ploffen

• Geluid:  ploffen    (hulp, bestand)

• plof·fen

• ^[1]

ploffen

1. een geluid voortbrengen van een zachte explosie

   • Ploffend en knallend reed de antieke auto door de straat. 

2. ergatief snel en hoorbaar uit elkaar springen of doorbranden

   • Mijn voeding is, denk ik, geploft, want er kwam wat rook uit. 

3. ergatief een geluid voortbrengend van zich ergens in laten vallen

   • Moe was ze in haar luie stoel geploft en had haar benen op het bankje gelegd. 

• afploffen, neerploffen

• geplof, ploffer, plofkip, plofklank, plofkoffer, plofkraak

de ploffen mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord plof

• Het woord ploffen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "ploffen" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.