vertrekken

• Geluid:  vertrekken    (hulp, bestand)
• IPA: / vərˈtrɛkə(n) / (3 lettergrepen)

• ver·trek·ken

• In de betekenis van ‘weggaan’ voor het eerst aangetroffen in 1287 ^[1]
• afgeleid van trekken met het voorvoegsel ver- ^[2]

vertrekken

1. ergatief weggaan.

   • We waren de dag daarvoor vertrokken. 

   ▸ Maar de slang maakte geen aanstalten om te vertrekken.^[3]

2. ergatief van gelaatstrekken van uitdrukking veranderen

   • Zijn gezicht vertrok van woede. 

3. stoppen met het vervullen van een functie

   ▸ De meeste mensen zijn vriendelijk in hun oordeel over u. En toch draait uw maag zich half om als u uw vertrekkende directeur mag toespreken of de familie met een tafelspeech mag onderhouden op de bruiloft van uw dochter.^[4]

• aankomen

de vertrekken mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord vertrek

• Het woord vertrekken staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "vertrekken" herkend door: