Curtiss B-2 Condor
 B-2 w locie | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ |
ciężki samolot bombowy |
| Konstrukcja |
mieszana, kryta płótnem |
| Załoga |
5 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
2 × Curtiss GV-1570 |
| Moc |
600 KM |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
27,43 m |
| Długość |
14,43 m |
| Wysokość |
5,02 m |
| Powierzchnia nośna |
138,97 m² |
| Masa | |
| Własna |
4218 kg |
| Użyteczna |
7526 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
212 km/h |
| Prędkość przelotowa |
170 km/h |
| Prędkość wznoszenia |
4,31 m/s |
| Pułap praktyczny |
5200 m |
| Zasięg |
1295 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 6 km 7,62 mm, 1138 kg (do 1814 na małych odległościach) | |
| Użytkownicy | |
| United States Army Air Corps | |
Curtiss B-2 Condor (Curtiss Model 52) – amerykański samolot bombowy z początku lat 30. Zaprojektowany w zakładach Curtiss Aeroplane and Motor Company dla United States Army Air Corps (USAAC) samolot bazował na wcześniejszym Martin NBS-1. Wyprodukowano 12 samolotów tego typu, które na początku lat 30. były jedynymi ciężkimi bombowcami w służbie USAAC.
Historia
[edytuj | edytuj kod]W 1926 Armia złożyła zamówienie na pojedynczy prototyp XB-2 (numer seryjny 26-211)[1][2]. Samolot bazował na wcześniejszym bombowcu Martin NBS-1[1], który zaprojektowany w zakładach Glenn L. Martin Company, ale część z samolotów była wyprodukowana w zakładach Curtiss[3].
Główne różnice pomiędzy NBS-1 a XB-2 polegały na innej konstrukcji kadłuba (metalowa, zamiast drewnianej), innych silnikach (użyto chłodzonych cieczą silników Curtiss Conqueror, zamiast Liberty L-12) i skrzydła o grubszym profilu (Curtiss C-72)[1][4]. Największą zmianą były metalowe elementy konstrukcji kadłuba i skrzydeł które były owocem współpracy Curtissa z Hall-Aluminum Aircraft, w wyniku której zbudowano także samolot Curtiss-Hall F4C[4].
Podobnie jak w pierwowzorze, silniki znajdowały się w gondolach wbudowanych w dolne skrzydło, w tylnej części gondoli znajdowały się stanowiska strzeleckie (podobne rozwiązanie użyto w powstałym w tym samym czasie Huff-Duff XB-1)[1][4][5]. Oprócz stanowisk w gondolach silnikowych, w przedniej części kadłuba znajdowało się jeszcze jedno obronne stanowisko strzeleckie, wszystkie uzbrojone były w podwójne karabiny maszynowe Lewis[1][4][5]. Samolot miał ogon z dwoma statecznikami poziomymi co w 1927 było już raczej przestarzałym rozwiązaniem[1][4]. B-2 były pierwszymi dużymi bombowcami z kołem ogonowym zamiast płozy[5].
Prototyp został dostarczony w lipcu 1927[2], jego pierwszy lot odbył się we wrześniu 1927[1]. Pod koniec 1927 XB-2 był jednym z samolotów biorącym udział w konkursie Armii na nowy ciężki samolot bombowy, inne konstrukcje które brały udział w tym konkursie to Huff-Duff XB-1, Keystone XLB-6, Sikorsky S-37B i Atlantic XLB-2[1]. W lutym 1927 odrzucono opcje XB-1B, XLB-2 i S-37B, ale Armia nie mogła zdecydować pomiędzy XB-2 a XLB-6[1]. Samolot Curtissa miał znacznie lepsze osiągi, ale był ponad trzykrotnie droższy od XLB-6 (24.750 do 76.373 dolarów)[1][5]. Ostatecznie zdecydowano zamówić obydwa samoloty, 23 czerwca zamówiono tylko dwie maszyny Curtissa (numery seryjne 28-398/399), a w 1929 dodatkowych dziesięć samolotów (numery seryjne 29-28/37)[1].
12 samolotów serii produkcyjnej zostało dostarczonych Armii pomiędzy majem 1929 a styczniem 1930[1][2]. Samoloty różniły się od wersji prototypowej XB-2 użyciem trzypłatowych zamiast dwupłatowych śmigieł i innymi chłodnicami silnikowymi[1][2].
Jeden z B-2 używany był w 1930 do testowania systemu automatycznego pilota[2].
Dwanaście B-2 na początku lat 30. było jedynymi ciężkimi bombowcami w służbie USAAC[2]. Szybko rozwijająca się technika lotnicza początku lat 30. spowodowała, że kryte płótnem bombowce takie jak B-2 stały się przestarzałe i zostały wycofane ze służby już w 1934[1]. Ostatni B-2 złomowano w czerwcu 1936[1][2].
Opis konstrukcji
[edytuj | edytuj kod]Curtiss B-2 Condor (Curtiss Model 52) był dwusilnikowym, dwupłatowym, ciężkim samolotem bombowym o konstrukcji mieszanej[4]. Kadłub samolotu wykonany ze stalowych rur[1]; skrzydła miały stalowe, spawane dźwigary z aluminiowymi żebrami[4]. Cała konstrukcja była kryta płótnem[1]. Samolot napędzany był dwoma silnikami Curtiss GV-1570 Conqueror o mocy 600 KM każdy[6].
Wersje
[edytuj | edytuj kod]- XB-2
Pojedynczy prototyp, numer seryjny 26-211, oznaczenie Armii XP-477[7].
- B-2
12 samolotów zamówionych w dwóch seriach produkcyjnych, numery seryjne; 28-398/9 i 29-28/37[8].
- B-2A
Jeden samolot z serii B-2 (numer seryjny 29-030[1]) został przebudowany do wersji z podwójnymi sterami[9].
Lista samolotów
[edytuj | edytuj kod]| Nr seryjny[1] | Wersja[1] | Dostarczony[1] | Złomowany[1] | Uwagi[1] |
|---|---|---|---|---|
| 26-211 | XB-2 | lipiec 2017 | grudzień 1927 | Prototyp, rozbity po wylataniu 59 godzin[2]. |
| 28-389 | B-2 | 10 czerwca 1929(dts) | 3 października 1934(dts) | Złomowany w bazie March Field |
| 28-390 | B-2 | 10 sierpnia 1929(dts) | 15 sierpnia 1934(dts) | Złomowany w bazie March Field |
| 29-028 | B-2 | 10 października 1929(dts) | 4 grudnia 1929(dts) | Rozbity w wypadku w bazie Langley Field, 2 ofiary śmiertelne. |
| 29-029 | B-2 | 2 listopada 1929(dts) | 3 października 1934(dts) | Złomowany w bazie March Field |
| 29-030 | B-2 | 17 października 1929(dts) | 22 grudnia 1933(dts) | Przebudowany na B-2A 6 października 1931, złomowany w bazie March Field |
| 29-031 | B-2 | 28 listopada 1929(dts) | 6 sierpnia 1934(dts) | Złomowany w bazie March Field |
| 29-032 | B-2 | 9 grudnia 1929(dts) | 6 sierpnia 1934(dts) | Złomowany w bazie March Field |
| 29-033 | B-2 | 14 grudnia 1929(dts) | 6 sierpnia 1934(dts) | Złomowany w bazie March Field |
| 29-034 | B-2 | 22 grudnia 1929(dts) | 17 czerwca 1935(dts) | Złomowany w bazie March Field |
| 29-035 | B-2 | 26 grudnia 1929(dts) | 23 maja 1933(dts) | Złomowany w bazie March Field |
| 29-036 | B-2 | 4 stycznia 1930(dts) | 22 lipca 1936(dts) | Złomowany w bazie Aberdeen Proving Ground. |
| 29-037 | B-2 | 16 stycznia 1930(dts) | 29 września 1934(dts) | Złomowany w bazie Aberdeen Proving Ground. |
| 29-030 | B-2A | 17 października 1929(dts) | 22 grudnia 1933(dts) | Przebudowany z B-2 6 października 1931, złomowany w bazie March Field |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w Joe Baugher: Curtiss B-2 Condor. joebaugher.com. [dostęp 2013-10-08]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h P. Bowers: Curtiss Aircraft. s. 214.
- ↑ Martin MB-2. nationalmuseum.af.mil. [dostęp 2013-10-08]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g P. Bowers: Curtiss Aircraft. s. 213.
- ↑ a b c d L. Jones: U.S. Bombers. s. 14.
- ↑ P. Bowers: Curtiss Aircraft. s. 215.
- ↑ Curtiss XB-2. nationalmuseum.af.mil. [dostęp 2013-10-08]. (ang.).
- ↑ Curtiss B-2. nationalmuseum.af.mil. [dostęp 2013-10-08]. (ang.).
- ↑ Curtiss B-2. nationalmuseum.af.mil. [dostęp 2013-10-08]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Peter Bowers: Curtiss Aircraft, 1907-1947. London: Putnam & Company Ltd., 1979. ISBN 0-370-10029-8.
- Lloyd S. Jones: U.S. Bombers. Fallbrook: Aero Publishers, 1974. ISBN 0-8168-9126-5.
