heffen

• Geluid:  heffen    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈhɛfə(n) / (2 lettergrepen)

• hef·fen

• Van Middelnederlands heffen. Verder te herleiden tot het Oudnederlandse hevon en het Proto-Germaanse *haf- (vgl Engels heave, Duits heben, Gotisch hafjan). Er wordt vaak aangenomen dat deze wortel een variant is van de eveneens Proto-Germaanse wortel *hab- en PIE *kap- (waar o.a. Latijn capere en Nederlands hebben weer van zijn afgeleid), maar er zijn ook andere verklaringen. ^[1]
• In de betekenis van ‘omhoog brengen’ aangetroffen vanaf 1200.
• Oorspronkelijk tot klasse 6 behorend, hier vanwege zijn verleden tijd met -ie- bij klasse 7 ingedeeld ^{[2] [1] [3]}
• Zie ook hebben#Woordherkomst en -opbouw.

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
heffen	hief	geheven
klasse 7	volledig

heffen

1. overgankelijk op opwaartse richting doen bewegen

   • Zij hieven het glas om hem nog vele gezonde jaren toe te wensen. 

   ▸ Hij hief zijn wijs- en middelvingers in het vredesteken en vertrok zuidwaarts, de donkere ochtend in.^[4]

2. overgankelijk doen betalen, aanrekenen

   • Daarop wordt veel belasting geheven. 

• [1] tillen
• [2] innen

• aanheffen, afheffen, gewichtheffen, omhoogheffen, ontheffen, opheffen, overheffen, uitheffen, verheffen

de heffen mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord hef

• Het woord heffen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "heffen" herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
100 %	van de Vlamingen.[5]

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd		voltooid deelwoord
	enkelvoud	meervoud
heffen heven	hief hoef	hieven hoeven	gheheven ghehaven
	volledig

heffen

1. heffen, opheffen.

   • (Si) hebben haere sweerden ghehaven. 

2. (Een kint) ~: ten doop houden

   • Wat poirter een kint hoeve uten vonte binnen Leyden..