Andy Roddick

In 1999 overwoog Roddick om te stoppen met tennis, na tegenvallende resultaten. Door toedoen van zijn coach ging hij door en werd een jaar later zelfs eerste bij de junioren. Hij won ook als junior het Australian Open en het US Open in 2000. In datzelfde jaar ging Roddick professioneel spelen.

Pas in 2003 kwam Roddicks 'echte' doorbraak – in dat jaar won Roddick het US Open opnieuw maar dan nu in het hoofdtoernooi. In één klap werd hij daardoor vergeleken met zijn landgenoot, idool en veertien­voudig grandslamwinnaar Pete Sampras. Hij eindigde dat jaar (2003) ook als nummer 1 van de wereld, vóór de Zwitser Roger Federer en de Spanjaard Juan Carlos Ferrero.

Het jaar erop was minder succesvol: op het US Open – waar hij zijn titel verdedigde – verloor hij in de kwartfinale van de Zweed Joachim Johansson. Roddick bereikte in 2004 en 2005 de finale op Wimbledon maar verloor beide keren van Roger Federer.

In 2006 had hij een flinke 'dip'. Hij verwisselt tweemaal van coach (eerst Dean Goldfine, en dan zijn oudere broer John Roddick) en probeert het vanaf 26 augustus met een nieuwe coach in de hoop zijn carrière weer nieuwe leven in te blazen. Deze coach is niemand minder dan de beroemde Amerikaan Jimmy Connors, een ex-tennisser die in zijn glorietijd vele grand slams op zijn naam heeft geschreven. Twee jaar later stopte Jimmy Connors als trainer, omdat hij meer tijd met zijn familie wilde doorbrengen. Roddicks oudere broer traint hem sindsdien.

Roddick kreeg vlak voor Roland Garros in 2008 last van een schouderblessure en kon niet meedoen aan het Franse toernooi, van de blessure hiervan herstelde hij spoedig en kon op tijd aantreden voor Wimbledon. Tijdens dat toernooi werd hij echter al in de tweede ronde uitgeschakeld door Janko Tipsarević. In augustus deed Roddick niet mee aan de Olympische Spelen; hij zou zich willen voorbereiden op de US Open. In New York lukte het hem tot de kwartfinales te komen, hier in werd hij uitgeschakeld door Novak Đoković.

Roddick had in het begin van het jaar Larry Stefanki als coach aangetrokken, die in het verleden ook een aantal topspelers heeft getraind, zoals John McEnroe, Jevgeni Kafelnikov, Fernando González en Tim Henman. Tijdens de Australian Open in het begin van 2009 kwam hij opnieuw Novak Đoković (de titelverdediger) tegen in de kwartfinale. Deze keer won hij wel doordat de Serviër zich terugtrok in de vierde set. In de halve finale van het Australische toernooi werd Roddick uitgeschakeld door Roger Federer. In mei 2009 kwam Roddick uit op Roland Garros, waar hij voor het eerst de vierde ronde haalde. Hij verloor in de vierde ronde van de Fransman Gaël Monfils in 3 sets: 6-4, 6-2, 6-3. Op het gras van Wimbledon verloor Roddick na een zinderende finale in vijf sets van Roger Federer met 7-5, 6-7, 6-7, 6-3, 14-16. Deze wedstrijd zou de geschiedenisboeken ingaan als de finale met het meeste aantal games (77) in de geschiedenis van Wimbledon. O.a. door een heupblessure kwam de Amerikaan pas weer begin augustus op het ATP-toernooi van Washington in actie.^[1] Tijdens dat toernooi verloor hij in de finale van Juan Martín del Potro. Op de US Open kwam hij niet verder dan de derde ronde. Hij verloor van zijn landgenoot John Isner met 7-6(3), 6-3, 3-6, 5-7, 7-6(5). Aan het eind van het jaar had hij een knieblessure, waardoor hij niet mee kon doen aan de ATP World Tour Finals. Hij eindigde in 2009 als nummer 7 van de wereld.

Roddick begon het seizoen goed. Op het ATP-toernooi van Brisbane pakte Roddick zijn eerste titel van het jaar. Hij versloeg in de finale Radek Štěpánek met 7-6(2), 7-6(7). Tijdens de Australian Open kwam Roddick niet verder dan de kwartfinale, waarin hij verloor van Marin Čilić. Zowel in het ATP-toernooi van San José als in het ATP-toernooi van Indian Wells bereikte de Amerikaan de finale. Hij verloor er respectievelijk van Fernando Verdasco en Ivan Ljubičić. In Miami pakte Roddick zijn tweede titel van het jaar. Hij versloeg er in de finale de Tsjech Tomáš Berdych. Vervolgens gaf hij verstek voor het toernooi van Rome, omwille van persoonlijke redenen en het toernooi van Madrid, omwille van ziekte. Hij maakte zijn wederoptreden op Roland Garros, waar hij in de derde ronde verloor van de Rus Tejmoeraz Gabasjvili. Het grasseizoen begon voor Roddick op het toernooi van Queens. Hij verloor er in de derde ronde van Dudi Sela. Het was zijn slechtste prestatie ooit in de Queens Club. Op Wimbledon verloor hij als vijfde reekshoofd in de vierde ronde van Lu Yen-Hsun met 6-4,6-7(3),6-7(4),7-6(5),7-9. Roddicks opslag werd maar een keer gebroken tijdens de match. Op het toernooi van Atlanta bereikte hij de halve finale, die hij verloor van de latere winnaar Mardy Fish. Op het toernooi van Washington verloor hij vervolgens in de derde ronde van de Fransman Gilles Simon. Dit verlies zorgde ervoor dat de Amerikaan voor het eerst sinds 2006 uit de top 10 viel. Door ziekte nam hij niet deel aan het toernooi van Toronto. Later bleek dat Roddick reeds enkele weken geveld was door een milde vorm van klierkoorts.

• Won in zijn carrière vijf Tennis Masters Series titels, namelijk Toronto in 2003, Cincinnati in 2003 en 2006 en Miami in 2004 en 2010.
• Speelde voor de Verenigde Staten al tien jaar in de Davis Cup. Daarin speelde hij 45 (enkel)wedstrijden en won er daar 33 van. Haalde in 2004 de finale in deze prestigieuze competitie voor landenteams, maar verloor die van Spanje. Roddick verloor daarin zijn beide enkelpartijen. In 2007 won hij de Davis Cup na een gewonnen finale tegen Rusland. In deze ontmoeting won hij zijn enkelpartij.
• Speelde voor de eerste maal in zijn carrière de finale van de Davis Cup in 2004 tegen Spanje, die werd verloren. Roddicks teammaten waren Mardy Fish en tweeling/dubbelspecialisten Mike en Bob Bryan. Zijn tweede finale van de Davis Cup speelde hij in 2007 tegen Rusland, die werd gewonnen. Toen waren Roddicks teamgenoten James Blake, Mike en Bob Bryan.
• 2007: Voorafgaand aan Wimbledon had Andy Roddick informatie ingewonnen bij Lleyton Hewitt of hij nog tips had om zijn vechtlust te vergroten en of hij misschien ook wel come ons moest gaan gebruiken.

Roddick speelt voornamelijk met zijn sterke forehand en minder met zijn iets zwakkere backhand. Hij is een echte baselinespeler met een heel goede serve, waarmee hij veel aces slaat. Af en toe speelt hij ook serve-volley om zijn tegenstander te verrassen.

Op 24 september 2004 vestigde Roddick het record voor de snelste opslag met 155 mijl per uur (249 km/u) tijdens een wedstrijd in de halve finale van de Davis Cup tegen Vladimir Voltsjkov uit Wit-Rusland. Op 5 maart 2011 raakte hij dit record kwijt aan Ivo Karlović, die in de dubbelspelrubber van de Davis Cup-ontmoeting tussen Kroatië en Duitsland een opslag van 251 km/u (156 mph) sloeg.

• 2001 - ATP Newcomer of the Year (ATP Nieuwkomer van het jaar)
• 2003 - ATP Player of the Year (ATP Speler van het jaar)
• 2004 - Arthur Ashe Humanitarian of the Year

 

Commons heeft media­bestanden in de categorie Andy Roddick.

• (en) Profiel van Andy Roddick op de website van de ATP
• (en) Profiel van Andy Roddick op de website van de ITF
• (en) Profiel van Andy Roddick in de Davis Cup
• (en) Profiel van Andy Roddick op sports-reference.com (gearchiveerd)
• (en) Profiel van Andy Roddick op olympedia.org
• (en) Profiel van Andy Roddick op de website van de Tennis Hall of Fame
• (en) Profiel van Andy Roddick op de website van Wimbledon
• (en) Officiële website van Andy Roddick