knackig

wymowa:

​^?/i

IPA: [ˈknakɪç]

​^?/i

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) pot. chrupki, chrupiący

(1.2) pot. jędrny

odmiana:

(1.1-2)

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba mieszana mocna	der knackige ein knackiger knackiger	die knackige eine knackige knackige	das knackige ein knackiges knackiges	die knackigen knackigen knackige
Gen.	słaba mieszana mocna	des knackigen eines knackigen knackigen	der knackigen einer knackigen knackiger	des knackigen eines knackigen knackigen	der knackigen knackigen knackiger
Dat.	słaba mieszana mocna	dem knackigen einem knackigen knackigem	der knackigen einer knackigen knackiger	dem knackigen einem knackigen knackigem	den knackigen knackigen knackigen
Akk.	słaba mieszana mocna	den knackigen einen knackigen knackigen	die knackige eine knackige knackige	das knackige ein knackiges knackiges	die knackigen knackigen knackige
stopień wyższy (Komparativ) knackiger- przypadek deklinacja liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n Nom. słaba mieszana mocna der knackigere ein knackigerer knackigerer die knackigere eine knackigere knackigere das knackigere ein knackigeres knackigeres die knackigeren knackigeren knackigere Gen. słaba mieszana mocna des knackigeren eines knackigeren knackigeren der knackigeren einer knackigeren knackigerer des knackigeren eines knackigeren knackigeren der knackigeren knackigeren knackigerer Dat. słaba mieszana mocna dem knackigeren einem knackigeren knackigerem der knackigeren einer knackigeren knackigerer dem knackigeren einem knackigeren knackigerem den knackigeren knackigeren knackigeren Akk. słaba mieszana mocna den knackigeren einen knackigeren knackigeren die knackigere eine knackigere knackigere das knackigere ein knackigeres knackigeres die knackigeren knackigeren knackigere
stopień najwyższy (Superlativ) knackigst- przypadek deklinacja liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n Nom. słaba mieszana mocna der knackigste ein knackigster knackigster die knackigste eine knackigste knackigste das knackigste ein knackigstes knackigstes die knackigsten knackigsten knackigste Gen. słaba mieszana mocna des knackigsten eines knackigsten knackigsten der knackigsten einer knackigsten knackigster des knackigsten eines knackigsten knackigsten der knackigsten knackigsten knackigster Dat. słaba mieszana mocna dem knackigsten einem knackigsten knackigstem der knackigsten einer knackigsten knackigster dem knackigsten einem knackigsten knackigstem den knackigsten knackigsten knackigsten Akk. słaba mieszana mocna den knackigsten einen knackigsten knackigsten die knackigste eine knackigste knackigste das knackigste ein knackigstes knackigstes die knackigsten knackigsten knackigste

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) knackiges Brötchen

(1.2) knackiger Arsch

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Knacken n, Knackigkeit ż, Knack m, Knacks m, Knäcke ż, Knacker m

czas. knacken, knacksen

przym. knackend

wykrz. knack, knacks

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: