schoppen

• Geluid:  schoppen    (hulp, bestand)
• IPA: /'sxɔ.pə(n)/

• schop·pen

• In de betekenis van ‘met de voet treffen’ aangetroffen vanaf 1390 ^{[1] [2]}

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
schoppen /'sxɔ.pə(n)/	schopte /'sxɔ.ptə/	geschopt /ɣə'sxɔ.pt/
zwak -t	volledig

schoppen

1. een trap geven

   • Hij schopte de bal in het net. 

2. het ver schoppen: succesvol zijn in het leven

   • Hij kwam uit een eenvoudige familie, maar schopte het ver doordat hij een succesvol bedrijf begon. 

   ▸ Oscar en hij hadden natuurlijk een ingenieursfirma kunnen beginnen in Bergen, ze zouden meer hebben kunnen verdienen dan de eerste levensbehoeften, zelfs iets hogerop zijn gekomen, al hadden ze het hoogstwaarschijnlijk niet tot de sociëteit van Bergen geschopt.^[3]

• aanschoppen, achteruitschoppen, afschoppen, inschoppen, omschoppen, opschoppen, terugschoppen, toeschoppen, uitschoppen, verschoppen, wegschoppen

• schopper, schopschijf, schopstoel, schopvast

• ^[4]

♣	♦	♥	♠
klaveren	ruiten	harten	schoppen
eikels	bellen	harten	bladeren

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	schoppen	schoppen schoppens
verkleinwoord	schoppentje	schoppentjes

de schoppen v / m

1. (kaartspel) ♠, een kleursoort in het kaartspel

   • Ik bood twee schoppen. 

• ook: schop, schopje

• schoppenaas, schoppenboer, schoppenvrouw

de schoppen mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord schop

• Het woord schoppen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "schoppen" herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
100 %	van de Vlamingen.[5]

• Zie Wikipedia voor meer informatie.