[go: up one dir, main page]
More Web Proxy on the site http://driver.im/Naar inhoud springen

Dwars door Vlaanderen

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van België Dwars door Vlaanderen
Dwars door Vlaanderen
Regio Vlaanderen, België
Periode eind maart
Organisator KSV Waregem Vooruit en
Flanders Classics
Discipline weg
Type Kasseiwedstrijd
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

Dwars door Vlaanderen (Frans: À travers les Flandres) is een eendaagse wielerwedstrijd in Vlaanderen, België die als een van de wielerklassiekers wordt gerekend. Sinds 1945 bestaat de wedstrijd voor mannen en vanaf 2012 wordt er ook een editie voor elite vrouwen georganiseerd.

Vroeger vormde de wedstrijd traditioneel de start van de Vlaamse Wielerweek, met de E3 Harelbeke, Gent-Wevelgem, de Driedaagse van De Panne-Koksijde en de Ronde van Vlaanderen. Dwars door Vlaanderen wordt op een woensdag verreden en sinds 2018 is dit op woensdag voor de Ronde. De aankomst ligt in het West-Vlaamse Waregem.

Geschiedenis

[bewerken | brontekst bewerken]
Rik Van Steenbergen spurt naar de eindmeet in de eerste editie van Dwars Door België, 1945

Tot 1999 heette de wedstrijd Dwars door België (À travers la Belgique). De eerste editie was in 1945, de start lag toen in Sint-Truiden, de finish in Waregem. In 1946 werd het een tweedaagse koers, de eerste etappe van Waregem naar Sint-Truiden, de dag erna van Sint-Truiden terug naar Waregem. Het bleef daarna een tweedaagse koers, met uitzondering van 1948 toen het weer een eendaagse wedstrijd was. In 1953 werd er zelfs een tijdrit toegevoegd aan de twee etappes. Naast Sint-Truiden fungeerden in latere edities ook Genk, Ciney, Eisden en Spa als aankomstplaatsen.

Vanaf 1965 werd de wedstrijd weer een eendaagse wedstrijd, met start en finish in Waregem. Het parkoers wisselde, maar zocht de hellingen en kasseistroken in de Vlaamse Ardennen of Henegouwen (voornamelijk rond Ronse). Tegelijkertijd met de naamswijziging tot Dwars door Vlaanderen in 2000 is ook de start verlegd naar Roeselare.

In 2018 schoof Dwars door Vlaanderen op naar de woensdag voor de Ronde van Vlaanderen. Om geen kopie te zijn werd het parkoers drastisch gewijzigd. Ook is het aantal kilometers relatief laag wat mogelijk tot een spannender wedstrijdverloop zou kunnen leiden. In 2017 werd er in de finale een extra kasseistrook toegevoegd om -eventuele- vluchters meer kans te geven richting de finish in Waregem. In 2019 werd de in kasseien heraangelegde Berg ten Houte in het parkoers opgenomen. In 2022 situeerde de organisatie twee onbekendere hellingen in het parkoers om af te wijken van de andere voorjaarsklassiekers. Ook haalde ze de gevaarlijkere afdaling van de Stationsberg en daarmee ook de Taaienberg uit het parkoers en maakte ze gebruik van de goede ervaringen met het Belgisch Kampioenschap door delen van de finale hiervan te gebruiken in de finale van Dwars door Vlaanderen.

Hellingen

[bewerken | brontekst bewerken]
Voor een volledig overzicht, zie de lijst van beklimmingen in Dwars door Vlaanderen

In 2024 worden de volgende hellingen in de route opgenomen:

Hellestraat
Volkegemberg
Hotondberg
Knokteberg

Kortekeer
Berg ten Houte
Kanarieberg
Knokteberg (2e maal)

Hotondberg (2e maal)
Ladeuze
Nokereberg
Nokere

Mannen

[bewerken | brontekst bewerken]
Dwars door Vlaanderen
Classificatie
Internationale kalender UCI World Tour
Categorie WT
Geschiedenis
Eerste editie 1945
Aantal edities 78 (2024)
Eerste winnaar Vlag van België Rik Van Steenbergen
Laatste winnaar Vlag van Verenigde Staten Matteo Jorgenson
Laatste Bel. winnaar Yves Lampaert (2018)
Laatste Ned. winnaar Mathieu van der Poel (2022)
Meeste zeges 14 renners met 2 zeges
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

Vanaf 2005 maakte de koers deel uit van de UCI Europe Tour, van 2005-2012 als een 1.1 en vanaf 2013 als een 1.HC wedstrijd. Vanaf 2017 maakt de wedstrijd deel uit van de UCI World Tour.

Podia

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Winnaar Tweede Derde
1945 Vlag van België Rik Van Steenbergen Vlag van België Briek Schotte Vlag van België Norbert Callens
1946 Vlag van België Maurice Desimpelaere Vlag van België Norbert Callens Vlag van België Briek Schotte
1947 Vlag van België Albert Sercu Vlag van België Julien Van Dijcke Vlag van België Émile Masson junior
1948 Vlag van België André Rosseel Vlag van België Mathieu Florent Vlag van België Roger Desmet
1949 Vlag van België Raymond Impanis Vlag van België Lionel Van Brabant Vlag van België Maurice Mollin
1950 Vlag van België André Rosseel Vlag van België Emilie Vanderveken Vlag van België Jules Depoorter
1951 Vlag van België Raymond Impanis Vlag van België Marcel Hendrickx Vlag van België André Rosseel
1952 Vlag van België André Maelbrancke Vlag van België Lode Wouters Vlag van België Karel De Baere
1953 Vlag van België Briek Schotte Vlag van Nederland Adri Voorting Vlag van België Marcel De Mulder
1954 Vlag van België Germain Derycke Vlag van België Briek Schotte Vlag van België Florent Rondele
1955 Vlag van België Briek Schotte Vlag van België Fred De Bruyne Vlag van België Alfons Van den Brande
1956 Vlag van België Lucien Demunster Vlag van België Frans Schoubben Vlag van België André Rosseel
1957 Vlag van België Noël Foré Vlag van België Michel Van Aerde Vlag van België André Noyelle
1958 Vlag van België André Vlayen Vlag van België Norbert Van Tieghem Vlag van België Ernest Heyvaert
1959 Vlag van België Roger Baens Vlag van België Louis Proost Vlag van België Briek Schotte
1960 Vlag van België Arthur Decabooter Vlag van België Edgard Sorgeloos Vlag van België Julien Schepens
1961 Vlag van België Maurice Meuleman Vlag van België Romain Van Wynsberghe Vlag van België Leon Vandaele
1962 Vlag van België Martin Vangeneugden Vlag van Nederland Piet Rentmeester Vlag van Nederland Piet van Est
1963 Vlag van België Clément Roman Vlag van Duitsland Dieter Puschel Vlag van België Robert Seneca
1964 Vlag van Nederland Piet van Est Vlag van België Etienne Vercauteren Vlag van België Jos Dewit
1965 Vlag van België Alfons Hermans Vlag van België Julien Haelterman Vlag van België Roger de Breuker
1966 Vlag van België Walter Godefroot Vlag van België Willy Bocklant Vlag van Nederland Peter Post
1967 Vlag van België Daniel Van Ryckeghem Vlag van België Georges Vandenberghe Vlag van België Joseph Spruyt
1968 Vlag van België Walter Godefroot Vlag van België Willy Monty Vlag van België Bernard Van De Kerckhove
1969 Vlag van België Eric Leman Vlag van België Albert Van Vlierberghe Vlag van België Willy Van Neste
1970 Vlag van België Daniel Van Ryckeghem Vlag van België Eric Leman Vlag van België Frans Verbeeck
1971 niet verreden
1972 Vlag van België Marc Demeyer Vlag van België Noël Vantyghem Vlag van België Eddy Verstraeten
1973 Vlag van België Roger Loysch Vlag van België Jozef Abelshausen Vlag van België Freddy Maertens
1974 Vlag van België Louis Verreydt Vlag van België Ronny De Witte Vlag van Nederland René Pijnen
1975 Vlag van Nederland Cees Priem Vlag van Nederland Tino Tabak Vlag van België Roger Swerts
1976 Vlag van België Willy Planckaert Vlag van België Marc Demeyer Vlag van België Walter Planckaert
1977 Vlag van België Walter Planckaert Vlag van België Luc Leman Vlag van België Marc Demeyer
1978 Vlag van Nederland Jos Schipper Vlag van België Frank Hoste Vlag van België Guido Van Sweevelt
1979 Vlag van België Gustaaf Van Roosbroeck Vlag van België Walter Planckaert Vlag van Nederland Jan Raas
1980 Vlag van Nederland Johan van der Meer Vlag van Nederland Jan Raas Vlag van België Guido Van Sweevelt
1981 Vlag van België Frank Hoste Vlag van Nederland Cees Priem Vlag van België Gerrit Van Gestel
1982 Vlag van Nederland Jan Raas Vlag van België Jean-Luc Vandenbroucke Vlag van België Eddy Vanhaerens
1983 Vlag van België Etienne De Wilde Vlag van Nederland Jan Raas Vlag van België Eric Vanderaerden
1984 Vlag van België Walter Planckaert Vlag van België Rudy Matthys Vlag van België Marc Sergeant
1985 Vlag van België Eddy Planckaert Vlag van België Eric Vanderaerden Vlag van België Jozef Lieckens
1986 Vlag van België Eric Vanderaerden Vlag van Nederland Adrie van der Poel Vlag van Nederland Peter Stevenhaagen
1987 Vlag van Nederland Jelle Nijdam Vlag van België Herman Frison Vlag van Ierland Sean Kelly
1988 Vlag van Nederland John Talen Vlag van België Fons De Wolf Vlag van België Nico Verhoeven
1989 Vlag van België Dirk De Wolf Vlag van Nederland Theo de Rooij Vlag van België Johan Museeuw
1990 Vlag van België Edwig Van Hooydonck Vlag van Nederland Adrie van der Poel Vlag van België Marc Sergeant
1991 Vlag van België Eric Vanderaerden Vlag van Duitsland Uwe Raab Vlag van Duitsland Remig Stumpf
1992 Vlag van Duitsland Olaf Ludwig Vlag van Nederland Michel Zanoli Vlag van België Jean-Pierre Heynderickx
1993 Vlag van België Johan Museeuw Vlag van Italië Franco Ballerini Vlag van België Jo Planckaert
1994 Vlag van België Carlo Bomans Vlag van België Marc Sergeant Vlag van België Ludwig Willems
1995 Vlag van Nederland Jelle Nijdam Vlag van België Tom Steels Vlag van Italië Adriano Baffi
1996 Vlag van Nederland Tristan Hoffman Vlag van België Edwig Van Hooydonck Vlag van Denemarken Brian Holm
1997 Vlag van België Andrei Tchmil Vlag van Frankrijk Ludovic Auger Vlag van België Hans De Clercq
1998 Vlag van België Tom Steels Vlag van België Johan Capiot Vlag van België Andrei Tchmil
1999 Vlag van België Johan Museeuw Vlag van België Michel Vanhaecke Vlag van België Chris Peers
2000 Vlag van Nederland Tristan Hoffman Vlag van België Peter Van Petegem Vlag van Denemarken Lars Michaelsen
2001 Vlag van België Niko Eeckhout Vlag van België Wilfried Peeters Vlag van Letland Arvis Piziks
2002 Vlag van Australië Baden Cooke Vlag van Hongarije László Bodrogi Vlag van België Jo Planckaert
2003 Vlag van Australië Robbie McEwen Vlag van Australië Baden Cooke Vlag van Nederland Max van Heeswijk
2004 Vlag van België Ludovic Capelle Vlag van Estland Jaan Kirsipuu Vlag van Verenigd Koninkrijk Roger Hammond
2005 Vlag van België Niko Eeckhout Vlag van Verenigd Koninkrijk Roger Hammond Vlag van Italië Gabriele Balducci
2006 Vlag van België Frederik Veuchelen Vlag van Verenigd Koninkrijk Jeremy Hunt Vlag van Frankrijk Lloyd Mondory
2007 Vlag van België Tom Boonen Vlag van België Niko Eeckhout Vlag van Australië Stuart O'Grady
2008 Vlag van Frankrijk Sylvain Chavanel Vlag van Nederland Steven de Jongh Vlag van België Niko Eeckhout
2009 Vlag van België Kevin Van Impe Vlag van België Niko Eeckhout Vlag van België Tom Boonen
2010 Vlag van Denemarken Matti Breschel Vlag van België Björn Leukemans Vlag van Nederland Niki Terpstra
2011 Vlag van België Nick Nuyens Vlag van Verenigd Koninkrijk Geraint Thomas Vlag van Verenigde Staten Tyler Farrar
2012 Vlag van Nederland Niki Terpstra Vlag van Frankrijk Sylvain Chavanel Vlag van Nederland Koen de Kort
2013 Vlag van Italië Oscar Gatto Vlag van Slovenië Borut Božič Vlag van Australië Mathew Hayman
2014 Vlag van Nederland Niki Terpstra Vlag van Verenigde Staten Tyler Farrar Vlag van Slovenië Borut Božič
2015 Vlag van België Jelle Wallays Vlag van België Edward Theuns Vlag van Nederland Dylan van Baarle
2016 Vlag van België Jens Debusschere Vlag van Frankrijk Bryan Coquard Vlag van België Edward Theuns
2017 Vlag van België Yves Lampaert Vlag van België Philippe Gilbert Vlag van Kazachstan Aleksej Loetsenko
2018 Vlag van België Yves Lampaert Vlag van Nederland Mike Teunissen Vlag van België Sep Vanmarcke
2019 Vlag van Nederland Mathieu van der Poel Vlag van Frankrijk Anthony Turgis Vlag van Luxemburg Bob Jungels
2020 niet verreden
2021 Vlag van Nederland Dylan van Baarle Vlag van Frankrijk Christophe Laporte Vlag van België Tim Merlier
2022 Vlag van Nederland Mathieu van der Poel Vlag van België Tiesj Benoot Vlag van Verenigd Koninkrijk Tom Pidcock
2023 Vlag van Frankrijk Christophe Laporte Vlag van Spanje Oier Lazkano Vlag van Verenigde Staten Neilson Powless
2024 Vlag van Verenigde Staten Matteo Jorgenson Vlag van Noorwegen Jonas Abrahamsen Vlag van Zwitserland Stefan Küng

Meervoudige winnaars

[bewerken | brontekst bewerken]
Overwinningen Renner Jaren
2 Vlag van België André Rosseel 1948, 1950
Vlag van België Raymond Impanis 1949, 1951
Vlag van België Briek Schotte 1953, 1955
Vlag van België Walter Godefroot 1966, 1968
Vlag van België Daniel Van Ryckeghem 1967, 1970
Vlag van België Walter Planckaert 1977, 1984
Vlag van België Eric Vanderaerden 1986, 1991
Vlag van Nederland Jelle Nijdam 1987, 1995
Vlag van België Johan Museeuw 1993, 1999
Vlag van Nederland Tristan Hoffman 1996, 2000
Vlag van België Niko Eeckhout 2001, 2005
Vlag van Nederland Niki Terpstra 2012, 2014
Vlag van België Yves Lampaert 2017, 2018
Vlag van Nederland Mathieu van der Poel 2019, 2022

Overwinningen per land

[bewerken | brontekst bewerken]
Overwinningen Land
55 Vlag van België België
15 Vlag van Nederland Nederland
2 Vlag van Australië Australië, Vlag van Frankrijk Frankrijk
1 Vlag van Denemarken Denemarken, Vlag van Duitsland Duitsland, Vlag van Italië Italië, Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten

Fotogalerij

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Belgisch kampioen Rik Van Steenbergen spurt naar winst in de eerste editie (1945). Foto uit collectie KOERS. Museum van de Wielersport.
    Belgisch kampioen Rik Van Steenbergen spurt naar winst in de eerste editie (1945). Foto uit collectie KOERS. Museum van de Wielersport.
  • Belgisch kampioen Walter Godefroot wint al glijdend over de finish (1966). Foto uit collectie KOERS. Museum van de Wielersport.
    Belgisch kampioen Walter Godefroot wint al glijdend over de finish (1966). Foto uit collectie KOERS. Museum van de Wielersport.
  • Eric Leman komt alleen aan in 1969. Foto uit collectie KOERS. Museum van de Wielersport.
    Eric Leman komt alleen aan in 1969. Foto uit collectie KOERS. Museum van de Wielersport.
  • Daniël Vanryckeghem klopt Eric Leman in de sprint (1970). Foto uit collectie KOERS. Museum van de Wielersport.
    Daniël Vanryckeghem klopt Eric Leman in de sprint (1970). Foto uit collectie KOERS. Museum van de Wielersport.
  • Neoprof Marc Demeyer is de snelste van een kopgroep in 1972. Foto uit collectie KOERS. Museum van de Wielersport.
    Neoprof Marc Demeyer is de snelste van een kopgroep in 1972. Foto uit collectie KOERS. Museum van de Wielersport.
  • Cees Priem met de bloemen na winst in 1975. Foto uit collectie KOERS. Museum van de Wielersport.
    Cees Priem met de bloemen na winst in 1975. Foto uit collectie KOERS. Museum van de Wielersport.
  • Walter Planckaert komt aan na solo van 30 km (1977). Foto uit collectie KOERS. Museum van de Wielersport.
    Walter Planckaert komt aan na solo van 30 km (1977). Foto uit collectie KOERS. Museum van de Wielersport.
  • Frank Hoste, winnaar in 1981. Foto uit collectie KOERS. Museum van de Wielersport.
    Frank Hoste, winnaar in 1981. Foto uit collectie KOERS. Museum van de Wielersport.
  • Aankomst Eddy Planckaert, voor Eric Vanderaerden (1985). Foto uit collectie KOERS. Museum van de Wielersport.
    Aankomst Eddy Planckaert, voor Eric Vanderaerden (1985). Foto uit collectie KOERS. Museum van de Wielersport.
  • Eric Vanderaerden is de snelste van een kopgroep (1986) Foto uit collectie KOERS. Museum van de Wielersport.
    Eric Vanderaerden is de snelste van een kopgroep (1986) Foto uit collectie KOERS. Museum van de Wielersport.
  • Jelle Nijdam rondt ploegwerk af (1987). Foto uit collectie KOERS. Museum van de Wielersport.
    Jelle Nijdam rondt ploegwerk af (1987). Foto uit collectie KOERS. Museum van de Wielersport.
  • Dirk De Wolf, winnaar in 1989. Foto uit collectie KOERS. Museum van de Wielersport.
    Dirk De Wolf, winnaar in 1989. Foto uit collectie KOERS. Museum van de Wielersport.

Vrouwen

[bewerken | brontekst bewerken]
Dwars door Vlaanderen
Ellen van Dijk wint voor de tweede maal Dwars door Vlaanderen (2019). Foto: Lieven De Cock (uit collectie KOERS. Museum voor de wielersport)
Ellen van Dijk wint voor de tweede maal Dwars door Vlaanderen (2019). Foto: Lieven De Cock (uit collectie KOERS. Museum voor de wielersport)
Classificatie
Internationale kalender UCI Women's ProSeries
Categorie 1.Pro
Geschiedenis
Eerste editie 2012
Aantal edities 12 (2024)
Eerste winnaar Vlag van Nederland Monique van de Ree
Laatste winnaar Vlag van Nederland Marianne Vos
Laatste Ned. winnaar Marianne Vos (2024)
Meeste zeges Vlag van Nederland Amy Pieters (3)
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

Vanaf 2012 wordt er ook een vrouwenwedstrijd gereden. Van 2017 tot 2021 had de wedstrijd de UCI 1.1-status.[1] Vanaf 2022 heeft de wedstrijd de 1.Pro-status en is onderdeel van de UCI Women's ProSeries.

Monique van de Ree was in 2012 de eerste winnaar,[2] Kirsten Wild volgde haar in 2013 op.[3] Amy Pieters won drie keer op rij (2014-2016).[4] In 2018 en 2019 ging de zege naar Ellen van Dijk, in 2021 naar Annemiek van Vleuten en in 2023 naar Demi Vollering, waarmee het aantal Nederlandse zeges op negen kwam. De twee niet-Nederlandse zeges ging in 2017 naar de Finse Lotta Lepistö en in 2022 naar de Italiaanse Chiara Consonni.

Podia

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Winnaar Tweede Derde
2012 Vlag van Nederland Monique van de Ree Vlag van België Gilke Croket Vlag van Nederland Petra Dijkman
2013 Vlag van Nederland Kirsten Wild Vlag van België Jolien D'hoore Vlag van Nederland Monique van de Ree
2014 Vlag van Nederland Amy Pieters Vlag van Nederland Kim de Baat Vlag van Australië Amy Cure
2015 Vlag van Nederland Amy Pieters Vlag van Nederland Floortje Mackaij Vlag van België Else Belmans
2016 Vlag van Nederland Amy Pieters Vlag van België Jolien D'hoore Vlag van Verenigd Koninkrijk Eileen Roe
2017 Vlag van Finland Lotta Lepistö Vlag van Australië Gracie Elvin Vlag van Duitsland Lisa Brennauer
2018 Vlag van Nederland Ellen van Dijk Vlag van Nederland Amy Pieters Vlag van Nederland Floortje Mackaij
2019 Vlag van Nederland Ellen van Dijk Vlag van Italië Marta Bastianelli Vlag van Nederland Lucinda Brand
2020 niet verreden
2021 Vlag van Nederland Annemiek van Vleuten Vlag van Polen Katarzyna Niewiadoma Vlag van Verenigde Staten Alexis Ryan
2022 Vlag van Italië Chiara Consonni Vlag van België Julie De Wilde Vlag van Zwitserland Elise Chabbey
2023 Vlag van Nederland Demi Vollering Vlag van Italië Chiara Consonni Vlag van Nederland Marianne Vos
2024 Vlag van Nederland Marianne Vos Vlag van Nederland Shirin van Anrooij Vlag van Italië Letizia Paternoster

Meervoudige winnaars

[bewerken | brontekst bewerken]
Overwinningen Renster Jaren
3 Vlag van Nederland Amy Pieters 2014, 2015, 2016
2 Vlag van Nederland Ellen van Dijk 2018, 2019

Overwinningen per land

[bewerken | brontekst bewerken]
Overwinningen Land
10 Vlag van Nederland Nederland
1 Vlag van Finland Finland, Vlag van Italië Italië
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Dwars_door_Vlaanderen&oldid=68156695"