Cambon e Salvèrgas

Las fòrmas ancianas son : ecclesiam S. Petri de Cambonis cap a 1182, (s'agís de Sant Pèire de l'Espinosa), manso de Cambono cap a 1500, Cambon en 1604, masage de Cambon en 1639, la Metherie de Cambou en 1694, Cambou en 1740-60, 1770-72 (mapa de Cassini)^[2].

Lo nom deu venir d'un mot gallés *cambo-, « corba, vòlta de riu, corba en general », que dins la tradicion toponimica auriá un sens oronimic (Delamarre ne parla pas). Aqueste còp, lo sens de corba d'un riu es adaptat perqué lo vilatge es en riba d'Agot. Los noms de luòcs venguts del mot gallés son sovent contaminats per la nocion de « camp bon » e interpretats atal, justament perqué la partida concava d'una vòlta es fertila pr'amor de las alluvions ^[3],[4],[5].

Frank R. Hamlin considèra que cambon, del gallic cambo- « coide, corbadura » es utilizat aicí dins son sens d'origina (Cambon es dins una corba d'Agot), çò que fa supausar lo nom es d'epòca gallica^[2].

La prononciacion es [sal'bèrgos]. Las fòrmas ancianas son : masage de Saubergues en 1680, Salbergues en 1770-72 (mapa de Cassini)^[6].

I a pas res sus Salvèrgas dins lo manual de Dauzat nimai dins la sintèsi dels Féniés, mas Negre parla d'un Sauvergues (en francés) a Castèlnòu de Braçac, escrit Salvargues en 1171 (pel passatge de -argues dins los tèxtes a -èrgues dins la realitat fonetica actuala, veire Faussèrgas). Lo nom Salvèrgas vendriá de Salvus, nom latin de persona, e del sufixe -anicum per Sauvèrgues (nom supausat) e de -anicas, en principi, per Salvèrgas. Se la transcripcion del nom es corrècta, lo sufixe -anicas es al femenin plural e villas, o [puslèu] terras, es sosentendut ^[7]. Dins -anicas, l'accent tonic es sus la primièira sillaba e doncas *Salvànicas èra un proparoxiton, que coneguèt aprèp una sincòpa.

Frank R. Hamlin presenta l'afar un pauc diferentament : gentilici latin Salvius, amb lo sufixe -anicis. Salvèrgas èra una proprietat galloromana^[6].

I a un diminutiu, amb sufixe -eta, a 1 km al nòrd-oèst, Salverguetas [sal'bèrgetos]^[6].

 Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !

La comuna se creèt en 1869, a partir de tròces de Sant Julian d'Olargues e de Mònts La Trivala.

• Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra del canton d'Olargues; es ara del canton de Sant Ponç de Tomièiras.

modificar « persona »  v · d · m  Evolucion demografica Populacion comunala actuala (2013): 56, totala: 59
1856	1861	1866	1872	1876	1881	1886	1891	1896
-	-	-	615	601	584	563	547	479
1901	1906	1911	1921	1926	1931	1936	1946	1954
431	433	405	267	245	217	219	169	148
1962	1968	1975	1982	1990	1999	2006	2007	2008
135	120	94	77	69	74	97	85	72 72
2009	2010
60 60	61 63
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

• En 2018 la populacion èra de 49 abitants e la densitat èra de 0,97 ab/km².

• Comunas d'Erau

1. ↑ https://www.oocities.org/toponimiaoccitana/34c.html
2. ↑ ^2,0 et ^2,1 Frank R. Hamlin, Toponymie de l'Hérault, Dictionnaire Topographique et Étymologique, Éditions du Beffroi e Études Héraultaises, 2000, p. 119
3. ↑ Xavier Delamarre, Dictionnaire de la Langue gauloise, ed. Errance, 2na edicion, 2003, p. 99
4. ↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 135
5. ↑ Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 89
6. ↑ ^{6,0 6,1} et ^6,2 Frank R. Hamlin, Toponymie de l'Hérault, Dictionnaire Topographique et Étymologique, Éditions du Beffroi e Études Héraultaises, 2000, p. 374
7. ↑ Ernest Negre, Les Noms de Lieux du Tarn, 4e ed., Vent Terral, Energues, 81350 Andouque, 1986, p. 36

•   Portal de Lengadòc