Holteschelpje

Holteschelpje
Taxonomische indeling
Rijk:	Animalia (Dieren)
Stam:	Mollusca (Weekdieren)
Klasse:	Bivalvia (Tweekleppigen)
Orde:	Galeommatida
Familie:	Lasaeidae
Geslacht:	Kellia
Soort
	Kellia suborbicularis; (Montagu, 1803); Originele combinatie; Mya suborbicularis
Synoniemen
	Lijst Oronthea montaguana Leach, 1852; Montacuta gouldi J. H. Thompson, 1867; Erycina proxima de Folin, 1867; Erycina biocculta de Folin, 1867; Kellia rotundata Carpenter, 1864; Bornia inflata Philippi, 1836; Tellimya lactea T. Brown, 1827; Tellimya tenuis T. Brown, 1826; Erycina pisum Scacchi, 1836; Kellia cailliaudii Récluz, 1857; Tellina sinuosa Gmelin, 1791 sensu Brusina, 1870; Tellimya suborbicularis (Montagu, 1803); Erycina (Kellia) biocculta de Folin, 1867; Erycina (Kellia) proxima de Folin, 1867;
	Afbeeldingen op Wikimedia Commons
	(en) World Register of Marine Species
Portaal	Biologie

Het holteschelpje (Kellia suborbicularis) is een tweekleppigensoort uit de familie van de Kelliidae.^[1] De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1803 voor het eerst geldig gepubliceerd door George Montagu.^[2]

Beschrijving

Het holteschelpje is kleine, tot 9 mm grote tweekleppige die glanzend wit is met een geelbruine opperhuid. Het oppervlak van de dunschalige, bolle schelp is voorzien van concentrische groeilijnen.

De lichaamskleur van het dier zelf is bijna transparant. De mantel strekt zich aanzienlijk buiten de schaalrand uit en zijn randen zijn rondom verenigd. Aan de onderkant is een grote opening aanwezig om de riemvormige voet door te laten. Aan de voorzijde ligt de instroomopening, een kleine opening erachter dient als een uitstroomopening. Het dier kan vrij bewegen door middel van zijn voet, en hecht zich vast met een bijna onzichtbare byssusdraad.^[3]

Verspreiding

Het verspreidingsgebied van het holteschelpje is de noordoostelijke Atlantische Oceaan, vanaf IJsland en de Lofoten tot de Canarische Eilanden en in de Middellandse Zee. Deze soort wordt sporadisch in Nederland aangetroffen. In het verleden is deze soort meerdere keren autochtoon aangetroffen in het sublitoraal, onder andere op de zeedijk bij Den Helder (laatste waarneming uit 1950) en op de havenpieren van Vlissingen (laatste waarneming uit 1959).^[4]

Bronnen, noten en/of referenties

↑ Gofas, S. (2013). Kellia suborbicularis (Montagu, 1803). Geraadpleegd via: World Register of Marine Species
↑ Montagu, G. (1803). Testacea Britannica or natural history of British shells, marine, land, and fresh-water, including the most minute: Systematically arranged and embellished with figures. J. White, London, Vol. 1, xxxvii + 291 pp;; Vol. 2, pp. 293–606, pl. 1-16
↑ (en) M.J. de Kluijver, S.S. Ingalsuo & R.H. de Bruyne, Kellia suborbicularis, Mollusca of the North Sea
↑ Soortenbeschrijving van Holteschelpje, Stichting ANEMOON. Gearchiveerd op 10 september 2021.

[1] Gofas, S. (2013). Kellia suborbicularis (Montagu, 1803). Geraadpleegd via: World Register of Marine Species

[2] Montagu, G. (1803). Testacea Britannica or natural history of British shells, marine, land, and fresh-water, including the most minute: Systematically arranged and embellished with figures. J. White, London, Vol. 1, xxxvii + 291 pp;; Vol. 2, pp. 293–606, pl. 1-16

[Kluijver-3] (en) M.J. de Kluijver, S.S. Ingalsuo & R.H. de Bruyne, Kellia suborbicularis, Mollusca of the North Sea

[4] Soortenbeschrijving van Holteschelpje, Stichting ANEMOON. Gearchiveerd op 10 september 2021.

[1]

[2]

[3]

[4]