richting

• Geluid:  richting    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈrɪxtɪŋ / (2 lettergrepen)
  • (Noord-Nederland): /ˈrɪχtɪŋ/
  • (Vlaanderen, Brabant, Limburg): /ˈrɪxtɪŋ/

• rich·ting

• Leenwoord uit het Duits, in de betekenis van ‘het richten, kant waarheen iem. gaat’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1786 ^[1]
• Naamwoord van handeling van richten met het achtervoegsel -ing ^[2]

richting

1. de kant op van, in de richting van

   • Hij ging richting het toilet. 

   ▸ Doordat de sneeuw het pad bedekte, was het niet altijd duidelijk welke richting we op moesten.^[3]

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	richting	richtingen
verkleinwoord	richtinkje	richtinkjes

de richting v

1. de juiste kant

   • De richting was niet duidelijk aangegeven. 

2. onderdeel of afdeling van iets groters

   • Hij koos de betarichting op de middelbare school omdat hij geen taalgevoel bezat. 

• richtingaanwijzer, richtingsgevoel

• Het woord richting staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "richting" herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.[4]

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

• IPA: /ˈrɪxtɪŋ(g)/ (Etsbergs)

richting v

1. richting

	enkelvoud				meervoud
	geheel	gemuteerd	verkleind	gemuteerd verkleind	geheel	gemuteerd	verkleind	gemuteerd verkleind
nominatief	richting	-	richtingske	-	richtinger	-	richtingskes	-
genitief	richting	-	richtingskes	-	richtinger	-	richtingskes	-
locatief	richtinges	-	richtingeske	-	richtingese	-	richtingeskes	-
datief	richting	-	richtingske	-	richtinger	-	richtingskes	-
accusatief	richting	-	richtingske	-	richtinger	-	richtingskes	-