Production TT

De Production TT is een wegracecategorie die in het verleden werd verreden tijdens de Isle of Man TT. Binnen deze categorie bestonden een aantal klassen, afhankelijk van de cilinderinhoud van de gebruikte motorfietsen. Bij de Production TT mochten alleen motorfietsen starten die slechts licht afweken van de standaard modellen die voor iedereen te koop waren.

In het eerste racejaar na de Tweede Wereldoorlog (1947) had de Auto-Cycle Union al speciale raceklassen voor privérijders ingesteld. Zij konden daardoor met goedkopere, van normale standaardmodellen afgeleide clubmanracers rijden. In dat eerste jaar ontstonden zo de Clubmans Lightweight TT (250 cc), de Clubmans Junior TT (350 cc) en de Clubmans Senior TT (500 cc). In 1949 werd ook de Clubmans 1000 cc TT toegevoegd. De privérijders konden op hetzelfde circuit ook uitkomen in de Manx Grand Prix, maar tijdens de Isle of Man TT waren ook professionele fabrieksteams aanwezig en zo kon men zich "in de kijker" rijden. Dat gebeurde onder meer met Geoff Duke, die in 1949 de Clubmans Senior TT won. De Clubmans 1000 cc TT was vanaf het begin dun bezet en bestond bovendien bijna uitsluitend uit machines van het merk Vincent-HRD. Toen in 1951 vanwege het wereldkampioenschap wegrace de 125 cc Ultra-Lightweight TT aan het programma moest worden toegevoegd, ging dat ten koste van de weinig populaire Clubmans Lightweight TT en de Clubmans 1000 cc TT. De laatste werd in 1953 eenmalig nog een keer verreden met slechts acht starters en meteen weer afgeschaft. De overgebleven Clubmans-klassen verhuisden in 1955 naar de kortere Clypse Course, die bestond uit delen van de langere Snaefell Mountain Course. Hierdoor werden ze interessanter voor het publiek omdat de coureurs vaker passeerden. In 1956 vervielen de Clubmans klassen, maar in 1959 werden ze opgevolgd door de 350 Formula One TT en de 500 Formula One TT voor productieracers. Hierdoor ontstonden twee klassen waar de dure Italiaanse fabrieksracers buitenspel werden gezet en kon men de zieltogende Britse industrie een kans bieden om successen te behalen met eigen, ouderwetse machines. Het werkte niet omdat er weliswaar met Britse machines werd gereden, maar ook door topcoureurs als Mike Hailwood en Bob McIntyre. Het was dan ook een eenmalig experiment.

De Production TT-klassen werden in 1967 ingesteld ter gelegenheid van het 50e jubileum van de Isle of Man TT. Hoewel de eerste Production TT uit slechts één race bestond, reden daar toen al drie klassen: de Production 250 TT, de Production 500 TT en de Production 750 TT. De machines waren weer afgeleid van normale, sportieve toermodellen. Daarmee was men eigenlijk weer terug bij de oude "Clubmans"-formule, maar de Production 750 TT bood nu wel een podium aan de zware 750cc-machines van Triumph, Norton en BSA. In 1974 werd deze klasse vervangen door de Production 1000 TT, nadat de Fédération Internationale de Motocyclisme in 1973 de Formule 750 had ingesteld. In 1975 werden de drie klassen niet meer afzonderlijk genoemd, maar met tien ronden (600 km) over de "Mountain Course" was dat de langste race op het eiland Man uit de geschiedenis. Daarom moest er ook afwisselend met twee coureurs worden per machine worden gereden. Alleen de 250cc-machines werden na negen ronden afgevlagd.

In 1977 was de Production TT van het programma verdwenen. Nadat de FIM de Isle of Man TT haar WK-status had ontnomen, stelde men zelf drie nieuwe raceklassen samen:

• Formula One TT: 600- tot 1.000 cc viertakten en 350- tot 500 cc tweetakten
• Formula Two TT: 400- tot 600 cc viertakten en 250- tot 350 cc tweetakten
• Formula Three TT: 200- tot 400 cc viertakten en 125- tot 250 cc tweetakten.

Deze klassen werden in 1984 weer vervangen door productieklassen: 100-250 cc, 251-750 cc en 501-1500 cc. In 1986 kwam er weer een nieuwe klassen-indeling:

• Production Class A: 501-750 cc tweetakt en 751- 1.300 cc viertakt
• Production Class B: 401-500 cc tweetakt en 601-750 cc viertakt
• Production Class C: 251-400 cc tweetakt en 401-600 cc viertakt
• Production Class D: 250 cc tweetakt en 400 cc viertakt

De lichte klassen werden in 1989 vervangen door de Supersport 600 TT de Supersport 400 TT, waardoor ook de andere klassen weer van naam veranderden: Production 750 TT en Production 1300 TT. In 1989 verongelukten Phil Mellor en Steve Henshaw tijdens de Production 1300 race en daarna werden de productieklassen weer van het programma geschrapt. Pas in 1996 kwam er weer één Production race, open voor motorfietsen tot 1.000 cc. In 2001 konden de races niet verreden worden vanwege de mond-en-klauwzeer-crisis, en in 2002 werd er toch weer een lichtere klasse toegevoegd, de Production 600.

De laatste Production TT werd in 2004 gereden. Daarna werd ze vervangen door de Superstock TT.