suknia

wymowa:

IPA: [ˈsucɲa], AS: [suḱńa], zjawiska fonetyczne: zmięk.• -ni… ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kraw. część kobiecej garderoby okrywająca tułów, częściowo lub całkowicie nogi, czasem też ręce, wkładana zazwyczaj na uroczyste okazje; zob. też suknia w Wikipedii

(1.2) łow. sierść zwierzyny płowej lub upierzenie ptaków

(1.3) daw. strój, ubranie

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	suknia	suknie
dopełniacz	sukni	sukni / sukien[1][2] / sukń[3]
celownik	sukni	sukniom
biernik	suknię	suknie
narzędnik	suknią	sukniami
miejscownik	sukni	sukniach
wołacz	suknio	suknie

przykłady:

(1.1) Był to widocznie żyd, ale ani surdutowiec ani chałaciarz, bo jego suknia jedwabna miała formę raczej księżej sutanny; nie nosił ani pejsów ani jarmułki na głowie, a brodę miał z rzymska przystrzyżoną^[4].

składnia:

kolokacje:

(1.1) suknia ślubna • suknia koktajlowa • suknia balowa • suknia wieczorowa

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. sukno n, sukiennik m, sukiennice nmos, sukiennictwo n, sukmana ż

zdrobn. sukienka ż

przym. sukniowy, sukienny, sukienniczy

związki frazeologiczne:

suknia Dejaniry • chodzić w sukni • wycięta suknia • nie suknia zdobi człowieka, ale człowiek suknię • nie zbywaj starej sukni, póki nowej nie sprawisz

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ubrania

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) dress, gown
• arabski: (1.1) فستان, ثوب
• arumuński: (1.1) fustani
• baskijski: (1.1) soineko
• duński: (1.1) kjole w
• esperanto: (1.1) robo
• francuski: (1.1) robe ż
• hiszpański: (1.1) vestido m
• irlandzki: (1.1) gúna
• jidysz: (1.1) קלייד n (klejd)
• kaszubski: (1.1) sëkniô ż, kléd m
• niemiecki: (1.1) Kleid n
• nowogrecki: (1.1) φόρεμα n
• rosyjski: (1.1) платье n
• szwedzki: (1.1) klänning w
• ukraiński: (1.1) сукня ż, плаття n
• wilamowski: (1.1) kłaed n, kład n, kłȧd n; (1.3) kłaed n, kład n, kłȧd n

źródła: