dochter

• Geluid:  dochter    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈdɔxtər / (2 lettergrepen)

• doch·ter

• In de betekenis van ‘kind van het vrouwelijk geslacht’ voor het eerst aangetroffen in 901 ^[1]

erfwoord afkomstig van: Middelnederlands: dochter Oudnederlands: dohter Germaans: *duhtēr Indo-Europees: *dʰugh₂tḗr

Verwant in Germaans: West: Engels: daughter (Angelsaksisch: dohtor), Duits: Tochter, (Oudhoogduits: tohter), Fries: dochter (Oudfries: dochter) Noord: Zweeds: dotter, Deens/Noors: datter, (Nynorsk: dotter, Oudnoords: dóttir), IJslands/Faeröers: dóttir Oost: Gotisch: dauhtar

Verwant in andere Indo-Europese talen: Grieks: θυγάτηρ Litouws: duktė̃ Sanskriet: duhitā́

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	dochter	dochters
verkleinwoord	dochtertje	dochtertjes

de dochter v

1. (familie) een vrouwelijk kind

   ▸ Met hernieuwde moed liep ik de berg af en vulde snel mijn lege waterflessen met het koele water uit het meer, waarbij ik moest terugdenken aan het advies van mijn dochter. Zij had me gevraagd om altijd een extra liter water mee te nemen, zodat ik nooit zonder zou komen.^[2]

2. (economie) min of meer zelfstandig functionerend bedrijf waarvan de aandelen in bezit zijn van een holding of moedermaatschappij

• [2] dochtermaatschappij, dochteronderneming

• [1] zoon, moeder, vader
• [2] moedermaatschappij

• dochtercel, dochterkerk, dochterlief, dochtermaatschappij, dochteronderneming, dochtertaal

• Het woord dochter staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "dochter" herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.[3]

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

dochter

1. (familie) dochter; een vrouwelijk kind