hoogte

• Geluid:  hoogte    (hulp, bestand)

• hoog·te

• In de betekenis van ‘afmeting in verticale richting’ voor het eerst aangetroffen in 1452 ^[1]
• Afgeleid van hoog met het achtervoegsel -te.

de hoogte v

1. (geologie) een verheffing van de aardkorst
2. (algemeen) de mate waarin iets hoog is, niveau, peil, stand

   ▸ Na een tijdje merkte ik duidelijk aan mijn oren dat we van zeeniveau naar duizend meter hoogte aan het klimmen waren.^[2]

   • Denver ligt op een hoogte van 1600 meter. 

3. (natuurkunde) door de frequentie bepaalde klank, toonhoogte

• heuvel, verheffing, verhevenheid, verhoging

• Geen hoogte van iemand/iets [kunnen] krijgen

• Iemand in de hoogte steken

• Op de hoogte zijn [van/met]

• Op de hoogte zijn [van]

• Op de hoogte blijven

• Op de hoogte houden

• Op de hoogte brengen/stellen

• Tot grote hoogte stijgen

• Uit de hoogte doen

• Zich op eenzame hoogte bevinden

• Vanaf de 19e eeuw kwam op de hoogte steeds vaker voor als een vaste verbinding. De betekenis ontwikkelde zich daarbij van letterlijk "zich op dezelfde hoogte bevindend als" naar het figuurlijke "op het vereiste niveau", en dus "bekend met".^[3]

• Het woord hoogte staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "hoogte" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.