establiment

establiment masculin

1. Accion d’establir.
   • L’establiment d’una colonia, d’una fabrica, d’un tribunal, d’una legislacion, d’una doctrina novèla.
2. Situacion sociala, emplec, profession, mestièr.
   • De parents astrucs dins l’establiment de lors enfants, son benaisits dins la sociétat.
3. Presentacion acompanhada de pròbas.
   • L’establiment d’un fach, d’un drech.
4. Çò qu'es establit per l’utilitat publica, per l’exercici o l’expleitacion d’una industria, etc.
   • Establiments bancaris, establiment escolar

Traduccions

anglés: establishment (en) catalan: establiment (ca) espanhòl: establecimiento (es)

francés: établissement (fr) italian: stabilimento (it), insediamento (it) portugués: estabelecimento (pt)

Catalan Etimologia

De establir amb -ment

Prononciacion

Espanha (Barcelona) : escotar « establiment »

Prononciacion

Oriental: central [əstəβɫiˈmen], balear [əstəbbɫiˈment], [əstəbbɫiˈmen]

Occidental: nord-occidental [estaβɫiˈmen], valencià [estabɫiˈment], [estaβɫiˈmen]

Sillabas

es|ta|bli|ment

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
establiment	establiments

establiment masculin

1. Accion d'establir o de s'establir.
2. Çò qu'es establit per l’utilitat publica, per l’exercici o l’expleitacion d’una industria, etc.
3. (drech) Concession d'una proprietat en emfiteusi que se daissa l'utilitat a l'emfiteuta, alara que lo senhor garda la proprietat reala.