Borlo

Borlo werd voor het eerst vermeld in 1065 als Burlon, van het Germaans burgon en lauha (berkenbos).

In 1065 werd Borlo door bisschop Adalbero III van Metz onder voogdij van de Abdij van Sint-Truiden geplaatst. In 1263 kwam de rechtsmacht aan de Graven van Loon, terwijl het tiendrecht en het patronaatsrecht van de parochie in handen van de Abdij bleven. Toen Loon werd geannexeerd door het Prinsbisdom Luik was ook Borlo hierbij betrokken. De heerlijkheid werd regelmatig door de prinsbisschoppen in pand gegeven, zoals in 1762 aan baron Van Schoor, en aan baron Van Malta. Daarna aan kanunniken van het Sint-Lambertuskapittel te Luik, en wel De Bormans de Hasselbroek (1776), De Pollard (1784) en Van Woestenraadt (1792).

• Bronnen:NIS, Opm:1831 tot en met 1961=volkstellingen

Alle historische gegevens hebben betrekking op de voormalige gemeente, inclusief deelgemeenten, zoals ontstaan na de fusie van 1 januari 1971.

• Bronnen:NIS, Opm:1831 tot en met 1970=volkstellingen, 1976 = inwoneraantal op 31 december

Belangrijk zijn een aantal oude hoeven.

• Sint-Pieterskerk 19de eeuw, neoclassicistisch met een unieke lambrisering.
• Manoirhoeve aan de Thewitstraat 10, 1777.
• Het Ulenshof, Bergstraat 10, 1645 en later.
• Voormalige jeneverstokerij, uit 1908, aan Bergstraat 11
• Het Abtshof, Thewitstraat 17, 17de eeuw.
• Voormalige brouwerij, Dorpsplein 5, midden 19e eeuw.
• Sandixmolen, voormalige watermolen, Molenstraat, uit 1652.

Borlo ligt in Droog-Haspengouw, in de vallei van de Cicindria. De hoogte varieert van ongeveer 90 tot 115 meter en neemt in zuidelijke richting nog toe. Het betreft een open, golvend landschap met akkerbouw en fruitteelt.

Klein-Jeuk, Buvingen, Mielen-boven-Aalst, Gingelom, Niel-bij-Sint-Truiden, Roost

 

Zie de categorie Borlo van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.