[go: up one dir, main page]
More Web Proxy on the site http://driver.im/Przejdź do zawartości

Armikrog

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Armikrog
Producent

Pencil Test Studios

Wydawca

Versus Evil

Projektant

Mike Dietz, Doug Tennapel, Edward Schofield

Data wydania

30 września 2015

Gatunek

Przygodowa

Wymagania sprzętowe
Platforma

PlayStation 4, Xbox One, Wii U, Microsoft Windows, Linux, Mac OS

Strona internetowa

Armikrog (zapis stylizowany „Armikrog.”) – przygodowa gra komputerowa gatunku wskaż i kliknij. Wydana 30 września 2015 roku przez Pencil Test Studios oraz Versus Evil.

Gra została wykonana w technice poklatkowej, przy wykorzystaniu plasteliny oraz innych materiałów (np. metalowych rurek, naturalnego mchu). Data wydania gry była wielokrotnie przesuwana. Początkowo gra miała być wydana w czerwcu 2015 roku, lecz z powodu błędów data uległa zmianie. Gra jest sukcesorem The Neverhood[1][2].

Rozgrywka

[edytuj | edytuj kod]
 Odbiór gry
Recenzje
Publikacja Ocena
CD-Action 7+/10[3]
Eurogamer 6/10[4]
Gry-Online 6,5/10[5]
Oceny z agregatorów
Agregator Ocena
Metacritic

PC: 57/100 (z 39 recenzji)[6]

Akcja gry dzieje się na równinach plastelinowej planety Sipro-5. Gracz wciela się w rolę niezbyt mądrego astronauty – Tommynauta, któremu towarzyszy pies Beak-Beak.

Cała fabuła rozgrywa się w tytułowej twierdzy Armikrog. Podczas rozgrywki świat gry jest widziany z boku. Aby przemieszczać się pomiędzy piętrami gracz używa ośmiornic-wind. Odpowiednikiem dyskietek z The Neverhood są opowieści ośmiornic, o tym co się działo w Armikrogu. Fabułę można poznać również czytając ścianę w wieży ojca.

Podobnie jak w The Neverhood nie da się ukończyć gry bez chociaż jednej dyskietki, tak i w Armikrogu niemożliwe jest to bez obejrzenia chociaż jednej opowieści (ilustrowane neonowymi konturami na galaktycznym tle opowiadane w niezrozumiałym języku). W niektórych pomieszczeniach możemy znaleźć duch ojca-założyciela, który pomoże nam rozwikłać zagadki napotykane podczas rozgrywki. Pod koniec gry gracz może zmienić język ośmiornic na angielski. Podczas tej czynności dowiadujemy się, że każda z nich ma przypisany sobie znak oraz cnotę, którymi są: oddanie, rodzina, nadzieja, honor[7].

Fabuła

[edytuj | edytuj kod]

Na planecie Ixen zaczyna brakować energii. Gdy cała się wyczerpie planetę czeka zagłada. Ratunkiem mogą być wysokoenergetyczne kryształy P-tonium, które znajdują się na planecie Sipro-5. Jedyną nadzieją byli astronauci: Vognaut, Numnaut, Tommynaut. Niestety dwóch z nich zginęło – pozostał tylko Tommynaut ze swym psem beak-beak, który postanawia wyruszyć na Sipro-5. Tymczasem na Sipro-5 pewien najeźdźca z planety Ixen atakuje Twierdzę. Przybył po to samo co Tom jednak chce to zniszczyć. Podczas najazdu zabija ojca-założyciela. Matka ukryła dziecko i użyła mechanizmu obronnego; użyła maszyny do zamiany dusz i przemieniła się w twierdze armikrog. Intruz zniszczył maszynę i myśląc, że zabił matkę poszedł szukać swojego celu. Jednak ona przeżyła. Lot Tommynauta nie przebiega dobrze. Szczęśliwym trafem rozbija się na planecie ze swoim celem. Statek nie nadaje się do użytku. Przy okazji atakuje ich potwór, który ma zamiar zjeść Tomiego. W swoim brzuchu-plecaku Tom ma ziarno dzięki, któremu beak-beak dostaje skrzydeł, a następnie przecina język bestii tym samym ratując astronautę. Uciekając przed potworem ukrywają się w twierdzy Armikrog.. Podczas przemierzania twierdzy odnajdują dziecko, które ukryła matka. Gdy odnaleźli je powiedziało im swoje imię: P (wymawia się: Pi). Gdy dziecko zaczęło płakać wyrzuciło z siebie kryształ P-tonium. Okazuje się, że intruzem był Vognaut.

Porywa on od Tommynauta dziecko i buduje maszynę, która wyssie z niej moc, ale tym samym zabije. Tommynaut odnajduje P i próbuje ją wyjąć z tej maszyny. Vognaut nie pozwala i uruchamia maszynę. Machina nie zadziałała, ponieważ beak-beak odłączył ją od zasilania. Za ten czyn zostaje zestrzelony z pistoletu Vognauta. Tom wkracza do walki. Gdy Vognaut strzela swoim pistoletem strzała trafia w maszynę a P z niej wylatuje. Tommynaut ratuje ją przed upadkiem.

Przypadkiem upadli oni na teleport do pokoju, gdzie znajduje się miejsce na kryształy P-tonium. Po ich poprawnym włożeniu Tomiemu ukazuje się matka. Dziękuje ona Tommynautowi za uratowanie P. Chcę ona podarować jemu koniec jego przygody- powrót do domu. Aktywuje się transformacja wieży w robota-rakietę. Vognaut tak jak Tomiego użył teleportu aby zabrać od niego P. Tommynaut używa dotąd bezużytecznej dźwigni. Wyrzuca ona Vognauta i zostaje on zdeptany przez robota-rakietę oraz podczas startu zostaje przypalony przez silniki. Tommynaut nie jest szczęśliwy z powodu straty psa beak-beak. Ukazuje się mu duch beak-beak. Na ekraniku ukazuje się jakiś obiekt na orbicie Darshona. Woła on „Mayday”. To Numnaut! Razem lecą więc go uratować i wracają do domu z kryształami P-tonium[7][8].

Ścieżka dźwiękowa

[edytuj | edytuj kod]

Muzykę z gry stworzył Terry Taylor, znany również ze ścieżki dźwiękowej z gry The Neverhood. Większość z piosenek nie posiada konkretnych słów – są niezrozumiałe. Jedynym wyjątkiem jest piosenka, w której Autor śpiewa piosenkę o Kickstarterze oraz osobach które finansowo wspomogły grę. Melodie, mimo swego kontrastu, razem tworzą wspólną całość[1].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Jenna Pitcher: The Neverhood’s spiritual successor is a claymation space adventure called Armikrog. polygon.com, 29 maja 2013. (ang.).
  2. Stephen Kleckner: Armikrog’s claymation style is screwing with my head. venturebeat.com, 4 marca 2015. (ang.).
  3. 9kier, Armikrog, „CD-Action” (12 = 249), Warszawa: Wydawnictwo Bauer, 2015, s. 66, ISSN 1426-2916 (pol.).
  4. Daniel Kłosiński: Armikrog – Recenzja. Eurogamer, 2015-10-04. [dostęp 2016-01-07]. (pol.).
  5. Filip Grabski: Recenzja gry Armikrog – duchowego następcy przygodówki The Neverhood. Gry-Online, 2015-10-04. [dostęp 2016-01-07]. (pol.).
  6. Armikrog PC. Metacritic. [dostęp 2016-01-07]. (ang.).
  7. a b Armikrog. [online], Kickstarter [dostęp 2018-06-17] (ang.).
  8. Armikrog w serwisie Steam [online], store.steampowered.com [dostęp 2018-06-17] (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]