Shenyang J-8

Shenyang J-8 Finback
Algemeen
Rol	onderscheppingsjager
Bemanning	1
Varianten	J-8, J-8I, J-8E, JZ-8 (J-8R), J-8ACT, J-8II, J-8IIB, J-8IIACT, J-8IID, J-8IIM, J-8III, J-8IIH, J-8IIF
Status
Eerste vlucht	5 juli 1969
Aantal gebouwd	ong. 300
Gebruik	Volksrepubliek China
Afmetingen
Lengte	21,52 m
Hoogte	5,41 m
Spanwijdte	9,34 m
Vleugeloppervlak	42,2 m²
Gewicht
Leeggewicht	9.240 kg
Startgewicht	17.800 kg
Krachtbron
Motor(en)	2× WP-13A turbojets
Stuwkracht	zonder naverbrander elk 44,1 kN, met 66,7 kN
Prestaties
Topsnelheid	Mach 2,2 (2339 km/h)
Actieradius	800 km
Dienstplafond	20.500 m
Bewapening
Boordgeschut	23 mm kanon
Ophangpunten	7
Raketten	PL-2, PL-5, PL-8, PL-11
Portaal	Luchtvaart

De Shenyang J-8 (Chinees: 歼-8) (NAVO-codenaam: Finback) is een in China gebouwde eenzitsgevechtsvliegtuig. Hij heeft twee Liyang Wopen turbojet motoren, en een topsnelheid van Mach 2,2. De J-8 wordt de komende jaren vervangen door de J-10 en J-11.

Ontwikkeling

Het ontwerpen van het vliegtuig begon in 1964 en was het eerste in China ontwikkelde vliegtuig. Ondanks dat met er vroeg mee begon, kwam het toestel pas in 1979 in productie en in 1980 in dienst. De basis is een vergroting van de MiG-21 met twee Wopen-7A motoren. Ondanks dat het toestel nog niet zo lang in dienst is, bleef hij steeds behoorlijk onhandelbaar, zeker in verhouding tot de oudere Sovjet toestellen. De originele gevechtsavionica werd al snel vervangen door weersbestendige, en kreeg de aanduiding J-8I. De latere J-8E had verbeterde systemen voor elektronische oorlogvoering. In 1982 werd begonnen met een nieuw ontwerp om de onsuccesvolle J-8 op te volgen, de J-8II.

De J-8II (Finback-B) series lijken behoorlijk anders dan de originele J-8, met een nieuwe romp voor, andere luchtinlaat en neusstructuur, die meer leek op de Soechoj Su-15. J-8II's worden aangedreven door Wopen-13A motoren. Men hoopte de productie J-8B uit te rusten met de Amerikaanse AN/APG-66(V) radar, maar dit bleek niet meer mogelijk na de Tiannanmen-protesten van 1989. Ten minste 30 J-8B's zijn door de Marine omgebouwd tot J-8D standaard, met een buis voor bijtanken in de lucht door de Xian H-6DU tankers.

De J-9IIM, die voor het eerst in 1996 vloog, is een nog betere versie is volgens sommigen vergelijkbaar met de vroege versies van de F/A-18 Hornet en de Mirage 2000. Een belangrijke verbetering voor de J-8II is de Russische Zhuk-8II radar. China of andere landen, die de aanduiding F-8IIM zouden krijgen, hebben geen orders geplaatst.

De J-8H heeft WP-13B turbojets met KLJ-1 (Type 1471) vuurcontroleradar. Met die radarupgrade is het mogelijk om de SD-10 raket mee te nemen. De J-8F, met 'glas-cockpit' en verbeterde lucht-grond capaciteiten met de Kh-31 antiradarraket, is ook gedemonstreerd. Nieuwe J-8H/F's hebben een verbeterd Type-02 airframe. Het Type-02 frame is zwaarder, maar kan ook grotere g-krachten verdragen.

Zie de categorie Shenyang J-8 van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.