Anna Seghers
| Anna Seghers | |
 | |
| Pseudonym | Anna Seghers |
| Statsborgarskap | Den tyske demokratiske republikken, Deutsches Reich |
| Fødd | 19. november 1900 Mainz |
| Død |
1. juni 1983 (82 år) |
| Yrke | romanforfattar, motstandskjempar, skribent |
| Språk | tysk |
| Politisk parti | Kommunistische Partei Deutschlands, Sozialistische Einheitspartei Deutschlands |
| Sjanger | science fiction |
| Medlem av | Akademie der Künste der DDR, Association of Proletarian-Revolutionary Authors, Q1596407, Deutscher Schriftstellerverband |
| Far | Isidor Reiling |
| Mor | Hedwig Reiling |
| Ektefelle | Johann Lorenz Schmidt |
| Born | Pierre Radvanyi, Ruth Radvanyi |
| Anna Seghers på Commons | |
Anna Seghers (fødd 19. november 1900 som Reiling, daud 1. juni 1983), eigentleg Netty Radványi, var ein tysk forfattar.
Liv
[endre | endre wikiteksten]Anna Seghers var fødd i Mainz som det einaste barnet til kunsthandlaren Isidor Reiling og kona hans Hedwig (fødd Fult). Familien var ortodokse jødar. Anna gjekk frå 1907 på ein privatskole, deretter på ein høgare jenteskule frå 1910. I første verdskrigen bidrog ho med krigshjelp. I 1920 tok ho eksamen artium og studerte seinare i Köln og Heidelberg, der ho las historie, kunsthistorie og sinologi. I 1924 gjekk ho ut frå Heidelberg universitet med ei doktoravhandling om jøden og jødedomen i verka til Rembrandt.[1]
I 1925 gifta ho seg med den ungarske sosiologen László Radványi. Ekteparet flytta til Berlin og fekk to barn.
Anna Seghers valde pseudonymet sitt etter den nederlandske malaren Hercules Pieterszoon Seghers. Den første romanen hennar vart utgjeven i 1928. I same år vart ho medlem i KPD, det tyske kommunistpartiet. Etter nazistane si maktovertaking vart ho arrestert. Bøkene hennar vart forbodne og brunne av nazistane. Seghers emigrerte med familien sin til Paris.
Under den tyske invasjonen av Frankrike flykta ho til landsdelen som vart kontrollert av Vichy-regimet. I mars 1941 klarte ho å få løyve til å emigrera saman med ektemannen og borna til Mexico.
I Mexico arbeidde ho saman med Ludwig Renn og andre eksil-tyskarar for rørsla «Freies Deutschland». Denne organisasjonen tilsvarte Nationalkomitee Freies Deutschland. I 1943 fekk ho vita at mora var drepen i holocaust, i Majdanek.[2]
I 1947 reiste Seghers attende til Tyskland og busette seg i DDR. Ho vart president i DDR sitt forfattarforbund. Ho døydde i Berlin i 1983 og fekk ei statsgravlegging.
Bibliotek, skular og gater vart oppkalla etter henne både i Aust- og Vest-Tyskland. Ho er gravlagd på Dorotheenstädtischen Friedhof og grava hennar er gjort til ein av Berlins æresgraver.[3]
Bibliografi
[endre | endre wikiteksten]- 1928 – Aufstand der Fischer von St. Barbara
- 1930 – Auf dem Wege zur amerikanischen Botschaft und andere Erzählungen
- 1932 – Die Gefährten
- 1933 – Der Kopflohn
- 1935 – Der Weg durch den Februar
- 1937 – Die Rettung
- 1940 – Die schönsten Sagen vom Räuber Woynok. Sagen von Artemis
- 1942 – Das siebte Kreuz
- 1943 – Der Ausflug der toten Mädchen
- 1944 – Transit
- 1948 – Sowjetmenschen. Lebensbeschreibungen nach ihren Berichten
- 1949 – Die Toten bleiben jung
- 1949 – Die Hochzeit von Haiti
- 1950 – Die Linie
- 1951 – Crisanta
- 1951 – Die Kinder
- 1952 – Der Mann und sein Name
- 1953 – Der Bienenstock
- 1958 – Brot und Salz
- 1959 – Die Entscheidung
- 1961 – Das Licht auf dem Galgen
- 1963 – Über Tolstoi. Über Dostojewski
- 1965 – Die Kraft der Schwachen
- 1967 – Das wirkliche Blau. Eine Geschichte aus Mexiko
- 1968 – Das Vertrauen
- 1969 – Glauben an Irdisches
- 1970 – Briefe an Leser
- 1970 – Über Kunstwerk und Wirklichkeit
- 1971 – Überfahrt. Eine Liebesgeschichte
- 1977 – Steinzeit. Wiederbegegnung
- 1980 – Drei Frauen aus Haiti
- 1990 – Der gerechte Richter (frå 1957, men ikkje tidlegare offentleggjort av politiske grunnar)
Filmatisering
[endre | endre wikiteksten]Fleire romanar av Anna Seghers vart filmatiserte. Blant dei er filmen The Seventh Cross frå 1944 etter romanen Das siebte Kreuz ein av dei mest kjende. Filmen med Fred Zinnemann som regissør og Spencer Tracy i hovudrolla vart produsert i USA. Ho fekk 75.000 dollar for dette, ein betydeleg sum den gongen.[4]
Den tyske filmen Transit frå 2019 er basert på Seghers roman frå 1944.[5][6]
Prisar og utmerkingar (utval)
[endre | endre wikiteksten]- 1947 – Georg Büchners pris
- 1951 – Stalins fredspris
- 1951, 1959, 1971 – DDRs nasjonalpris
- 1965, 1969, 1974 – Karl Marx-ordenen
Kjelder
[endre | endre wikiteksten]- ↑ «Anna Seghers». New York Review Books (på engelsk). Henta 25. juli 2019.
- ↑ Wallace, I. (red.). (1998). Anna Seghers in perspective (No. 43). Rodopi.
- ↑ Liste over Berlins æresgraver på berlin.de, lest 27. august 2013
- ↑ Steinaecker, Thomas von (23. mai 2018). «Escape from the Nazis: Anna Seghers’s Suspenseful Classic». The New York Review of Books (på engelsk). Henta 25. juli 2019. «The breakthrough came with the Hollywood filming. Seghers was paid the fabulous sum of $75,000 in four installments, the last in 1946. This, at least, brought to an end the time of financial distress.»
- ↑ «New video: ‘Transit’ is another provocative thriller from director Christian Petzold». Los Angeles Times (på engelsk). 28. juni 2019. Henta 25. juli 2019. «Based on Anna Seghers’ 1942 novel — which was set in Marseille, France, among refugees desperately waiting for the paperwork that would allow them to flee the Nazi occupation — Petzold’s “Transit” takes place in the present-day, but keeps Seghers’ plot and characters almost exactly as it is.»
- ↑ «Transit». NRK P3 (på norsk). 11. juli 2019. Henta 25. juli 2019. «Svaret er at Petzold velger å la fortellingen utspille seg i et slags tidløst univers. Filmen er blottet for dagens moderne teknologi som mobiltelefoner eller andre digitale duppedingser. Samtidig spes det på med små detaljer fra tidsepoken handlingen i Anna Seghers roman opprinnelig var satt i.»
- Denne artikkelen bygger på «Anna Seghers» frå Wikipedia på bokmål, den 22. september 2019.
Bakgrunnsstoff
[endre | endre wikiteksten]- www.anna-seghers.de
- Lenkjesamling ved fu-berlin.de