Dictatura del proletariat

La Dictatura del proletariat (alemand Diktatur des Proletariats) es una forma de govèrn postulat pel marxisme coma instància de transicion revolucionària entre lo capitalisme e la societat comunista. Segon lo marxisme, la quita existéncia de quin que siá tipe d'Estat implica la dominacion d'una classa sociala sus una autra.

Segon Karl Marx, dins lo regim capitalista, quitament dins de las condicions de la democracia, existís una dictatura de la borgesiá, al pejudici dels trabalhadors e de l'ensems del pòble. Marx postula la necessitat d'una revolucion que lo proletariat s'establisca coma classa dominanta, per se dissòlvre pauc a pauc coma tala, dins una transicion cap a una societat sens classas. La dictatura del proletariat seriá l'estapa segent directament lo passatge del poder de la part de la classa obrièra, ont que se crèa un Estat Obrièr, que, a causa qu'es un estat, seriá una dictatura d'una classa sus autra (dins lo cas, aquesta del proletariat sus aquesta de la borgesiá).

Dins aquesta fasa, lo proletariat atenh lo poder e l'utiliza per acabar amb l'espleitacion capitalista, consolidar la revolucion e evitar los ensags de retorn al regim anterior de la part de la borgesiá. Un còp acomplit aqueles objectius la darrièra mission de la dictatura del proletariat es l'abolicion de l'Estat per daissar s'establir lo comunisme.

Lo concèpte de dictatura del proletariat foguèt enonciat per Karl Marx dins lo Manifèst comunista (1848) e desvolopat per Lenin dins L'estat e la revolucion (1917).

Lenin afirma: "Pr'aquò, la dictatura del proletariat, es a dire, l'organizacion de l'avantgarda dels oprimits en classa dominanta per mestrejar los opressors, pòt pas resultar d'un simple espandiment de la democracia. Al meteis temps qu'una expansion considerabla de la democracia, venguda pel primièr còp democracia pels paures, democracia pel pòble e non pels sacs de sòus, la dictatura del proletariat balha una seria de restriccions a la libertat pels opressors, los expleitors, los capitalistas. Aqueles, se deu los mestrejar per liberar l'umanitat de l'esclavatge salariat; cal trencar lor resistença per la fòrça; e es evident que, ont i a repression, i a violéncia, ont i a pas de libertat, i a pas de democracia. [...] Democracia per l'immens majoritat del pòble e repression per la fòrça, es a dire exclusion de la democracia pels expleitors, los opressors del pòble; es atala la modificacion que subiguèt la democracia pendent la transicion del capitalisme cap al comunisme"^[1]

Es important de diferenciar doas estapas dins l'istòria de la concepcion de la dictatura del proletariat. D'en primièr, Karl Marx e Friedrich Engels parlavan sonque de la presa del poder estatal de la part de la classa dels trabalhadors; pasmens, après l'experiéncia de la Comuna de París, concluguèron que per exercir la Dictatura del Proletariat, la classa obrièra podava pas prene la plaça dins las estructuras estatalas existentas, mas que li cal destruire l'Estat borgés e realizar un Estat obrièr basat dins l'organizacion collectiva (Comunas o de Conselhs) de la classa obrièra^[2][3]