duchota

wymowa:

IPA: [duˈxɔta], AS: [duχota] ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pot. duszne, parne powietrze^[1]

odmiana:

(1.1) blm,

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	duchota
dopełniacz	duchoty
celownik	duchocie
biernik	duchotę
narzędnik	duchotą
miejscownik	duchocie
wołacz	duchoto

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. duch m, duszność ż

przym. duszny

przysł. duszno

związki frazeologiczne:

etymologia:

od prasł. *duxota → duchota (1.1), woń, śmierdzące powietrze, powstałego w wyniku połączenia rzeczownika *duxъ (od tego pol. duch)^[2] z przyrostkiem *-ota (od tego pol. -ota)

por. białor. духата, czes. duchota, ros. духота, słń. duhota i ukr. духота

uwagi:

tłumaczenia:

• kataloński: (1.1) xafogor ż
• kazachski: (1.1) қапырық
• rosyjski: (1.1) духота ż

źródła: