[go: up one dir, main page]
More Web Proxy on the site http://driver.im/Przejdź do zawartości

Anthony Laciura

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Anthony Laciura
Data i miejsce urodzenia

27 września 1951
Nowy Orlean

Typ głosu

tenor

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

śpiewak

Anthony Laciura (ur. 27 września 1951[1] w Nowym Orleanie) – amerykański śpiewak operowy związany z Metropolitan Opera, tenor[2], okazjonalnie także aktor telewizyjny[3].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Nowym Orleanie[4] w Luizjanie. Uczęszczał do szkoły katolickiej, w której występował w przedstawieniu świątecznym[5]. Następnie dołączył do chóru chłopięcego[5]. W wieku jedenastu lat, gdy był solistą w chórze, wystąpił w pierwszym akcie opery Giacoma Pucciniego Tosca[5]. Absolwent studiów muzycznych na Loyola University New Orleans i na Tulane University. Debiutował w 1965 w przedstawieniu Louise w zespole New Orleans Opera Association, w kompanii tej występował następnie regularnie jako śpiewak operowy[4]. W 1982 po raz pierwszy wystąpił w Metropolitan Opera w Kawalerze srebrnej róży. W teatrze tym wziął udział w ponad 800 spektaklach, śpiewając również m.in. w Cyruliku sewilskim, Mocy przeznaczenia, Francesce da Rimini, Tosce, Weselu Figara, Zemście nietoperza, Carmen, Turandot, Dziewczynie ze Złotego Zachodu, Falstaffie, Wozzecku i innych[6]. Około 10 produkcji z jego udziałem zostało nagranych dla telewizji w ramach cyklu Live from the Metropolitan Opera[7]. Pojawiał się również na scenach operowych w Genewie, Amsterdamie, Tokio, i Santa Fe[4].

W 2008 zrezygnował z regularnych występów. Zajął się działalnością reżyserską i dydaktyczną[4]. W 2010 dołączył do regularnej obsady wyprodukowanego przez HBO serialu dramatycznego Zakazane imperium[8]. Przez cztery sezony wcielał się w postać Eddiego Kesslera, kamerdynera głównego bohatera Nucky’ego Thompsona. W 2015 gościnnie wystąpił w jednym z odcinków Żony idealnej[7].

Dyskografia[2]

[edytuj | edytuj kod]
  • Gaetano Donizetti: Lucia di Lammermoor (Cheryl Studer, Plácido Domingo, Juan Pons, Samuel Ramey, Ion Marin i inni), wyd. Deutsche Grammophon, 1993.
  • Wolfgang Amadeus Mozart: Le nozze di Figaro (Ferruccio Furlanetto, Dawn Upshaw, Kiri Te Kanawa, Thomas Hampson, James Levine i inni), wyd. Deutsche Grammophon, 1999.
  • Giacomo Puccini: Madama Butterfly (Mirella Freni, José Carreras, Teresa Berganza, Juan Pons, Giuseppe Sinopoli), wyd. Deutsche Grammophon, 1989.
  • Giacomo Puccini: Manon Lescaut (Mirella Freni, Luciano Pavarotti, James Levine i inni), wyd. Deutsche Grammophon, 1993.
  • Giacomo Puccini: Tosca (Mirella Freni, Plácido Domingo, Samuel Ramey, Giuseppe Sinopoli), wyd. Deutsche Grammophon, 1992.
  • Giuseppe Verdi: La traviata (Cheryl Studer, Luciano Pavarotti, Juan Pons, James Levine), wyd. Deutsche Grammophon, 1993.
  • Giuseppe Verdi: Il trovatore (Plácido Domingo, Aprile Millo, James Levine i inni), wyd. Sony Music, 1994.
  • Richard Wagner: Parsifal (Plácido Domingo, Jessye Norman, James Levine i inni), wyd. Deutsche Grammophon, 1994.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Boardwalk Empire. tvdramawatch.com. [dostęp 2016-04-26]. (ang.).
  2. ↑ a b Anthony Laciura. AllMusic. [dostęp 2016-04-26]. (ang.).
  3. ↑ Anthony Laciura. Listal. [dostęp 2016-04-26]. (ang.).
  4. ↑ a b c d The Top Second Banana Of Opera Comes To Palm Beach. floridatheateronstage.com, 17 marca 2016. [dostęp 2016-04-26]. (ang.).
  5. ↑ a b c Sue Strachan: Persona: Anthony Laciura. My New Orleans, 30 września 2011. [dostęp 2021-03-12]. (ang.).
  6. ↑ Name Search For: Laciura, Anthony. metoperafamily.org. [dostęp 2021-03-11]. (ang.).
  7. ↑ a b Anthony Laciura w bazie IMDb (ang.). [dostęp 2021-03-11].
  8. ↑ Sarene Leeds: Q&A: „Boardwalk Empire” Actor Anthony Laciura on Eddie’s Swan Song. „Rolling Stone”, 7 października 2013. [dostęp 2021-03-12]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Anthony_Laciura&oldid=74415528”