Gellius Maximus
politicus uit Oude Rome (200-219)
Gellius Maximus (overleden 219) was een Romeins tegenkeizer tijdens de regering van Elagabalus.
| Gellius Maximus | ||||
|---|---|---|---|---|
| Geboortedatum | ? | |||
| Sterfdatum | 219 | |||
| Tijdvak | Severische dynastie | |||
| Periode | 219 | |||
| Caesar onder | Elagabalus (usurpator) | |||
| Persoonlijke gegevens | ||||
| Zoon van | Lucius Gellius Maximus | |||
| Romeinse keizers | ||||
| ||||
Gellius Maximus was de zoon van een arts en senator.[1] Hij diende als officier in het Legio IV Scythica in Syrië en maakte van de onrust tijdens de regeerperiode van Elagabalus gebruik om zichzelf tot keizer uit te roepen. De opstand werd al snel in de kiem gesmoord, en Gellius Maximus werd geëxecuteerd.[2]
Noten
bewerken- ↑ Voor het beroep van zijn vader, zie: V. Nutton, L. Gellius Maximus, Physician and Procurator, in CQ² 21 (1971), pp. 262-272.
- ↑ De belangrijkste bron voor de opstand van Gellius Maximus is Cassius Dio, LXXX 7. Zie ook: P. Peacock, art. Usurpers under Elagabalus, in DIR (2002).
Referenties
bewerken- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Gellius Maximus op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
- V. Nutton, L. Gellius Maximus, Physician and Procurator, in CQ² 21 (1971), pp. 262-272.
- P. Peacock, art. Usurpers under Elagabalus, in DIR (2002).