[go: up one dir, main page]
More Web Proxy on the site http://driver.im/Przejdź do zawartości

Aleksander Kotowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksander Kotowicz
Herb duchownego
Kraj działania

I Rzeczpospolita

Data urodzenia

ok. 1622

Data śmierci

30 listopada 1686

Miejsce pochówku

Bazylika archikatedralna św. Stanisława Biskupa i św. Władysława w Wilnie

Biskup wileński
Okres sprawowania

1685-1686

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Nominacja biskupia

27 lutego 1673[1]

Sakra biskupia

brak danych

Aleksander Kotowicz herbu Korczak (ur. ok. 1622, zm. 30 listopada 1686[2]) – biskup wileński od 9 kwietnia 1685[2], smoleński od 1673, kanclerz Akademii i Uniwersytetu Wileńskiego Towarzystwa Jezusowego w latach 1685-1686[3].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1644 uzyskał na Akademii Wileńskiej tytuł magistra filozofii, następnie przez kilka lat studiował teologię i prawo kanoniczne. Po przyjęciu święceń kapłańskich został kanonikiem smoleńskim. W 1652 wpisał się w poczet studentów Uniwersytetu Padewskiego. W 1657 został kanonikiem wileńskim. W 1661 mianowany scholastykiem wileńskim, pełnił funkcję oficjała w konsystorzu biskupim i audytora kurii biskupiej. Był też sekretarzem królewskim i regentem kancelarii większej litewskiej.

W czasie wojny polsko-rosyjskiej 1654-1667 był w 1658 posłem Rzeczypospolitej do dowódcy rosyjskiego Jurija Aleksiejewicza Dołgorukiego. Był członkiem konfederacji generalnej zawiązanej 15 stycznia 1674 roku na sejmie konwokacyjnym[4]. W 1677 roku wyznaczony z Senatu do Trybunału Skarbowego Wielkiego Księstwa Litewskiego[5]. W 1671 był sekretarzem moskiewskiego poselstwa Jana Krzysztofa Gnińskiego. Jako nagrodę dostał królewską nominację na biskupstwo smoleńskie. W 1679 został członkiem Trybunału Skarbowego Litewskiego.

W 1684 uzyskał królewską nominację na biskupstwo wileńskie. Kapituła wileńska nie uznała jednak tej nominacji, w 1685 uzyskał prowizję papieską i 29 września tego roku objął kanonicznie swoją diecezję. Odbył synod diecezjalny.

Napisał „Constitutiones et Decreta Synodi Dioecesis Vilnensis“ (Wilno, 1681) i „Listy pasterskie do kaznodziejów dyjecezyi wileńskiéj“ (Wilno, 1685). Większość jego dzieł była opublikowana zaraz po jego śmierci.

Pochowany w katedrze Św. Stanisława i Św. Władysława w Wilnie[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi, t. V, Patavii 1952, s. 359. (łac.)
  2. a b Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi, t. V, Patavii 1952, s. 416. (łac.)
  3. Józef Bieliński, Uniwersytet Wileński (1579-1831) T. 3, Kraków 1899-1900, s. 3.
  4. Volumina Legum, t. V, Petersburg 1860, s. 129.
  5. Volumina Legum, Petersburg 1860, s. 252.
  6. Krzysztof Rafał Prokop, Nekropolie biskupie w nowożytnej Rzeczypospolitej (XVI–XVIII w.), Kraków-Warszawa 2020, s. 143.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]