ostrze
ostrze (język polski)
[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) część robocza narzędzia do krajania, ostre zakończenie lub krawędź przedmiotu
- (1.2) przen. krytyczna i uszczypliwa część wypowiedzi
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik ostrze ostrza dopełniacz ostrza ostrzy celownik ostrzu ostrzom biernik ostrze ostrza narzędnik ostrzem ostrzami miejscownik ostrzu ostrzach wołacz ostrze ostrza
- przykłady:
- (1.1) Ostrze tej siekiery już się stępiło.
- składnia:
- (1.1) ostrze + D.
- synonimy:
- (1.1) brzeszczot, klinga, głownia
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. ostrzałka ż, ostrzenie n, ostrość ż, ostrzyciel m, ostrzytko n
- czas. ostrzyć ndk., naostrzyć dk.
- przym. ostry, ostrzowy
- związki frazeologiczne:
- ostrze podejrzeń • ostrze satyry • ostrze urazy • stawiać sprawę na ostrzu noża
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) edge, blade
- arabski: (1.1) شفرة ż, نصل m
- baskijski: (1.1) aho, sorbatz
- czeski: (1.1) ostří n, čepel ż
- duński: (1.1) æg w
- esperanto: (1.1) klingo
- fiński: (1.1) terä
- hiszpański: (1.1) filo m, hoja ż, cuchilla ż, punta ż
- islandzki: (1.1) egg ż
- kataloński: (1.1) fulla ż
- łaciński: (1.1) lamina ż
- łotewski: (1.1) asmens m
- niemiecki: (1.1) Schneide ż, Klinge ż
- nowogrecki: (1.1) κόχη ż, λάμα ż, λεπίδα ż
- perski: (1.1) تیغ, لبه
- rosyjski: (1.1) лезвие n, остриё n
- szwedzki: (1.1) egg w, skär n, blad n
- ukraiński: (1.1) ле́зо n, ві́стря n; (1.2) ві́стря n
- węgierski: (1.1) penge
- wilamowski: (1.1) šnȧjd ż, śnaeid ż
- źródła: