[go: up one dir, main page]
More Web Proxy on the site http://driver.im/Naar inhoud springen

Paolo Lorenzi

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Paolo Lorenzi
Paolo Lorenzi
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van Italië Italiaanse
Geboorteplaats Rome
Geboortedatum 15 december 1981
Woonplaats Sarasota, FL, VS
Lengte 1,83 m
Profdebuut 2003
Slaghand rechts, backhand 2-handig
Totaal prijzengeld 5.208.086 US dollar
Coach Claudio Galoppini
Profiel (en) ATP-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 110–185
Titels 1
Hoogste positie 33e (15 mei 2017)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 2e ronde (2015, 2017)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 2e ronde (2017)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2e ronde (2017-2018)
Vlag van Verenigde Staten US Open 4e ronde (2017)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 44–108
Titels 1
Hoogste positie 82e (29 januari 2018)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 2e ronde (2013)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 2e ronde (2010, 2013)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1e ronde (2011-2014, 2016-2018)
Vlag van Verenigde Staten US Open 2e ronde (2017)
Laatst bijgewerkt op: 1 juli 2021
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Paolo Lorenzi (Rome, 15 december 1981) is een tennisser uit Italië. Hij heeft één ATP-toernooi gewonnen in het enkelspel en één in het dubbelspel. Hij deed mee aan enkele grandslamtoernooien. Hij heeft ook 21 challengers in het enkelspel en 7 challengers in het dubbelspel op zijn naam staan.

Jaarverslagen

[bewerken | brontekst bewerken]

2003

[bewerken | brontekst bewerken]

Bereikte de halve finale in de challenger van Trani en de kwartfinale in Boedapest. Won zijn eerste futures toernooi in Kroatië op gravel.

2004

[bewerken | brontekst bewerken]

Bereikte de halve finale in de challenger van Cordenons en de kwartfinale in de challengers van Mantua en San Benedetto.

2005

[bewerken | brontekst bewerken]

bereikte de kwartfinale van de challengers van Mantua, Trani en Sunderland. Bereikte de halve finale van de challenger van Canberra.

2006

[bewerken | brontekst bewerken]

Won zijn eerste challenger-titel, in Tarragona (stad) (versloeg Younes El Aynaoui) en bereikte de finale van San Luis Potosí (verloor van Rainer Eitzinger). Bereikte ook de halve finale in Milaan en in Constanța, maar ook de kwartfinale in Rome, Barcelona en Sevilla.

2007

[bewerken | brontekst bewerken]

Bereikte de halve finale in Salinas en de kwartfinale van de challenger van Fürth.

2008

[bewerken | brontekst bewerken]

In zijn thuisland won hij een futures-titel, maar ook de challenger van Alessandria won hij (versloeg: Simone Vagnozzi). Bereikte de halve finale op de challenger van Salinas en de kwartfinale van de challengers van León, Todi en Bronx.

2009

[bewerken | brontekst bewerken]

Hij eindigde het jaar voor het eerst in zijn carrière in de top 100, onder andere door zijn challengers-campagne met drie titels, zes finales en een record van 48-21. Zijn 48 overwinningen gebeurde dit jaar vooral toen hij samenwerkte met Horacio Zeballos. Speelde in één ATP toernooi, namelijk de ATP-toernooi van Lyon, waar hij verloor in de eerste ronde van Benjamin Becker. In februari won hij de titel van het futures-toernooi van Ivoorkust. Twee maanden later bereikte hij de finale van de challenger van San Luis Potosí (verloor van: Santiago Giraldo) en drie weken later was hij finalist in Tenerife (verloor van: Marco Chiudinelli). In juni en juli won hij de titels van Reggio Emilia (versloeg: Jean-René Lisnard) en Rijeka (versloeg: Blaž Kavčič). In september won hij de titel van Ljubljana (versloeg: Grega Žemlja) en was finalist van Tarragona (verloor van: Daniel Gimeno Traver). verdiende dit jaar US$ 91.670.

2010

[bewerken | brontekst bewerken]

Behaalde een record van 3-15 op ATP-toernooien. Maakte zijn Davis Cup debuut tegen Nederland. Won de challenger van Rimini (versloeg: Federico Delbonis). Was finalist van de challenger van Pereira (verloor van: Santiago Giraldo).

2011

[bewerken | brontekst bewerken]

De Italiaan bereikte zijn beste resultaten op de challengers met een record van 39-21 met titels in Pereira (versloeg: Rogério Dutra da Silva) in april en Ljubljana (versloeg: Grega Žemlja) in september. Bereikte ook vier keer de halve finale. Zijn record dit jaar op de ATP-toernooien was 2-3. Hij kwalificeerde zich voor ATP Miami (versloeg: Ivan Ljubičić verloor van: Richard Gasquet) en voor het ATP-toernooi van Rome (versloeg: Thomaz Bellucci, verloor van: Rafael Nadal).

Palmares

[bewerken | brontekst bewerken]

Finaleplaatsen enkelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
Nr. Datum Toernooi Ondergrond Tegenstander in finale Score
gewonnen finales
1. 23 juli 2016 Vlag van Oostenrijk ATP Kitzbühel Gravel Vlag van Georgië Nikoloz Basilasjvili 6-3, 6-4 details
verloren finales
1. 2 maart 2014 Vlag van Brazilië ATP São Paulo Gravel Vlag van Argentinië Federico Delbonis 6-4, 3-6, 4-6 details
2. 12 februari 2017 Vlag van Ecuador ATP Quito Gravel Vlag van Dominicaanse Republiek Víctor Estrella Burgos 7-6, 5-7, 6-7 details
3. 23 juli 2017 Vlag van Kroatië ATP Umag Gravel Vlag van Rusland Andrej Roebljov 4-6, 2-6 details
gewonnen challengers
1. 18 september 2006 Vlag van Spanje Tarragona Gravel Vlag van Marokko Younes El Aynaoui 6-4, 7-6
2. 26 mei 2008 Vlag van Italië Alessandria Gravel Vlag van Italië Simone Vagnozzi 4-6, 7-6, 7-6
3. 22 juni 2009 Vlag van Italië Reggio Emilia Gravel Vlag van Monaco Jean-René Lisnard 7-5, 1-6, 6-2
4. 29 juni 2009 Vlag van Kroatië Rijeka Gravel Vlag van Slovenië Blaž Kavčič 6-3, 7-6
5. 21 september 2009 Vlag van Slovenië Ljubljana Gravel Vlag van Slovenië Grega Žemlja 1-6, 7-6, 6-2
6. 12 juli 2010 Vlag van Italië Rimini Gravel Vlag van Argentinië Federico Delbonis 6-2, 6-0
7. 4 april 2011 Vlag van Colombia Pereira Gravel Vlag van Brazilië Rogério Dutra da Silva 7-5, 6-2
8. 19 september 2011 Vlag van Slovenië Ljubljana Gravel Vlag van Slovenië Grega Žemlja 6-2, 6-4
9. 13 augustus 2012 Vlag van Italië Cordenons Gravel Vlag van Spanje Daniel Gimeno Traver 7-6, 6-3
10. 29 oktober 2012 Vlag van Colombia Medellín Gravel Vlag van Argentinië Leonardo Mayer 7-6, 6-7, 6-4
11. 19 april 2014 Vlag van Mexico San Luis Potosí Gravel Vlag van Spanje Adrián Menéndez Maceiras 6-1, 6-3
12. 5 oktober 2014 Vlag van Colombia Cali Gravel Vlag van Dominicaanse Republiek Víctor Estrella Burgos 4-6, 6-3, 6-3
13. 24 mei 2015 Vlag van Turkije Eskişehir Hardcourt Vlag van Spanje Iñigo Cervantes Huegun 7-6, 7-6
14. 9 augustus 2015 Vlag van Italië Cortina Gravel Vlag van Argentinië Máximo González 6-3, 7-5
15. 4 oktober 2015 Vlag van Colombia Pereira Gravel Vlag van Colombia Alejandro González 4-6, 6-3, 6-4
16. 10 oktober 2015 Vlag van Colombia Medellin Gravel Vlag van Chili Gonzalo Lama 7-6, 2-0, opgave
17. 16 januari 2016 Vlag van Australië Canberra Hardcourt Vlag van Kroatië Ivan Dodig 6-2, 6-4
18. 12 juni 2016 Vlag van Italië Caltanissetta Gravel Vlag van Italië Matteo Donati 6-3, 4-6, 7-6
19. 18 juni 2017 Vlag van Italië Caltanissetta Gravel Vlag van Italië Alessandro Giannessi 6-4, 6-2
20. 30 juli 2018 Vlag van Polen Sopot Gravel Vlag van Spanje Daniel Gimeno Traver 7-62, 65-7, 6-3
21. 13 augustus 2018 Vlag van Italië Cordenons Gravel Vlag van Hongarije Máté Valkusz 6-3, 3-6, 6-4

Finaleplaatsen dubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
Nr. Datum Toernooi Ondergrond Partner Tegenstanders in finale Score
gewonnen finales mannendubbelspel
1. 10 februari 2013 Vlag van Chili ATP Viña del Mar Gravel Vlag van Italië Potito Starace Vlag van Argentinië Juan Mónaco
Vlag van Spanje Rafael Nadal 		6-2, 6-4 details
verloren finales mannendubbelspel
1. 15 februari 2015 Vlag van Brazilië ATP São Paulo Gravel Vlag van Argentinië Diego Schwartzman Vlag van Colombia Juan Sebastián Cabal
Vlag van Colombia Robert Farah Maksoud 		4-6, 2-6 details
2. 14 februari 2016 Vlag van Argentinië ATP Buenos Aires Gravel Vlag van Spanje Iñigo Cervantes Huegun Vlag van Colombia Juan Sebastián Cabal
Vlag van Colombia Robert Farah Maksoud 		3-6, 0-6 details
gewonnen challengers
1. 7 juli 2008 Vlag van Italië San Benedetto Gravel Vlag van Brazilië Julio Silva Vlag van Roemenië Catalin-Ionut Gard
Vlag van Oostenrijk Max Raditschnigg 		6-3, 7-5
2. 27 juli 2009 Vlag van Italië Orbetello Gravel Vlag van Italië Giancarlo Petrazzuolo Vlag van Italië Alessio Di Mauro
Vlag van Italië Manuel Jorquera 		7-6, 3-6, [10-6]
3. 11 oktober 2010 Vlag van Paraguay Asunción Gravel Vlag van Italië Fabio Fognini Vlag van Argentinië Carlos Berlocq
Vlag van Argentinië Brian Dabul 		6-3, 6-4
4. 28 maart 2011 Vlag van Colombia Barranquilla Gravel Vlag van Italië Flavio Cipolla Vlag van Colombia Alejandro Falla
Vlag van Colombia Eduardo Struvay 		6-3, 6-4
5. 30 mei 2011 Vlag van Kroatië Rijeka Gravel Vlag van Brazilië Julio Silva Vlag van Kroatië Dino Marcan
Vlag van Kroatië Lovro Zovko 		6-3, 6-2
6. 9 augustus 2015 Vlag van Italië Cortina Gravel Vlag van Italië Matteo Viola Vlag van Taiwan Hsin-Han Lee
Vlag van Italië Alessandro Motti 		6-7, 6-4, [10-3]
7. 15 april 2019 Vlag van Verenigde Staten Sarasota Gravel Vlag van Uruguay Martin Cuevas Vlag van Verenigd Koninkrijk Luke Bambridge
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jonny O'Mara 		7-65, 7-66

Resultaten grote toernooien

[bewerken | brontekst bewerken]
Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
– niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
 w-v  winst/verlies-balans

Enkelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
toernooi 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021
grandslamtoernooien
Australian Open 1R – 1R 1R – 2R 1R 2R 1R – – –
Roland Garros 1R – 1R 1R 1R 1R 1R 2R 1R – – –
Wimbledon 1R – 1R 1R 1R 1R 1R 2R 2R 1R g.t.
US Open – – 1R 1R 2R 1R 3R 4R 2R 3R 1R
ATP Masters 1000
Indian Wells 1R – 1R 2R 2R – – 1R – – g.t. –
Miami 1R 2R – 1R – 1R – 2R – – g.t. 1R
Monte Carlo – – – – – – 2R 2R 1R – g.t. –
Madrid – – – – – – – – – – g.t. –
Rome 2R 2R 2R 1R 1R 1R 1R – 1R – – –
Montreal/Toronto – – – – – – – 2R – – g.t.
Cincinnati – – – – – – – 2R – – –
Shanghai – – – 1R – – 2R 1R – – g.t.
Parijs – – – – – – 2R 1R – – –
olympisch
Olympische Spelen g.t. – g.t. – g.t.
statistieken
totaal aantal titels 0 0 0 0 0 0 1 0 0 0 0 0
eindejaarsranking 143 108 63 112 64 68 40 43 109 115 146

Dubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
toernooi 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021
grandslamtoernooien
Australian Open 1R – – 2R – 1R 1R 1R 1R – – –
Roland Garros 2R – 1R 2R – – 1R 1R 1R – –
Wimbledon – 1R 1R 1R 1R – 1R 1R 1R – g.t.
US Open – – – 1R – – 1R 2R – – –
ATP Masters 1000
Indian Wells – – – – – – – 1R – – g.t.
Miami – – – – – – – 2R – – g.t. –
Monte Carlo – – – – – – 1R 1R – – g.t.
Madrid – – – – – – – – – – g.t.
Rome – – 1R 2R – 1R – – – – –
Montreal/Toronto – – – – – – – 1R – – g.t.
Cincinnati – – – – – – – 1R – – –
Shanghai – – – – – – 1R 1R 1R – g.t.
Parijs – – – – – – 1R – – – –
olympisch
Olympische Spelen g.t. – g.t. – g.t.
statistieken
totaal aantal titels 0 0 0 1 0 0 0 0 0 0 0 0
eindejaarsranking 289 175 584 98 428 171 180 85 362 237 239
[bewerken | brontekst bewerken]
Commons heeft media­bestanden in de categorie Paolo Lorenzi.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Paolo_Lorenzi&oldid=60969978"