stug

• Geluid:  stug    (hulp, bestand)
• IPA: / stʏx / (1 lettergreep); /stɵx/

• stug

• Van Middelnederlands stuch, stugge. Verder te herleiden tot Indo-Europees *(s)teuk- . Etymologisch verwant met o.a.: Grieks τύκος, Oudkerkslavisch tŭknǫti, Oudiers sga, Nederlands stuk.^[1]
• In de betekenis van ‘stijf’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1350 ^[2]

stug

1. (materiaalkunde) weinig meegevend, weerbarstig

   • Het valt niet mee die stugge vacht te borstelen. 

2. weinig waarschijnlijk, niet of nauwelijks geloofwaardig

   • Dat lijkt me echt stug. 

3. (met name van personen) niet of weinig tegemoetkomend/toegeeflijk/inschikkelijk; onvriendelijk, stuurs

   • De stugge houding van de vakbonden. 

• [1] flexibel
• [2] waarschijnlijk
• [3] inschikkelijk, toegeeflijk, welwillend

• stugheid

stug

1. zonder zich ergens wat van aan te trekken

   ▸ Goldie lachte zich gek toen Pogue stug bleef doorblowen tijdens het eten en ik kreeg herhaaldelijk opmerkingen naar mijn hoofd over de kwaliteit van het slijmerige water, dat inderdaad erg vies smaakte door de groene algen.^[3]

• guts

• Het woord stug staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "stug" herkend door: