Sylvain Chavanel

Chavanel werd prof vanaf 1 januari 2000 bij het pas opgerichte Franse team Bonjour, dat onder leiding stond van ploegleider Dominique Arnould. Hij zou tot 2005 bij de ploeg blijven en zou vooral uitgespeeld worden als tijdrijder en klassementsman in kleinere rondes. In zijn periode bij de ploeg won hij onder andere de Ronde van België en tweemaal de Vierdaagse van Duinkerke.

Vanaf het wielerseizoen 2005 verruilde Chavanel Brioches La Boulangère, zoals de ploeg toen heette, voor Cofidis. Bij dit team mocht hij voluit zijn eigen kansen gaan in elke wedstrijd. Toch bleef hij zich aanvankelijk toch weer toeleggen op de tijdritten en de kleinere rondes. En dit niet zonder succes, want hij won tweemaal het Frans kampioenschap tijdrijden en zowel het eindklassement in de Ronde van de Sarthe en de Ronde van Poitou-Charentes, die laatste won hij zelfs tweemaal.

Maar het was pas in 2008 dat Chavanel zijn enorme potentieel liet zien. Dankzij overwinningen in zowel Dwars door Vlaanderen als de Brabantse Pijl profileerde hij zich als klassiek renner. Maar ook liet hij zich opmerken tijdens de negentiende etappe van de Ronde van Frankrijk. Samen met Jérémy Roy ontsnapte hij uit het peloton, de twee werkten goed samen en bleven voorop. Het kwam in Montluçon tot een spurt die Chavanel al bij al makkelijk won. Hij won ook de prijs van de strijdlust van die Tour.

In 2009 won hij de derde etappe van Parijs-Nice, ging ook naar huis met de puntentrui en werd derde in de algemene rangschikking.

In 2010 viel Sylvain in de helleklassieker Luik-Bastenaken-Luik met een schedelfractuur uit. Na een kort, maar voorspoedig herstel bleek hij monter genoeg om de Ronde van Frankrijk van datzelfde jaar aan te pakken. In de tweede etappe, die van Brussel tot Spa verliep, greep hij als enige overblijver uit een groep van acht de overwinning in een rit die ontsierd werd door massale valpartijen, waardoor het peloton, onder leiding van Fabian Cancellara, uit een soort solidariteit met de slachtoffers van de valpartij de laatste twintig kilometers geen tempo meer maakte en gezamenlijk over de meet reed.

Diezelfde Cancellara verzocht de jury vanaf plaats twee geen punten voor de groene trui toe te kennen, wat een enorme meevaller voor Chavanel bleek, want zo kon hij die tijdelijk veroveren, net zoals de gele trui, die rond Cancellara's schouders hing. Daags nadien onderging Sylvain in de kasseienrit Arenberg - Porte du Hainaut een ware kruistocht aan pech en moest beide truien afstaan, de gele opnieuw aan Cancellara. In de zevende etappe ontbond Chavanel zijn duivels op de Côte de Lamoura en won met veel panache de tweede heuvelrit van de eerste Tourweek, in dewelke de favorieten zich spaarden. Het werd een dubbelslag, daar ook het geel opnieuw van Cancellara naar Chavanel ging. Een dag later deden de Alpen van zich spreken en nam Cadel Evans het geel over.

In 2011 was Sylvain samen met Fabian Cancellara de smaakmaker van de Ronde van Vlaanderen. In een spurt met drie moest hij de duimen leggen voor Nick Nuyens. In datzelfde jaar droeg hij tevens enkele dagen de rode trui in de Ronde van Spanje.

Op zondag 16 september 2012 won Chavanel op de wereldkampioenschappen samen met zijn ploeg Omega Pharma-Quickstep de WK-ploegentijdrit. De andere vijf renners waren Niki Terpstra, Peter Velits, Tony Martin, Kristof Vandewalle en Tom Boonen. Het BMC van Philippe Gilbert strandde op drie seconden. In 2013 deed hij dat kunstje nog eens over, maar dan met Michał Kwiatkowski in de plaats van Tom Boonen. Verder werd hij dat jaar voor de vijfde keer Frans kampioen tijdrijden, waarmee hij alleen recordhouder is.

Eind 2013 tekende Chavanel een tweejarig contract bij het Zwitserse IAM Cycling, hij maakte samen met ploeggenoot en boezemvriend Jérôme Pineau de overstap.

Van 2016 tot 2018 kwam Chavanel uit voor Direct Énergie, hier reed onder andere ook zijn landgenoot Thomas Voeckler.

Jaar Ronde van Italië Ronde van Frankrijk Ronde van Spanje 2000 2001 65e   2002 36e   2003 37e   2004 30e   2005 58e   2006 44e   2007 opgave   16e   2008 61e (1)    opgave   2009 18e   2010 31e (2)    2011 61e   27e   2012 opgave   2013 31e   2014 34e   2015 36e   54e   47e   2016 43e   2017 25e   2018 39e   (*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen

Jaar Milaan-San Remo Gent-Wevelgem Ronde van Vlaanderen Parijs-Roubaix Amstel Gold Race Luik-Bast.‑Luik Ronde van Lombardije Parijs-Tours E3 Harelbeke Dwars door Vlaanderen WK op de weg Wereld­ranglijsten 2000 opgave 85e 2001 71e 52e 84e opgave 2002 opgave 2003 opgave 119e opgave 84e 2004 52e 89e 2005 60e 49e 85e 87e 67e 138e (UPT) 2006 72e 61e 46e 45e 153e (UPT) 2007 109e 57e 67e 141e (UPT) 2008 60e 30e 58e 1   53e 108e (UPT) 2009 37e 31e 8e 24e 36e 5e 7e 29e 22e (UWK) 2010 21e 22e 24e 16e opgave opgave 51e 28e 66e 63e 100e (UWK) 2011 20e 47e 2   ↑ 38e 16e 69e opgave 35e 27e 70e 54e (UWT) 2012 10e 27e 37e opgave opgave 83e 33e 2   ↑ 57e 45e (UWT) 2013 4e 13e 19e opgave 12e 6e 24e (UWT) 2014 21e 19e opgave 31e 29e 5e 77e 2015 23e 20e 45e 94e 79e 20e 135e (UWT) 2016 72e 33e opgave 2017 9e 19e 85e 2018 80e 45e 29e 72e

Chavanel droeg 2 etappes de gele trui als aanvoerder van het algemeen klassement en 1 etappe de groene trui als aanvoerder van het puntenklassement in de Tour van 2010. De bolletjestrui als aanvoerder van het bergklassement droeg hij in 2007 3 etappes en in 2008 1 etappe.

Jaar	Ster van Bessèges	Ronde van de Middellandse Zee	Parijs-Nice	Ronde van Catalonië	Driedaagse van De Panne-Koksijde	Ronde van de Sarthe	Vierdaagse van Duinkerke	Ronde van België	Eneco Tour	Ronde van Poitou-Charentes
2001		54e	opgave		37e		17e			opgave
2002		15e	34e			39e	1e	3e		2e
2003		3e	5e			5e (1 etappe)				2e
2004		9e	14e				1e	1e		opgave (2 etappes)
2005	11e		35e	27e		1e (1 etappe)				1e
2006	21e		15e	40e						1e
2007		25e	17e	31e
2008		31e (1 etappe)	9e (1 etappe)	opgave (1 etappe)			40e
2009			3e (1 etappe)	44e					2e (1 etappe)
2010			13e
2011			opgave		4e
2012			8e		1e (1 etappe)				2e
2013			5e (1 etappe)		1e (1 etappe)				6e (1 etappe)
2014		7e	35e				2e (1 etappe)	3e		1e (1 etappe)
2015			11e
2016	4e (1 etappe)		32e		5e		26e	13e		1e (1 etappe)
2017	5e		21e		4e		5e (1 etappe)	13e		opgave
2018	4e		55e							2e

• 2000 –   Bonjour-Toupargel
• 2001 –   Bonjour
• 2002 –   Bonjour
• 2003 –   Brioches La Boulangère
• 2004 –   Brioches La Boulangère
• 2005 –   Cofidis, le Crédit par Téléphone
• 2006 –   Cofidis, le Crédit par Téléphone
• 2007 –   Cofidis, le Crédit par Téléphone
• 2008 –   Cofidis, le Crédit par Téléphone
• 2009 –   Quick Step
• 2010 –   Quick Step
• 2011 –   Quick Step Cycling Team
• 2012 –   Omega Pharma-Quick-Step
• 2013 –   Omega Pharma-Quick-Step Cycling Team
• 2014 –   IAM Cycling
• 2015 –   IAM Cycling
• 2016 –   Direct Énergie
• 2017 –   Direct Énergie
• 2018 –   Direct Énergie

 

Commons heeft media­bestanden in de categorie Sylvain Chavanel.

(en) Profiel van Sylvain Chavanel op ProCyclingStats

Voorganger: Thomas Voeckler

Frans kampioen op de weg   Sylvain Chavanel 2011

Opvolger: Nacer Bouhanni