David Grossman

De moeder van Grossman werd geboren in het toen nog Mandaatgebied Palestina, vóór de stichting van de staat Israël in 1948. Zijn vader emigreerde in 1933 uit Polen. Grossman studeerde filosofie en theaterwetenschappen aan de Hebreeuwse Universiteit van Jeruzalem. Vervolgens werkte hij een tijdlang als radiocorrespondent voor de zender Kol Israël. Tussen 1970 en 1984 maakte hij een populaire kinderuitzending en schreef hij ook zijn eerste kinderboeken.

Grossman staat bekend als vredesactivist, is kritisch over de Israëlische strijd met de Palestijnen en riep in augustus 2006 samen met collega-schrijver Amos Oz regeringsleider Ehud Olmert op om de aanvallen op Libanon te staken. Twee dagen later sneuvelde Grossmans op een na oudste zoon in dezelfde Israëlisch-Libanese oorlog, terwijl hij schreef aan een roman over een vrouw die bang was haar zoon te verliezen in de oorlog. In een interview zegt hij daarover: “Wat gebeurde, gebeurde. Na de zeven dagen lamenti ben ik weer gaan schrijven. Ik weet geen andere manier van omgaan met de wereld. Ik begrijp de wereld dóór mijn schrijven”.^[4]

Grossman werkt en woont met zijn gezin in Jeruzalem.

Grossmans romans kennen veelal een complexe structuur en behandelen typisch Joods-Israëlische thema’s als de Holocaust en de Palestijnse kwestie. Hij raakt pijnlijke onderwerpen aan, op een vaak uiterst confronterende manier. “Ik acht het de taak van de schrijver om een vinger op de zere plek te leggen, om op een nieuwe manier, in een taal waarvoor de lezer zich nog niet heeft leren afschermen, te beschrijven hoe gecompliceerd de bestaande situatie is”, zo stelt hij. Grossman probeert ‘de ander’ steeds van binnenuit te begrijpen. Een centraal thema in zijn werk is onrechtvaardigheid, als politieke conditie maar ook als psychologische obsessie.

Misschien wel het meest bekend is Grossmans debuutroman voor volwassenen Zie: liefde (1986), een omvangrijke, ambitieuze roman over de Jodenvervolgingen waarin een aantal soms realistische, soms fantastische verhaallijnen door elkaar heen lopen. Andere wereldwijd geprezen boeken zijn De uitvinder van geheimen (1991) en de adolescentenroman De stem van Tamar (2000).

In 2016 kwam The Yellow Wind uit^[5], een indringend portret van de Westbank onder Israëlische bezetting.

Grossmans romans zijn merendeels in het Nederlands vertaald en werden veelvuldig bekroond, onder meer met de Bialik-prijs.

• De glimlach van het lam (roman, 1983)
• Zie: liefde (roman, 1986)
• De uitvinder van geheimen (roman, 1991)
• Itamar en de zwarte toverhoed (kinderboek, 1992)
• Vriend of vijand - Over Joden en Arabieren in Israël (essay, 1992)
• Het zigzagkind (roman, 1994)
• Jij bent mijn mes (roman, 1998)
• De stem van Tamar (adolescentenroman, 2000)
• Haar lichaam weet het (2 novellen, 2003)
• De ander van binnenuit kennen (essay)
• Over de grens (reisverhalen)
• Leeuwenhoning (essay, 2005)
• Angst vreet de ziel op (opstellen)
• Een vrouw op de vlucht voor een bericht (roman, 2009)
• De omhelzing (2011)
• Uit de tijd vallen (2012)
• Komt een paard de kroeg binnen (roman, 2014)
• Het duel (roman, 2016)
• Leven en schrijven in tijden van oorlog (2016)
• Het leven speelt met mij (roman, 2020)
• Elke rimpel vertelt een verhaal (kinderboek, 2021)

• (en) David Grossman (bibliografie en biografie), Institute for Translation of Hebrew Literature, 2005
• de Nederlandse website van de auteur David Grossman

 

Zie de categorie David Grossman van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.