Batalha de Talas

La batalha de Talas se debanèt en julhèt de 751 sus lei ribas dau riu Talas pròche la vila de Taraz. Opausèt lei tropas musulmanas (150 000 òmes), principalament formadas de contingents aràbis e turcs, ai fòrças chinesas de la dinastia Tang (30 000 òmes) compausadas ai dos tèrç per de mercenaris turcs. Lei combats s'acabèron per un succès aràbi e lo combat marquèt un còp d'aplant per l'expansion chinesa vèrs lo centre d'Asia. Pasmens, en causa dei dificultats logisticas e de la resisténcia dei Chinés sus lo prat batalhier, marquèt tanben la fin de l'expansion musulmana militara vèrs l'Orient. En plaça, l'expansion de l'Islam sus lo continent asiatic foguèt realizada gràcias a la conversion dei tribús turcas de la region.

Lo debanament de la batalha es relativament ben conegut magerament per de racòntes chinés. L'eveniment decisiu foguèt lo cambiament de camp dau còrs de mercenaris turcs de l'armada chinesa. Entraïnèt l'enceuclament dei soudats chinés que foguèron esquichats. Solament 2 000 subre 10 000 capitèron de se retirar vèrs l'oèst. Pasmens, lei tropas aràbias deguèron faciar de pèrdas importantas pendent la batalha e la perseguida dei vencuts. Un projècte chinés de còntra-ofensiva foguèt organizat mai l'entraïnament de la Revòuta d'An Lushan causèt son abandon.