Nuèit

La nuèit o nuèch^[1] (var. nuech, nuòch, nueit, nuet, nuit, net)^[2] es tradicionalament lo periòde de temps que s'abena entre lo falit del solelh e la sortida del solelh.

Sus la Tèrra, la nuèit, al sens tradicional, còbre a tot instant una mitat de la planeta. Atal se que fa nuèit sus una mitat de la planeta fa jorn sus l'autra mitat. A causa de la rotacion de la Tèrra a l'entorn de son ais, fa alternativament jorn e nuèit, los dos formant una jornada de 24 oras. Las nuèits son encara pus longas en ivèrn e pus cortas en estiu qu'òm se rapròcha dels pòls. A l'entorn dels equinòccis de prima e d'automne, lo jorn e la nuèit son exactament de meteissa durada. Los solsticis d'estiu e d'ivèrn marcan respectivament la nuèit pus corta e la nuèit pus longa de l'annada.

Mas se se nomena nuèit l'interval durant que l'escuritat es totala, es lo periòde ont l'intensitat de la lutz solara difusada pels nauts jaces de l'atmosfèra es inferiora a la luminositat intrinseca de las estelas. Aquel interval es separat del falit del Solelh pel crepuscul e de sa sortida per l'auba.

L'escuritat pòt èsser pas totala o existir gaireben pas a l'entorn del solstici d'estiu quand se rapròcha dels pòls. En efèit la durada de la nuèit vària segon la sason mas tanben segon lo luòc ont sèm. D'ont mai sèm prèp del Pòl Nòrd o del Pòl Sud, d'ont mai la durada de las nuèits vària. A l'eqüator nuèit e jorn son totjorn egals. En fach, aprèp l'equinòcci, las diferéncias de durada entre lo jorn e la nuèit càmbian pus rapidament als pòls que dins las regions situadas entre lo tropic del Càncer e lo tropic del Capricòrne. Atal, dins l'emisfèri nòrd, Danemarc a de nuèits pus cortas qu'Índia, en junh par exemple. Dins l'emisfèri sud, l'Antartida a al meteis moment (en junh), de nuèits pus longas que Chile. Los dos emisfèris coneisson los meteis modèls de durada de la nuèit en foncion de lor latitud mas amb de cicles inversats, descalats de sièis meses: un emisfèri a doncas de nuèits longas (ivèrn) pendent que l'autre gausís de nuèits pus cortas (estiu).

Prèp dels pòls, cada an, i a un periòde estival ont existís un sol periòde de jorn, lo Solelh falit pas, e un periòde ivernal ont sola reina la nuèit.

La nuèit a una color blau escur, a causa de la disparicion del solelh.

Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !

Pendent longtemps, la nuèit foguèt considerada coma un periòde de repaus, l'abséncia de lutz empachant tota activitat. Se sap uèi que lo sòm es indispensable per la santat e que l'alternança jorn/nuèit regula la produccion de melatonina, ormona essenciala per gaireben totes los organismes animals, que sincroniza en particular lo relòtge biologic dels organismes a la sason. D'espècias animalas dichas «nocturnas» son activas solament la nuèit.

L'uèlh animal, mercé a de cellulas en bastonets de la retina, pòt aprèp qualques minutas (10-15 min per l'uèlh uman) s'adaptar a la nuèit. A mai sens lutz artificiala, es possible de viatjar o trabalhar de nuèit amb la Luna (clar de luna prèp o al tresluc).

La nuèit ten una granda importància dins totas las civilizacions. Unes pòbles animistas interdison a lors membres de sortir del vilatge la nuèit, salva per de ceremonias especialas, d'iniciacion per exemple. D'unas tribús amerindianas, en plena jungla amazoniana, pareisson pas aver de paurs non rasonada la nuèit. Endacòm mai, es lo reialme dels esperits e dels gènis que cal evitar de lo destorbar.

Los imatges positius son per exemple: lo repaus, l'amor, los sòmis, las passejadas romanticas (passejadas jos lo clar de Luna, declaracions d'amor coma Romeo e Julieta, «banh de mièjanuèit», fèsta de Sant Joan, magia dels cèls estelats, etc.).

L'idèa del dangièr ven de que lo negre pòt amagar de dangièrs reals o alimentar la tremor e lo fantasme. Los contes e legendas, los mites puèi lo roman e lo cinèma evòcan sovent la nuèit plena de mistèris o cargada d'angoissa. La nuèit es un quadre apreciat per las istòrias evocant los poders malefics, la magia, las creaturas fantasticas: gnòms, vampirs, lop garons e d'autres esperits o mostres.

Psicològs e psicanalistas tenon que sonhar las angoissas, cachavièlhas o fòbias nocturnas generalament ligadas amb de traumatismes mai o mens alunhats.

La descobèrta del fuòc, l'utilizacion d'entòrchas, de bogias puèi pus tard de l'electricitat regetèron los limits de l'escuritat. La lutz artificiala permet als òmes de desvolopar las activitats nocturnas que constituisson uèi una part de las economias de fòrça païses, mas amb de consequéncias per l'environament nocturne. L'illuminacion de las vilas es tala qu'empacha de veire las estelas e pòt destorbar la natura, l'alternança jorn-nuèit existís gaireben pas pus dins las grandas metropòlis.

• Cabantous, Alain (2009). Histoire de la nuit (XVIIe-XVIIIe siècles). París: Fayard. 

• Jorn
• Paradòxa d'Olbers
• Pollucion luminosa

• "Pourquoi il fait nuit" Vidèo conferéncia amb intervencion d'Hubert Reeves.
• Site "Jour de la Nuit" 24 d'octobre de 2009, ajudatz-nos a festar la nuèit negra!

1. ↑ Institut d'Estudis Aranesi-Acadèmia Aranesa dera lengua occitana. Vocabulari ortografic de l’estandard de la lenga occitana (en occitan) [1a. ed. novembre de 2019]. ISBN 978-84-09-13866-1. «nuèch / nuèit» 
2. ↑ «Nuit» (en francés). Multidiccionari Occitan Dicodòc. Congrès permanent de la lenga occitana. [Consulta: 2 de genièr de 2023]