kreupel

• Geluid:  kreupel    (hulp, bestand)

• kreu·pel

• In de betekenis van ‘mank’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1284 ^[1]

kreupel ^{[2] [3] [4] [5]}

1. dusdanig aan lichamelijk letsel onderhevig dat men zich niet of niet goed kan voortbewegen

   • Hij werd met die slag met het zwaard van zijn tegenstander niet gedood maar wel kreupel geslagen. 

2. gebrekkig, slecht

• [1] mank

• borstkreupel, rotkreupel

• kreupelbos, kreupeldicht, kreupele, kreupelen, kreupelhout, kreupelrijm, kreupelstraat

kreupel

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van kreupelen
   

   • Ik kreupel. 

2. gebiedende wijs van kreupelen
   

   • Kreupel! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van kreupelen
   

   • Kreupel je? 

• Het woord kreupel staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "kreupel" herkend door: