Czekarzewice Pierwsze

Czekarzewice Pierwsze

wieś
Państwo	Polska
Województwo	świętokrzyskie
Powiat	opatowski
Gmina	Tarłów
Liczba ludności (2011)	395[2][3]
Strefa numeracyjna	15
Kod pocztowy	27-515[4]
Tablice rejestracyjne	TOP
SIMC	0808200[5]
Położenie na mapie gminy Tarłów Czekarzewice Pierwsze
Położenie na mapie Polski Czekarzewice Pierwsze
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego Czekarzewice Pierwsze
Położenie na mapie powiatu opatowskiego Czekarzewice Pierwsze
51°02′16″N 21°41′34″E/51,037778 21,692778[1]

Czekarzewice Pierwsze – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie opatowskim, w gminie Tarłów^[6][5]. Leży nad rzeką Kamienną.

W latach 1954–1968 wieś należała i była siedzibą władz gromady Czekarzewice, po jej zniesieniu w gromadzie Tarłów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.

Wieś położona jest na przecięciu drogi krajowej nr 79 pomiędzy miejscowościami Lipsko i Tarłów oraz drogi wojewódzkiej 754 prowadzącej od Ostrowca Świętokrzyskiego do miejscowości Solec nad Wisłą.

Wieś jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii Najświętszego Serca Jezusowego w Czekarzewicach^[7].

Wiek XIV i fundatorzy wsi

Jest to dawna siedziba jednej gałęzi Toporczyków, którzy przybrali nazwisko Tarłów i pisali się ze Szczekarzowic^[8]. Król Władysław nadaje 1420 r. niejakiemu Zaklice ze Szczekarzowic obszary leśne i pustkowia w ziemi sandomirskiej, powiecie radomskim, położone nad rzeczkami „Sworzina, Cimna struga et Camyonca”, dla zakładania tam wsi na. prawie niemieckiem (Kod. dypl. pol., III, 380).
Według Paprockiego siedzą oni w Szczekarzowicach już w XIV w. Długosz nie opisuje tej wsi. Zapewne należała pierwotnie do parafii w sąsiednim Zemborzynie.

Na akcie z 1440 r. podpisał się Jan Tarło ze Szczekarzowic. „incisor Regni” (Kod. dypl. pol., III, 418).

W 1480 r. przychodzi na świat w Szczekarzowicach Stanisław Tarło, późniejszy biskup przemyski.
W 1508 r. Barbara Tarłowa płaci ze Szczekarzowic i Okołu 1 grzywnę, 36 groszy, Stanisław Tarło z części Szczekarzowic i Okołu, Bodzechowa i Gozdzielina 2 grzywny 39 groszy.
W 1550 r. Jędrzej Tarło założył na obszarze wyżyny lesistej, o 4 w. na płd. od Szczekarzowic, miasteczko, które nazwał Tarłów. Założył on tu zbór kalwiński, który jednakże krótko istniał, gdyż jeszcze w XVI w. Małgorzata Tarłowa funduje tu parafię katolicką i uposaża kościół.
W 1578 r. Szczekarzowice należą do tejże Małgorzaty, która płaci tu od 30 osadników, 6 łanów, 6 zagród z rolą, 4 komorników biednych, 1 rzemieślnika (Pawiński, Małop., 196).

Szczekarzowice należą wówczas do parafii Waśniów. Widocznie kościół w Zemborzynie uległ zniszczeniu, a w Tarłowie jeszcze nie było parafii.
W 1592 r. pisze się ze Szczekarzowic Jan Amor Tarło, starosta pilzneński (Lustr., IV, 427).

Król Jan III Sobieski po odsieczy wiedeńskiej osiedlił w Czekarzewicach grupę Tatarów^[9].

Wiek XIX

W wieku XIX Czekarzewice^[10] występują jako: wieś i folwark w powiecie iłżeckim, gminie Ciszyca górna, parafii Tarłów.
Posiadają gorzelnię i młyn na rzece Kamiennej.
Wieś liczyła wówczas 134 domów, 908 mieszkańców.
Dobra Czekarzewice składają się z folwarku Czekarzewice i Przymiarki oraz wsi Czekarzewice.
Od Radomia oddalone wiorst 56, od Iłży wiorst 35, od Ożarowa wiorst 18, od Tarłowa wiorst 4, od Wisły wiorst 5.
Rozległość gruntów wynosi mórg 3076. W tym: folwark Czekarzewicze grunta orne i ogrody nórg 1037, łąk mórg 93, pastwisk mórg 90, wody mórg 42, lasu mórg 1047, zarośli nórg 25, nieużytki i place mórg 469.
W osadach karczemnych mórg 15, razem mórg 2,818. Budynków murowanych było 4, drewnianych 16.
Folwark Przymiarki grunta orne i ogrody mórg 255, nieużytki i place mórg 3, razem mórg 258. Było w nim budynków drewnianych 3, płodozmian 9-polowy. Wieś Czekarzewice osad 137, gruntu mórg 2746.
Od dóbr tych odłączony został folwark Aleksandrów, rozległy na mórg 404, i folwark Cegielnia alias Leśnictwo, mórg. 450.

• Czekarzewice Drugie