Ealdorman

Een ealdorman is een term uit Angelsaksisch Engeland die gebruikt werd om de bestuurder van een gouw aan te duiden.^[1] Deze titel bleef in gebruik vanaf de 8e eeuw tot de Deense overheersing in de 11e eeuw.^[2][3] De term ontstond in het Angelsaksische koninkrijk Wessex en verdween tijdens de regering van de Deense vorst Knoet, die de term verving door het Scandinavische Earl.^[2]

Deze ealdormen hadden een zeer hoge status^[3] en kwamen zeker in de 8e en 9e eeuw uit de directe kring rond de vorst.^[1] Hun benoeming was echter niet erfelijk, zoals de vergelijkbare Frankische hertogen en graven na het einde van het Karolingische rijk,^[3] maar een benoeming van de koning, die hen ook kon verwijderen van hun post.^[1] Als bestuurder van een shire traden ze op als militair bevelhebber van de lokale militie, de fyrd, en als opperrechter.^[4] Door deze grote macht kwam het voor dat enkele ealdormen zelf een claim op de troon ontwikkelden, zeker wanneer ze verwant waren met een lokale dynastie,^[1] zoals gebeurde in Mercia in de 7e eeuw.^[5]

De term zelf verdween tijdens de regering van Knoet, die wel de functie, als bestuurder van een shire, behield, maar er een nieuwe, Scandinavische, naam aan gaf; eorl.^[2]