promo (1993)
• Buddha (1993)
• They Came to Conquer Uranus (1995)
• Enema of the State Demo (1998)
• Dogs Eating Dogs (2012)

One More Time 2023

• 1995 M+M’s (Reżyseria: Darren Doane)
• 1997 Josie (Reżyseria: Darren Doane)
• 1998 Dammit (Reżyseria: Darren Doane)
• 1999 What’s My Age Again? (Reżyseria: Marcos Siega)
• 1999 All The Small Things (Reżyseria: Marcos Siega)
• 2000 Adam’s Song (Reżyseria: Liz Friedlander)
• 2000 Man Overboard (Reżyseria: Marcos Siega)
• 2001 The Rock Show (Reżyseria: The Malloy brothers)
• 2001 First Date (Reżyseria: The Malloy brothers)
• 2001 Stay Together For The Kids (Reżyseria: Samuel Bayer)
• 2003 Feeling This (Reżyseria: David LaChapelle)
• 2004 I Miss You (Reżyseria: Jonas Akerlund)
• 2004 Down (Reżyseria: Mr. Scandalous)
• 2004 Always (Reżyseria: Joseph Kahn)
• 2005 Not Now (Dwie wersje teledysku)
• 2011 Up All Night (Reżyseria: Isaac Rentz)
• 2011 After Midnight (Reżyseria: Isaac Rentz)
• 2016 Bored To Death (Reżyseria: Rob Soucy)
• 2016 She’s Out Of Her Mind (Reżyseria: Nicholas Lam)
• 2017 Home Is Such a Lonely Place (Trzy wersje teledysku)
• 2019 Generational Divide (Reżyseria: Kevin Kerslake)
• 2019 Darkside (Reżyseria: Andrew Sandler)
• 2020 Happy Days (Reżyseria: Andrew Sandler)
• 2022 Edging

• Strona zespołu