Hertogdom Boekovina

Voordat het hertogdom Boekovina een onafhankelijke positie kreeg, vormde het hertogdom het noordelijk deel van het vorstendom Moldavië. Dit Moldavië was een vazalstaat van het Ottomaanse Rijk, toen de Boekovina in 1775 door het Habsburgse Oostenrijk werd veroverd. Aanvankelijk stond het onder militair bestuur, maar in 1786 werd het bij een andere Oostenrijkse verovering Galicië gevoegd. Er volgde een periode van immigratie van verschillende kanten: Oekraïners, Roethenen, verschillende groepen Duitsers, joden en kleinere aantallen Hongaren, Polen, Armenen, Slowaken, Grieken, Turken en Roma voegden zich bij de Roemenen die er woonden. In 1849 kreeg de Boekovina een eigen status als Oostenrijks kroonland. Toen in 1867 de Oostenrijks-Hongaarse Dubbelmonarchie ontstond, bleef de Boekovina bij het Oostenrijkse deel of Cisleithanië.

Terwijl het centrale gezag te maken had met de nationale ambities van zowel de Roemenen als de Roethenen, die elkaar getalsmatig ongeveer in evenwicht hielden) beleefde het hertogdom een culturele bloeiperiode. In 1875, de 100e verjaardag van de Oostenrijkse overheersing, kreeg de hoofdstad Czernowitz een universiteit. De Duitsers en de joden speelden een grote rol in het culturele leven. Geen gebied in het rijk telde een zo groot percentage joden onder zijn inwoners. De dichter Paul Celan was een van hen.

Aan het eind van de Eerste Wereldoorlog viel Oostenrijk-Hongarije uiteen: het Verdrag van Saint-Germain (1919) wees het hertogdom Boekovina toe aan het koninkrijk Roemenië. Na de Tweede Wereldoorlog werd Roemenië door de Sovjet-Unie gedwongen de noordelijke Boekovina aan Oekraïne af te staan.