Alexander Fleming

Nasquèt lo 6 d'agost de 1881 dins la vila escocesa de Lochfield. Estudièt la medecina a la Saint Mary's Medical School de Londres, que ne foguèt diplomat en 1908. Dins aqueste centre trabalhèt coma mètge microbiologista al Departament d'Inoculacions fins a la debuta de la Primièra Guèrra Mondiala. En 1928 foguèt nomenat professor universitari d'aqueste centre d'ensenhament.

Membre de la Royal Society, en 1944 foguèt nomenat Cavalièr de l'Empèri Britanic pel rei Jòrdi VI del Reialme Unit. Fleming se moriguèt l'11 de març de 1955 d'un infart de miocardi a sa residéncia de Londres e foguèt enterrat coma un eròi nacional dins la cripta de la Catedrala de Sant Pau d'aquela vila.

 

Durant son passatge a la Saint Mary's Medical School lo director del Departament, Almorth Edward Wright, desvelhèt l'interès de Fleming per de tractaments novèls per las infeccions, se dedicant al melhorament e a la fabricacion de vaccins e de serums. Durant la guèrra foguèt metge militar suls fronts de França e foguèt estabosit per la granda mortalitat causada per las feridas de mitralhatge infectadas als espitals de campanha. Un còp acabada la guèrra, tornèt a l'Espital de St Mary ont cerquèt intensament un novèl antiseptic que evitèsse la dura agonia provocada per las nafras infectadas. Sa recèrca lo portèt a descobrir lo lisozim, un enzim antibacterian present dins las secrecions mucosas. Aquesta descobèrta se faguèt aprèp qu'una mucositat de son nas, après qu'esternudèsse, tombèt sus una placa de Petri ont èra a créisser una cultura bacteriana. Qualques jorns mai tard remarquèt que los bactèris èran estats destruits a l'endrech ont èra tombat aquel fluid nasal.

Lo laboratòri de Fleming èra abitualament desordenat, çò que venguèt un avantatge per sa descobèrta seguenta. En setembre de 1928 èra a realizar d'experiéncias de tota mena dins son laboratòri e, en espepissar sas culturas abans de las destruire, remarquèt que la colonia d'un campairòl èra espelida espontanèament, coma contaminacion, dins una de las placas de Petri semenadas amb de Staphylococcus aureus. Fleming observèt mai tard las placas e verifiquèt que las colonias bacterianas que se trobavan a l'entorn del camparòl, identificat puèi coma Penicillium notatum, èran transparents per encausa de la mòrt dels bactèris de la placa. Aital descobriguèt la penicillina. Fleming assabentèt de sa descobèrta sus la penicillina lo British Journal of Experimental Pathology en 1929, e encara que el reconeguèsse immediatament l'importància d'aquesta descobèrta, sos collègas la sosestimèron.

Fleming trabalhèt sul camparòl per un temps; pasmens l'obtencion e purificacion de la penicillina a partir de las culturas de Penicillium notatum foguèron dificilas e mai apropriadas pels quimistas. La comunitat scientifica creguèt que la penicillina seriá utila pas que per tractar las infeccions comunas, e per aquesta rason li donèt pas son atencion. Malgrat aquò, l'antibiotic despertèt l'interès dels cercaires nòrd-americans durant la Segonda Guèrra Mondiala, que ensajavan d'emular la medecina militara alemanda qu'aviá a man de sulfamidas. Los quimistas nòrd-americans Ernst Boris Chain e Howard Walter Florey desvolopèron un metòde de purificacion de la penicillina que permetèt sa sintèsi quimica e distribucion comerciala pel demai de la populacion. Fleming patentèt pas sa descobèrta en creire qu'aital seriá mai aisida la difusion d'un antibiotic necessari pel tractament de las infeccions nombrosas que afligissián las populacions.

En 1945 foguèt guerdonat, amassa amb Ernst Boris Chain e Howard Walter Florey, amb lo Prèmi Nobel de Medecina o Fisiologia per la descobèrta de la penicillina e sas proprietats curativas dins las malautiás infecciosas.

Sa descobèrta de la penicillina signifiquèt un cambiament drastic per la medecina modèrna e entamenèt çò que se sonariá l'Èra dels antibiotics". Aital, d'autres cercaires posteriors aportèron d'antibiotics novèls, coma l'estreptomicina utilizada pel tractament de la tuberculòsi, que permetèt de salvar de milions de vidas. L'aportacion scientifica de Fleming es dobla puèi que, a mai que descobriguèt una molecula quimica (la penicillina), tanben trobèt una molecula proteïca (lo lisozim) d'activitat antibiotica. Las proteïnas e los peptids antibiotics son de compausantas naturalas de l'immunitat innada dels animals que se pòdon utilizar amb de fins terapeuticas similaras a la penicillina.

En omenatge a son òbra foguèt nomenat un cratèr Fleming sus la superfícia de la Luna.

• (en) Pagina de l'Institut Nobel, Prèmi Nobel de Medecina 1945