Chlorek żelaza(II)

Chlorek żelaza(II)

Krystaliczny FeCl 2·4H 2O
Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) konst. dichlorek żelaza Inne nazwy i oznaczenia Stocka chlorek żelaza(II) inne daw. chlorek żelazawy
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	FeCl 2
Masa molowa	126,75 g/mol
Wygląd	białe kryształy[1]
Identyfikacja
Numer CAS	7758-94-3
PubChem	24458
DrugBank	DB13569
InChI InChI=1S/2ClH.Fe/h2*1H;/q;;+2/p-2 InChIKey NMCUIPGRVMDVDB-UHFFFAOYSA-L
Właściwości Gęstość 3,16 g/cm³[1]; ciało stałe Rozpuszczalność w wodzie 65 g /100 g[1] Temperatura topnienia 677 °C[1] Temperatura wrzenia 1023 °C[1][2]
Budowa Układ krystalograficzny jednoskośny
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2023-08-23] Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie podanego źródła[2] Niebezpieczeństwo Zwroty H H302, H318 Zwroty P P264, P270, P280, P301+P312, P305+P351+P338, P501 Temperatura zapłonu niepalny[2] Numer RTECS NO5400000 Dawka śmiertelna LD50 59 mg/kg (mysz, dootrzewnowo)
Podobne związki
Inne aniony	fluorek żelaza(II), bromek żelaza(II), jodek żelaza(II), siarczek żelaza(II)
Inne kationy	chlorek żelaza(III), chlorek kobaltu(II)chlorek miedzi(II)
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC	B03AA05
Farmakokinetyka Działanie suplementujące
Uwagi terapeutyczne Drogi podawania doustnie
Multimedia w Wikimedia Commons

Chlorek żelaza(II), FeCl
2 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy chlorków, sól kwasu solnego i żelaza na II stopniu utlenienia.

Bezwodny chlorek żelaza(II) jest białą substancją krystaliczną topiącą się w temperaturze 677 °C. Pod wpływem wilgoci szybko tworzy tetrahydrat FeCl
2·4H
2O, o jasnozielonej barwie.

Chlorek żelaza(II) otrzymuje się w wyniku działania na metaliczne żelazo gazowym chlorowodorem, lub też roztwarzając żelazo w kwasie solnym:

Fe + 2HCl → FeCl
2 + H
2↑

W warunkach laboratoryjnych, aby uzyskać bezwodny chlorek żelaza(II), reakcję tę prowadzi się w metanolu z użyciem stężonego kwasu solnego, w wyniku czego powstaje [Fe(MeOH)
6]Cl
2, który w temperaturze 160 °C rozkłada się do FeCl
2.

Roztwór wodny chlorku żelaza(II) ma odczyn kwaśny i jest żrący. Związek ten jest stosowany w chemii metaloorganicznej jako źródło jonów żelaza na II stopniu utlenienia. Stosuje się go np. do otrzymywania ferrocenu.

Chlorek żelaza(II) jest lekiem stosowanym w celu uzupełnienia niedoboru żelaza. Hydrolizujące sole, zawierające jony żelaza Fe2+
wchłaniane są łatwo z przewodu pokarmowego i stają się substratem do produkcji hemoglobiny i mioglobiny.

• leczenie niedokrwistości z niedoboru żelaza
• zapobieganie niedoborom żelaza u wcześniaków, noworodków z ciąż mnogich oraz u dzieci, których matki w okresie ciąży chorowały na niedokrwistość z niedoboru żelaza.

Przeciwwskazania:

• nadwrażliwość na lek lub składniki preparatu
• hemochromatoza
• hemosyderoza
• niedokrwistość hemolityczna
• niedokrwistość aplastyczna
• niedokrwistość syderoachrestyczna
• marskość wątroby
• talasemia
• stany zapalne błony śluzowej przewodu pokarmowego
• nie stosować łącznie z poniższymi lekami:
  • tetracykliny
  • fluorochinolony
  • lewodopa
  • tyroksyna
  • metyldopa
  • sulfasalazyna
  • neomycyna
  • kolestipol
  • cholestyramina
  • allopurinol
• nie stosować łącznie z poniższymi pokarmami:
  • mleko i jego przetwory
  • jajka

Działanie niepożądane

• bóle brzucha
• biegunka
• zaparcie
• nudności
• brak łaknienia

Lek występuje w kroplach, podaje się go więc zmieszany z sokiem lub wodą, ewentualnie z posiłkiem (przy zaburzeniach żołądkowo-jelitowych), aczkolwiek przyjmowanie na czczo zwiększa wchłanianie żelaza (podobnie działa witamina C). Najlepiej pić przez słomkę, aby uniknąć przebarwienia zębów. Lek stosuje się przez 2–3 miesiące, aby uzupełnić tkankowe niedobory żelaza. W trakcie leczenia występuje czarne zabarwienie stolca. Dawkowanie określane jest przez lekarza.

• Hemofer (w postaci kropli doustnych).