Tim Mayotte

Tim Mayotte
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Persoonlijke informatie
Nationaliteit	Verenigde Staten
Geboorteplaats	Springfield (Massachusetts)
Geboortedatum	3 augustus 1960
Woonplaats	Bradenton
Lengte	1,90 m
Gewicht	83,9 kg
Profdebuut	1981
Met pensioen	1992
Slaghand	rechts
Totaal prijzengeld	2.663.672 US dollar
Profiel	(en) ATP-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans	340–202
Titels	12
Hoogste positie	7 (31 oktober 1988)
Olympische Spelen	1988 (zilver)
Grandslamresultaten
Australian Open	Halve finale (1983)
Roland Garros	2R (1988, 1989)
Wimbledon	Halve finale (1982)
US Open	Kwartfinale (1989)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans	38–57
Titels	1
Hoogste positie	66 (3 januari 1983)
Laatst bijgewerkt op: 7 februari 2013
Portaal    Tennis

Tim Mayotte (Springfield (Massachusetts), 3 augustus 1960) is een Amerikaanse voormalige professionele tennisser.

Mayotte speelde tennis voor de universiteit van Stanford en won er in 1981 het NCAA-kampioenschap in het enkelspel. Dat jaar werd hij werd beroepsspeler en behaalde zijn enige titel in het dubbelspel aan de zijde van zijn broer Chris. In 1985 won hij zijn eerste proftoernooi, de Lipton Int. Players Championships in Delray Beach (de eerste editie van het latere ATP-toernooi van Miami).

Mayotte was een grote serve-and-volleyspeler, wiens spel op gras- en snelle banen het beste rendeerde. Hij bereikte de halve finale van de Grandslamtoernooien van Wimbledon in 1982 en van de Australian Open in 1983. Op het gravel van Roland Garros kwam hij nooit verder dan de tweede ronde.

Hij won 12 enkelspeltoernooien. In 1987 speelde hij vijf finales en won ze alle vijf. Hij bereikte de zevende plaats op de ATP Rankings in 1988. In dat jaar won hij ook een zilveren medaille op de Olympische Spelen in Seoel. Hij verloor daar in de finale van Miloslav Mečíř.

Hij stopte met het professionele tennis in 1992. Hij werd tennisleraar en -coach in New York. In 2009 werd hij aangenomen door de United States Tennis Association (USTA) als coach van jonge tennissers^[1], maar hij nam in 2011 ontslag uit die functie omdat hij het niet eens was met het beleid van de USTA, die volgens hem niet open stond voor nieuwe ideeën.^[2] Hij werd toen terug privé-coach.

Nr.	Datum	Toernooi	Ondergrond	Tegenstander in finale	Uitslag
1.	18 februari 1985	USA Miami Masters	hardcourt	Scott Davis	4–6, 4–6, 6–3, 6–2, 6–4
2.	16 juni 1986	GBR Queen's Club	gras	Jimmy Connors	6–4, 2–1, opgave
3.	9 februari 1987	USA Philadelphia	tapijt	John McEnroe	3–6, 6–1, 6–3, 6–1
4.	6 april 1987	USA Chicago	tapijt	David Pate	6–4, 6–2
5.	19 oktober 1987	FRA Toulouse	hardcourt	Ricki Osterthun	6–2, 5–7, 6–4
6.	9 november 1987	FRA Paris Indoor	tapijt	Brad Gilbert	2–6, 6–3, 7–5, 6–7, 6–3
7.	16 november 1987	GER Frankfurt Cup	tapijt	Andrés Gómez	7–6, 6–4
8.	29 februari 1988	USA Philadelphia	tapijt	John Fitzgerald	4–6, 6–2, 6–2, 6–3
9.	25 juli 1988	USA Schenectady	hardcourt	Johan Kriek	5–7, 6–3, 6–2
10.	10 oktober 1988	AUS Brisbane	hardcourt	Martin Davis	6–4, 6–4
11.	24 oktober 1988	GER Frankfurt Cup	tapijt	Leonardo Lavalle	4–6, 6–4, 6–3
12.	31 juli 1989	USA Washington D.C.	hardcourt	Brad Gilbert	3–6, 6–4, 7–5

Nr.	Datum	Toernooi	Ondergrond	Partner	Tegenstanders in finale	Uitslag
1.	1981	PUR San Juan	hardcourt	Chris Mayotte	Tim Gullikson Eliot Teltscher	6–4, 7–6

• (en) Profiel van Tim Mayotte op de website van de ATP
• (en) Profiel van Tim Mayotte op de website van de ITF
• (en) Profiel van Tim Mayotte in de Davis Cup
• (en) Profiel van Tim Mayotte op sports-reference.com (gearchiveerd)
• (en) Profiel van Tim Mayotte op olympedia.org