grobowiec

wymowa:

IPA: [ɡrɔˈbɔvʲjɛt͡s], AS: [grobovʹi ̯ec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j  ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) okazała budowla lub wydzielone, zazwyczaj ozdobione, miejsce w innej budowli, gdzie pochowany jest zmarły; zob. też grobowiec w Wikipedii

(1.2) gw. muz. fortepian^[1]

(1.3) gw. przestępcza piwnica^[1]

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	grobowiec	grobowce
dopełniacz	grobowca	grobowców
celownik	grobowcowi	grobowcom
biernik	grobowiec	grobowce
narzędnik	grobowcem	grobowcami
miejscownik	grobowcu	grobowcach
wołacz	grobowcu	grobowce

przykłady:

(1.1) Był to grobowiec bardzo prosty i ubogi, ale takiego kształtu i w taki sposób przyozdobiony, że aby móc podobny mu zobaczyć, trzeba by cofnąć się wstecz o kilka wieków.^[2]

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) przest. grobowisko

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) grób

hiponimy:

(1.1) cenotaf, konfesja, krypta, kurhan, mastaba, mauzoleum, panteon, piramida, sarkofag, tumba^[3]

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. grób m, grobowisko n

zdrobn. grobowczyk m

przym. grobowy, grobowcowy, pogrobowy

przysł. grobowo

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) por. grób • urna • katakumba • sarkofag

tłumaczenia:

(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: fortepian

(1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: piwnica

• albański: (1.1) varr m
• angielski: (1.1) tomb, sepulcher
• arabski: (1.1) قبر
• czeski: (1.1) hrobka ż
• hiszpański: (1.1) sepulcro m
• interlingua: (1.1) cenotaphio, sepulchro, sepulcro
• kaszubski: (1.1) grobnica ż
• niemiecki: (1.1) Gruft m
• rosyjski: (1.1) склеп
• słowacki: (1.1) hrobka
• szwedzki: (1.1) grav w, grift w
• włoski: (1.1) marmo m

źródła: