Semita
Wygląd
Semita (język polski)
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) etn. członek jednego ze spokrewnionych etnicznie ludów zamieszkujących Azję południowo-zachodnią (Bliski Wschód) i północną Afrykę, tj. Arabów, Aramejczyków, Babilończyków, Kartagińczyków, Etiopczyków, Hebrajczyków i Fenicjan; zob. też ludy semickie w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)[1]
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Semita Semici dopełniacz Semity Semitów celownik Semicie Semitom biernik Semitę Semitów narzędnik Semitą Semitami miejscownik Semicie Semitach wołacz Semito Semici
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- (1.1) zob. też ludy semickie w Wikipedii
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Semite, rzad. Shemite
- arabski: (1.1) سامي m (sāmī)
- bułgarski: (1.1) семит m
- esperanto: (1.1) ŝemido
- francuski: (1.1) Sémite m ż
- hebrajski: (1.1) שמי m
- hiszpański: (1.1) semita m ż
- interlingua: (1.1) semita
- niemiecki: (1.1) Semit m
- rosyjski: (1.1) семи́т m
- słowacki: (1.1) Semita m
- włoski: (1.1) semita m
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
Semita (język słowacki)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Slovník slovenského jazyka (1959–1968).
- ↑ Hasło „Semita” w: Ortograficko-gramatický slovník. A – Ž [Słownik ortograficzno-gramatyczny. A – Ž.], gł. red. M. Sokolová i A. Jarošová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, 2016.