placa

placa femenin

1. Lamella d'ivòri, de metal, de plastic o autra matèria
2. (per metonimia) Placa sus que una inscripcion dona una explicacion, una indicacion.
3. (medecina) Mena de taca qu'aparéis sus la pèl, las mucosas o las dents.
4. (geofisica) (Per elipsi) Placa tectonica, tròç de litosfèra.

Derivats

• placard
• placatge

Locucions derivadas

• placa de còser
• placa de matricula / placa d'immatriculacion / placa mineralogica
• placa viradissa
• tectonica de las placas

Traduccions

alemand: Platte (de) anglés: plate (en), plaque (en), pane (en), sheet (en) basc: catalan: placa (ca)

espanhòl: placa (es) francés: plaque (fr) italian: portugués: placa (pt)

Forma de vèrb

placa

1. Tresena persona del singular del present del subjonctiu de placar
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de placar

Catalan Etimologia

De placar

Prononciacion

Espanha (Barcelona) : escotar « placa »

Prononciacion

oriental /ˈpɫakə/, /ˈpɫakə/, occidental /ˈpɫaka/, /ˈpɫaka/

Sillabas

pla|ca

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
placa	plaques

placa femenin

1. placa ^(oc)

Forma de vèrb

placa

1. Tresena persona del singular del present del subjonctiu de placar
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de placar

Espanhòl Etimologia

De placar

Prononciacion

Colómbia (Cartagena) : escotar « placa »

Prononciacion

/ˈplaka/, /ˈplaka/

Sillabas

pla|ca

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
placa	placas

placa femenin

1. placa ^(oc)

Forma de vèrb

placa

1. Tresena persona del singular del present del subjonctiu de placar
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de placar

Portugués Etimologia

De placar

Prononciacion

Portugal /ˈplakɐ/, /ˈplakɐ/, Brasil /ˈplakɐ/, /ˈplakɐ/, /ˈplakə/, /ˈplakə/

Sillabas

pla|ca

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
placa	placas

placa femenin

1. placa ^(oc)

Forma de vèrb

placa

1. Tresena persona del singular del present del subjonctiu de placar
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de placar