NL8801669A

NL8801669A - Inrichting voor het fixeren of transfereren en fixeren van thermoplastische hars bevattend poeder op een ontvangstmateriaal.

Info

Publication number: NL8801669A
Application number: NL8801669A
Authority: NL
Original assignee: Oce Nederland Bv
Priority date: 1988-07-01
Filing date: 1988-07-01
Publication date: 1990-02-01
Also published as: DE68928309T2; EP0349072B1; JP2914678B2; EP0349072A1; AU3630089A; ATE158093T1; JPH0259781A; US4971844A; AU618606B2; DE68928309D1

Description

Inrichting voor het fixeren of transfereren en fixeren van thermoplastische hars bevattend poeder op een ontvangstmateriaal

De uitvinding betreft een inrichting voor het onder invloed van druk en warmte fixeren of transfereren en fixeren van een thermoplastische hars bevattend poeder op een ontvangstmateriaal, omvattende met elkaar samenwerkende fixeerorganen die een drukzöne vormen waarin het poeder tegen het ontvangstmateriaal wordt gedrukt en verwarmingsmiddelen om ten minste één van de fixeerorganen te verwarmen, waarbij ten minste het fixeerorgaan dat in de drukzöne met het te fixeren poeder in aanraking is, is voorzien van een buitenbekleding van siliconenrubber.

In veel moderne reproduktie- en druktechnieken, zoals bijvoorbeeld elektrofotografie, electrostatografie en magnetografie, wordt op een herhaald bruikbaar beeldregistratiemedium, met behulp van thermoplastische hars bevattend tonerpoeder, een poederbeeld gevormd en wordt dit poederbeeld vervolgens overgedragen en gefixeerd op een ontvangstmateriaal, zoals gewoon papier. De overdracht van het poederbeeld naar het ontvangstmateriaal kan geschieden door het poederbeeld-dragend beeldregfstratiemedium in drukkontakt te brengen met een fixeerorgaan waarvan het oppervlak bestaat uit siliconenrubber die een geringe affiniteit voor het verweekte poeder bezit. Het tengevolge van de uitgeoefende druk op het fixeerorgaan overgedragen poederbeeld wordt daarna opnieuw door drukuitoefening overgedragen op het ontvangstmateriaal, waarbij het poeder vóór en/of tijdens het doorlopen van de drukzöne door verwarming wordt verweekt, waardoor het zodanige visceuze eigenschapen krijgt, dat het onder invloed van de uitgeoefende druk, een samenhangende laag vormt, die liefst ten minste gedeeltelijk in het ontvangstmateriaal dringt. Na afkoeling is het beeld duurzaam aan het beeldontvangstmateriaal gebonden. Het verwarmen van het poederbeeld geschiedt door het fixeerorgaan, dat als tijdelijke ontvangstdrager voor het poederbeeld fungeert, en eventueel het ontvangstmateriaal zelf te verwarmen. Dergelijke beeldoverdrachts-processen zijn onder meer beschreven in de Amerikaanse octrooischriften 3 554 836, 3 893 761 en Brits octrooi schrift 1 279 687.

Ook zijn beeldvormingsprocessen bekend waarbij het poederbeeld van het heeldregistratiemediüiïi rechtstreeks, bij voorbeeld onder invloed van een elektrisch veld, op het ontvangstmateriaal wordt overgedragen en vervolgens wordt gefixeerd door het ontvangstmateriaal te voeren door een drukzone van twee samenwerkende fixeerorganen, waarvan het fixeerorgaan dat tegen het poederbeeld drukt is voorzien van een laag siliconenrubber en waarbij ten minste één der fixeerorganen wordt verwarmd om het poederbeeld te verweken.

Als oppervlaktebekleding voor fixeerorganen worden RTV of HTV siliconenrubbers toegepast. Zij worden verkregen door reactieve groepen dragende polyorganosiloxaanmengsels, onder invloed van een geschikte katalysator, bij kamertemperatuur of bij verhoogde temperatuur te verknopen tot een elastomere compositie. De siliconenrubberbekleding kan verder toevoegingen bevatten om zijn eigenschappen zoals mechanische sterkte, warmtegeleiding en anti statisch gedrag, te verbeteren. Typische toevoegingen zijn vulstoffen zoals silica, titaandioxide, calciumcarbonaat, ijzeroxide, teflon en koolstof. De hoeveelheid toevoeging in de bekleding kan tot 60 gew. procent of zelfs meer bedragen en 1igt veelal tussen 40 en 50 gew. procent. Typische rubber-samenstel1ingen voor het vormen van een bekleding voor fixeerorganen, die als tij delijke drager voor een poederbeeld kunnen worden gebruikt, zijn beschreven in Brits octrooi schrift Nr. 1 279 687 en voorbeeld 1 van de Europese octrooiaanvrage Nr. 146 980.

Behalve een goede mechanische sterkte, nodig voor een lange levensduur, dienen de op fixeerorganen aanwezige rubberbekledingen een ruim werkgebied te bezitten, dat wil zeggen dient er een ruim temperatuurs-gebied te bestaan waarbinnen het verweekte tonerpoeder bij het verlaten van de drukzone, waarin het poederbeeld op het ontvangstmateriaal wordt overgedragen en gefixeerd, niet aan de sil iconenrubberbekleding blijft hechten. Dit werkgebied moet bovendien zijn gelegen op een tem-peratuurniveau waarbij in de drukzone een voldoende fixering van het tonerpoeder op het ontvangstmateriaal wordt gerealiseerd. Het werkgebied van de siliconenrubberbekledingen wordt tijdens het bedrijf van de fixeerinrichtingen geleidelijk kleiner, waarbij vooral de bovengrens van het werkgebied daalt. Geleidelijk wordt een situatie bereikt waarbij geen praktisch werkgebied meer bestaat en het fixeerorgaan moet worden vervangen. De ontwikkeling van steeds sneller werkende kopieerapparaten en het voortdurende streven naar onderdelen met een langere levensduur zorgen voor een steeds voortdurende behoefte aan verbeterde bekledingsmaterialen voor fixeerorganen.

Weliswaar is het moge!ijk gebleken om de levensduur van de siliconenrubberbekleding aanzienlijk te verlengen door de bekleding bij de in gebruik zijnde fixeerinrichting voortdurend van een dunne laag siliconenolie te voorzien, deze oplossing heeft evenwel het bezwaar dat siliconenolie op het ontvangstmateriaal wordt overgedragen, waardoor de beschrijfbaarheid ervan slechter wordt. Bij beeldvorm!ngsprocessen waarin een poederbeeld door drukoefening wordt overgedragen van een beeldregistratieelement naar de siliconenrubberbekleding van een fixeerorgaan, kan de siliconenoliedosering niet worden toegepast omdat dan het beeldregistratieelement door de olie zou worden vervuild en voor verder gebruik ongeschikt zou worden.

Volgens de uitvinding wordt voorzien in een fixeerinrichting volgens de aanhef, die gekenmerkt is doordat de buitenbekleding van het fixeerorgaan in hoofdzaak bestaat uit siliconenrubber die het reac-tieprodukt is van een Si-H groepen dragend polyorganosiloxaan met een polyorganosiloxaan dat Si-(CH=CH2) groepen draagt en dat gemiddeld per polymere keten ten hoogste 1000 monomere eenheden bevat, 1,5-4 eindstandige vinyl groepen draagt, ten hoogste één niet-eindstandige vinyl groep draagt per 80 monomere eenheden en ten hoogste 2% Si-atomen bevat in de vorm van SÏ03/2 of Si04/2 eenheden.

De van een siliconenrubberbekleding voorziene fixeerorganen volgens de uitvinding zijn bijzonder geschikt voor toepassing in beeldvormingsprocessen, waarin een poederbeeld door drukuitoefening op het fixeerorgaan wordt overgedragen en vervolgens onder invloed van druk en warmte wordt overgedragen en gefixeerd op een ontvangstmateriaal.

De fixeerorganen volgens de uitvinding onderscheiden zich van de tot dusver gebruikte fixeerorganen doordat de bovengrens van het werkgebied bij een beduidend hogere temperatuur ligt en gedurende lange tijd (uitgedrukt in aantal kopieën) vrijwel konstant blijft. Aldus wordt een langere levensduur van de fixeerorganen bereikt.

De volgens de uitvinding toegepaste siliconenrubber is een zogenaamde additiehardende RTV-rubber, die is afgeleid van een Si-CCH-CHg) groepen dragend pQlyorganosiloxaan, (hierna V-component genoemd), dat de hiervoor gedefinieerde karakteristieken bezit. Bij voorkeur wordt een V-component toegepast die gemiddeld twee eindstand!’ge vinyl groepen per polymere keten bevat.

Zeer geschikt volgens de uitvinding zijn V-componenten die geen Si03/2 of Si04/2 groepen bevatten (hierna T resp. Q eenheden genoemd) en die voldoen aan de algemene formule

waarin R de in polyorganosi1oxanen gebruikelijke organische rest (of resten) voorstelt, zoals een alkylfenyl- of trifluoralkylgroep, in het bijzonder een methyl groep, en X een getal is tussen 100 en 450, in het bijzonder tussen 250 en 350.

Polyorganosiloxanen volgens bovenstaande al gemene formule zijn 1ineaire produkten, die gemakkelijk en reproduceerbaar kunnen worden bereid.

De reactieve Si-H groepen dragende component (hierna H-component genoemd), wordt gekozen uit de voor de RTV-rubberbereiding bekende H-componenten. Bij voorkeur wordt een H-component gebruikt die tussen 6.000 en 11.000 m.mol/kg reactieve waterstofgroepen bevat.

Lineaire H-componenten, in het bijzonder die volgens onderstaande algemene formule, zijn zeer aantrekkelijk omdat ze op eenvoudige en reproduceerbare wijze kunnen worden verkregen.

In deze formule stelt R de in polyorganosiloxanen gebruikelijke organische rest voor, zoals hierboven omschreven in het bijzonder een methyl groep, en ligt de som m + n tussen 5 en 40, terwijl de verhouding m:n ligt tussen 1,5 - 2,5 : 1.

De siliconenrubberbekleding wordt verkregen door de V-component, in aanwezigheid van een geschikte reactie-katalysator zoals een voor dit doel bekende platina-katalysator, met de H-component te mengen en het homogene mengsel in de gewenste laagdikte op een geschikte drager of onderlaag aan te brengen. De verhouding tussen V-en H-component wordt zó gekozen dat een overmaat reactieve Si-H groepen ten opzichte van Si-(CH=CH2)-groepen aanwezig is. Bij voorkeur bedraagt de overmaat aan reactieve Si-H groepen 40 tot 60¾.

Bij de fixeerorganen volgens de uitvinding kan de siliconenrubberbekleding geheel uit de hiervoor beschreven siliconenrubber bestaan, maar zij kan ook de voor zulke bekledingen bekende toevoegingen bevatten, zoals vulstoffen, siliconenharsen en antistatische stoffen, waarbij het totaal aan zulke toevoegingen evenwel ten hoogste 20 gewichtsprocent en liefst niet meer dan 10 gewichtsprocent bedraagt. Voorts kan de bekledingsvloeistof, waaruit de laag wordt gevormd nog een bekende reactie-inhibitor bevatten om de tijdsduur gedurende welke de vloeistof kan worden verwerkt op het gewenste niveau te brengen.

De dikte van de siliconenrubberbekleding op de fixeerorganen volgens de uitvinding ligt bij voorkeur tussen 10 en 250 micrometer. Bij toepassing van het fixeerorgaan in beeldvormingsprocessen, zoals in de inleiding omschreven, waarin het fixeerorgaan als tijdelijke drager voor het poederbeeld fungeert, is de siliconenrubberbekleding bij voorkeur aangebracht over een rubberen onderlaag, die eveneens uit silico-nenrubber kan bestaan en een dikte van enkele honderden micrometers tot enkele millimeters kan hebben. De keuze van de rubbersamenstelling voor de onderlaag is niet kritisch. Uiteraard dient een rubber-samenstelling te worden gekozen waaraan de toplaag stevig hecht en die verder sterk genoeg is om de toegepaste druk te weerstaan. Geschikte onderlagen zijn bijvoorbeeld siliconenrubbers zoals in de hiervoor genoemde octrooischriften zijn beschreven.

De volgens de uitvinding toegepaste siliconenrubbers hebben een hardheid tusen 20 en 30° Shore A en zijn daarmee aanzienlijk zachter dan de dusver voor dit doel praktisch toegepaste siliconenrubbers, die een hardheid hebben tussen 40 en 55° Shore A. Ondanks de geringere hardheid, hebben de fixeerorganen volgens de uitvinding, mits voorzien van een niet al te dikke oppervlaktelaag (< 500 micrometer), een goede mechanische sterkte, vergelijkbaar met die van de tot nu toe toegepaste fixeerorganen.

De uitvinding wordt nu verder toegelicht aan de hand van enkele voorbeelden.

Voorbeeld 1

Een weefsel band, geweven uit polyestergaren, werd voorzien van een ongeveer 5ü0 micrometer dikke laag siliconenrubber van het type RTV 200/201 van de Firma Possehl, W-Duitsland. Over deze rubberlaag werd een ongeveer 70 micrometer dikke si 1iconenrubber-1aag aangebracht door bekleding met een vloeistof van de volgende samenstelling: 100 g van de hierna beschreven V-component 1,9 g van de hierna beschreven H-component 5 ppm van een gebruikelijke platina-katalysator 40 ppm 1-ethynyl-1-cyclohexanol (inhibitor)

De gevormde laag werd gehard door de band gedurende circa 20 uur op een temperatuur van ongeveer 120°C te houden.

Het aldus verkregen fixeerorgaan werd toegepast in een kopieerapparaat van het type Océ 1950, waarin op een fotogeleidend beeldregistratie-element een poederbeeld werd gevormd, dit poederbeeld door drukuit-oefening op het rubber-oppervlak van het verwarmde fixeerorgaan werd overgedragen en tenslotte het verweekte beeld werd overgedragen op een papierblad, dat in een drukzone tegen het fixeerorgaan werd gedrukt.

Het werkgebied van het fixeerorgaan bedroeg 103-142°C. Na 300.000 afdrukken (formaat A4) was het werkgebied nog onveranderd.

Indien een fixeerorgaan werd toegepast met een toplaag zoals beschreven in voorbeeld 8 van Brits octrooi schrift 1 279 687 was het werkgebied 101-128°C, terwijl dit werkgebied na 100.000 afdrukken was afgenomen tot 101-112°C.

Berei_djn£ van ^eJin:om£onerit

Een mengsel van: 810 g tetramethyl tetrahydro cyclotetrasiloxaan 499,5 g octamethyl cyclotetrasiloxaan 64,5 g hexamethyldisiloxaan werd onder voortdurend roeren gekoeld tot een temperatuur van.ongeveer 0°C. Terwijl de temperatuur van het mengsel beneden 20°C werd gehouden, werden aan het mengsel toegedruppeld: 64 g geconcentreerd zwavelzuur.

Nadat alle zwavelzuur was toegevoegd werd het reactiemengsel nog 1,5 uur geroerd bij een temperatuur tusen 10° en 20°C en daarna uitgegoten in een mengsel van 2000 ml water en 2000 ml methyl eenchlori de.

De methyl eenchloride-fase werd afgescheiden en zolang met water gewassen tot het waswater neutraal was.

Na gedurende circa 15 uur boven magnesiumsulfaat te zijn gedroogd werd de methyleenchloride-fase gefiltreerd en aan een vacuum-destillatie onderworpen, waarbij de ongewenste frakties bij 70° -100ÖC en 14 mm kwikdruk overdestill eerden.

Het residu was een H-component met gemiddelde formule [CH3)3 Si01/2M(CH3)2 Si02/2]ga5-[H(CH3) Si02/2]19-[CH3)3 Si01/2]

De hoeveelheid reactieve Si-H groepen in het verkregen produkt bedroeg 9500 m.mol/kg.

Bereidin£ van_ de_VHComponen_t

Een mengsel van: 532 g octamethyl cyclote-trasiloxaan en 5,1 g divinyl tetramethyl disiloxaan werd onder roeren verwarmd tot ± 85°C, waarna werd toegevoegd: 0,1 g tetramethylammoniumhydroxide.

Het reactiemengsel werd bij ± 85°C geroerd tot de viscositeit niet meer toenam. Deze situatie was na ongeveer 1,5 uur bereikt. Het reactiemengsel werd vervolgens onder roeren 1 uur op 150°C gehouden en daarna verwarmd tot 170°C. Hierna werd onder vacuum gedestilleerd, totdat alle vluchtige bestanddelen uit het reactiemengsel waren ontweken. Het residu werd daarna gefiltreerd.

De verkregen V-component had de gemiddelde formule: E CH3 >2(CH=CH2)Si 01/2 J-C C CH3)2Si 02/2 J180“C(CH3)2(CH=CH2)Si 01/2]

De hoeveelheid Si-(CH=CH2) groepen in het produkt bedroeg 120 m.mol/kg.

Voorbeeld 2

Op de in voorbeeld 1 beschreven wijze werd een fixeerorgaan vervaardigd, waarvan de siliconenrubber buitenbekleding werd gevormd met behulp van een vloeistof van de volgende samenstelling: 100 g V-component volgens voorbeeld 1 1,6 g H-component van de formule [Si04/23iq-[Si01/2(CH3 5 ppm platina katalysator 40 ppm 1-ethynyl-1-cyclohexanol 5 g kool stof

De buitenbekleding had een dikte van 120 micrometer. Het werkgebied van het fixeerorgaan in een Océ 1950 kopieerapparaat bedroeg 102-135°C. Na 250.000 kopieën (A4-formaat) was het werkgebied 103-134°C.

De gebruikte H-component werd bereid door aan een oplossing van 51,3 g tetraethoxy si laan en 50 g dimethyl chloor hydrosilaan in 250 ml methyleenchloride, 36,3 ml geconcentreerd zoutzuur toe te druppelen bij een temperatuur tussen 5 en 30°C. Daarna werd het reactiemengseT 3 uur bij dezelfde temperatuur geroerd en vervolgens uitgegoten in water. De verdere afwerking geschiedde zoals is voorbeeld 1 beschreven.

De H-component bevatte 10.400 m.mol/kg reactieve Si-H groepen.

Voorbeeld 3

Een fixeerorgaan werd vervaardigd zoals beschreven in voorbeeld 1, waarbij de siliconenrubber buitenbekleding een laagdikte had van 100 micrometer en werd gevormd met behulp van een vloeistof van de volgende samenstelling: 100 g V-component van de formule [(CH=CH2)2(CH3)Si01/23-[(CH3)2Si02/2]540 -[CH=CH2)2(CH3)Si01/2] 100 g H-component volgens voorbeeld 1 5 ppm platina katalysator 40 ppm 1-ethynyl-1-cyclohexanol

Toegepast in een Océ 1950 kopieerapparaat bedroeg het werkgebied van het fixeerorgaan 103-141°C en na 300.000 kopieën 103-138°C.

De V-component werd bereid op de in voorbeeld 1 beschreven wijze, waarbij evenwel werd uitgegaan van 532 g octamethyl cyclotetrasiloxaan, 2,1 g tetravinyl dimethyl disiloxaan en 0,1 g tetramethylammoniumhydroxide.

De V-component bevatte 85 m.mol/kg reactieve Si-(CH=CH2 i * groepen.

Indien in bovenstaande samenstelling 1,61 g H-component werd toegepast, werd een fixeerorgaan verkregen waarvan het werkgebied 104-139°C bedroeg en na 300.000 kopieën 104-138°C.

Indien in bovenstaande samenstelling 100 g V-component van de gemid-delde formule [{CH=CH2)(CH3)2Si01/2]-[(Ctt3)2Si02/2J200-t(CH3)Si03/2]0,5 -[Si04/2]3 bedroeg het werkgebied van het fixeerorgaan 103-136°C. Laatstgenoemde V-component werd bereid uitgaande van (CH=CH2)(CH3)2 SiCl, (CH3}2 SiCl2, {CH3)3SiCl en (C2H5O>4Si, door deze stoffen in de opgegeven molaire verhouding te mengen, met water te hydrolyseren, de reactieprodukten uit de hydrolysevloeistof te extraheren en daarna door toevoeging van een geringe hoeveelheid tetramethylammoniumhydroxide te polymeriseren.

Voorbeeld 4

Volgens voorbeeld 1 werden twee fixeerorganen vervaardigd, waarbij in de samenstelling voor het vormen van de si 1 iconenrubber buitenbekleding respectievelijk werden toegepast: 1,63 g H-component van de formule [(CH3)3Si01/2]- [(CH3]2Si02/2]io _ C(CH3)3Si01/2], en 2,52 g H-component van de formule [(CH3)3Si01/2] - [(CH3)HSï02/2]4j5 -[{CH3)2Si02/2]3-[(CH3)3Si 01/2]

Beide fixeerorganen hadden in een Océ 1950 kopieerapparaat een vrijwel gelijk en gedurende 300.000 kopieën nagenoeg konstant blijvend werkgebied dat lag bij 102-141°C.

Beide H-componenten werden op de in voorbeeld 1 beschreven wijze bereid, waarbij voor de eerstgenoemde H-component werd uitgegaan van 871,5 g tetramethyl tetrahydro cyclotetrasiloxaan, 444,6 g octamethyl cyclotetrasiloxaan, 81,1 g hexamethyl disilóxaan en 65,1 g geconcentreerd zwavelzuur. Deze H-component bevatte 10.400 m.mol/kg reac-tieve Si-H groepen.

Voor de bereiding van de tweede H-component werd uitgegaan van dezelfde uitgangsprodukten, nu echter in respectievelijk de volgende hoeveelheden 510,3 g, 371,1 g, 486,6 g en 63,6 g. Deze H-component bevatte 6900 m.mol/kg reactieve Si-H groepen.

Claims

1. Inrichting voor het onder invloed van druk en warmte fixeren of transfereren en fixeren van een thermoplastische hars bevattend poeder op een ontvangstdrager, omvattende met elkaar samenwerkende fixeerorganen die een drukzone vormen waarin het poeder tegen het ontvangstmateriaal wordt gedrukt en verwarmingsmiddelen om ten minste één van de fixeerorganen te verwarmen, waarbij ten minste het fixeerorgaan dat in de drukzone met het te fixeren poeder in aanraking is, is voorzien van een buitenbekleding van siliconenrubber, met het kenmerk, dat de buitenbekleding in hoofdzaak bestaat uit silico-nenrubber die is verkregen door reactie van een Si-H-groepen dragend polyorganosiloxaan met een polyorganosiloxaan dat Si-iCH-CHgï groepen draagt en dat gemiddeld per polymere keten ten hoogste 1000 monomere eenheden bevat, 1,5-4 eindstand]ge vinyl groepen draagt, ten hoogste één niet eindstandige vinyl groep draagt per 80 monomere eenheden en ten hoogste 2% Si-atomen bevat in de vorm van Si03/2 of Si04/2 eenheden.

2. Inrichting volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat de siliconenrubber in de buitenbekleding is afgeleid van een polyorganosiloxaan waarin alle Si-(CH=CH2) groepen eindstandig zijn.

3. Inrichting volgens conclusie 2, met het kenmerk, dat de siliconenrubber is afgeleid van een vinyl groepen dragend polyorganosiloxaan volgens de formule:

waarin R een gebruikelijke organische rest, in het bijzonder een methyl groep voorstelt en X een geheel getal is tussen 100 en 450, in het bijzonder tussen 250 en 350. ·

4. Inrichting volgens een of meer der voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat de siliconenrubber is afgeleid van een Si-H groepen dragend polyorganosiloxaan dat tussen 6000 en 11000 m.mol/kg reactieve Si-H groepen bevat.

5. Inrichting volgens conclusie 4-, met het kenmerk, dat de si 1 iconenrubber is afgeleid van een Si-H groepen dragend polyorganosi-loxaan volgens de algemene formule:

waarin R een gebruikelijke organische rest, in het bijzonder een methylgroep voorstelt, de som m + n tussen 5 en 40 ligt en de verhouding m : n ligt tussen 1,5-2,5 : 1.

6. Inrichting volgens een of meer der voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat de siliconenrubber is verkregen uit een mengsel van genoemde polyorganosiloxanen waarin Si-H groepen in een 40 tot 60%-ige overmaat ten opzichte van de Si(CH=CH2) groepen aanwezig zijn.

7. Inrichting volgens een of meer der voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat de buitenbekleding ten minste 80 gew.procent van deze siliconenrubber bevat.

8. Inrichting volgens een of meer der voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat de buitenbekleding een gemiddelde dikte heeft van ten hoogste 500 micrometer.

9. Inrichting voor het vormen van gefixeerde beelden op een ont-vangstmateriaal omvattende een fixeerorgaan dat is voorzien van een buitenbekleding van siliconenrubber, middelen om de buitenbekleding te voorzien van een poederbeeld met behulp van een thermoplastische hars bevattend poeder, middelen om een ontvangstmateriaal in drukkontakt te brengen met het fixeerorgaan en verwarmingsmiddelen om het poederbeeld te verweken, met het kenmerk, dat de siliconenrubber op het fixeerorgaan in hoofdzaak bestaat uit een siliconenrubber zoals gedefinieerd in een of meer der voorgaande conclusies 1-7.