barn

Niet te verwarren met: Barn

• Geluid:  barn    (hulp, bestand)
• IPA: /bɑrn/

• barn

• van Engels barn, in de betekenis van ‘eenheid van oppervlakte in atoomfysica’ voor het eerst aangetroffen in 1975 ^[1]
• ^[2]

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	barn	barns
verkleinwoord	-	-

de barn m

1. (natuurkunde) eenheid van oppervlakte in de atoomfysica, 10⁻²⁸ m²

vervoeging van
barnen

barn

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van barnen
   

   • Ik barn. 

2. gebiedende wijs van barnen
   

   • Barn! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van barnen
   

   • Barn je? 

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

barn

1. (eenheid)(natuurkunde) barn; eenheid van oppervlakte in de atoomfysica, 10⁻²⁸ m²

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: / ˈbɑˀn /

• barn

• Afkomstig van het Oudnoorse woord barn,dat aan het Gotische ontleend is

Naar frequentie	390

	enkelvoud		meervoud
	onbepaald	bepaald	onbepaald	bepaald
nominatief	barn	barnet	børn	børnene
genitief	barns	barnets	børns	børnenes

barn, o

1. (familie) kind

   «Børnene går til skolen med bus.»

   De kinderen gaan naar school met de bus.

2. (natuurkunde) barn

• [2]: b

• barn in:
  Det Danske Sprog- og Litteraturselskab
  Den Dankse Ordbog op website:ordnet.dk

enkelvoud	meervoud
barn	barns

barn

1. (bouwkunde) schuur
2. (natuurkunde) barn

• Nederlands: barn

	enkelvoud		meervoud
	onbepaald	bepaald	onbepaald	bepaald
nominatief	barn	barnið	børn	børnini
genitief	barns	barnsins	barna	barnanna
datief	barni	barninum	børnum	bønunum
accusatief	barn	barnið	børn	børnini

barn, o

1. (familie) kind

barn, o

1. onbepaalde vorm accusatief enkelvoud van barn

enkelvoud		meervoud
zonder lidwoord	met lidwoord	zonder lidwoord	met lidwoord
barn	le barn	barns	les barns

barn m

1. (natuurkunde) barn

• IPA: /barn/

barn

1. (familie) kind

• 𐌱𐌰𐍂𐌽

	enkelvoud		meervoud
	onbepaald	bepaald	onbepaald	bepaald
nominatief	barn	barnið	börn	börnin
genitief	barns	barnsins	barna	barnanna
datief	barni	barninu	börnum	bönunum
accusatief	barn	barnið	börn	börnin

barn, o

1. (familie) kind

barn, o

1. onbepaalde vorm accusatief enkelvoud van barn

• IPA: /barn/, /baːrn/, /bɛrn/

• van het Angelsaksisch bearn

barn

1. (familie) kind

bearn bærn baren

barne bern berne

• barneschen
• barnhede
• barnles
• barntem
• stepbarn

• Engels: (dialect, verouderd)barn, bairn
• Schots: bairn
  • → Engels: bairn

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: / bɑːɳ /

• barn

• Afkomstig van het Oudnoorse woord barn

Naar frequentie	234

o [1-3]	enkelvoud		meervoud
	onbepaald	bepaald	onbepaald	bepaald
nominatief	barn	barnet	barn	barna barnene
genitief	barns	barnets	barns	barnas barnenes

barn, o

1. (familie), (sociologie) kind (jong persoon)

   «Filmen er forbudt for barn.»

   De film is voor kinderen verboden.

2. kind (afstammeling)

   «Hun er for gammel til å få barn.»

   Ze is te oud om kinderen te krijgen.

3. onvolwassen, infantiel persoon

   «Han er og blir et stort barn.»

   Hij is en blijft een groot kind.

4. (natuurkunde) barn

• [4]: b

• [1]: barnebok
• [1]: barnehjem
• [1]: barnemishandling
• [1]: barnesang
• [1]: barnesjukdom
• [1]: barnesikring
• [1]: barnevennlig

• [1]: Av barn og fulle folk får man høre sannheten.

• [1]: Kjært barn har mange navn.

• [1]: Brent barn skyr ilden.

• [1]: Kvinner og barn ble reddet først.

• [1]: være glad i barn

• [1]: glede seg som et barn

• [1]: Hun er bare barnet.

barn, mv

1. onbepaalde vorm nominatief meervoud van barn

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: / bɑːɳ /

• barn

• Afkomstig van het Oudnoorse woord barn

o [1-3]	enkelvoud		meervoud
	onbepaald	bepaald	onbepaald	bepaald
nominatief	barn	barnet	barn born	barna borna
genitief	barns	barnets	barns borns	barnas bornas

barn, o

1. (familie), (sociologie) kind (jong persoon)

   «Ho er berre barnet enno.»

   Ze is toch nog wel een kind.

2. kind (afstammeling)

   «Oldemor til borna mine er langt over 90 år.»

   De overgrootmoeder van mijne kinderen is ruim 90 jaar.

3. onvolwassen, infantiel persoon
4. (natuurkunde) barn

• [4]: b

• [1]: barnebok
• [1]: barnehjem
• [1]: barnemishandling
• [1]: barnesong
• [1]: barnesjukdom
• [1]: barnesikring
• [1]: barnevenleg

barn, mv

1. onbepaalde vorm nominatief meervoud van barn

• born

• Afgeleid van het Proto-West-Germaanse *barn

barn o

1. (familie) kind

• IPA: /barn/

• barn

barn m

1. (eenheid)(natuurkunde) barn; eenheid van oppervlakte in de atoomfysica, 10⁻²⁸ m²

• b

• jednostka

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

barn monbezield

1. (eenheid)(natuurkunde) barn; eenheid van oppervlakte in de atoomfysica, 10⁻²⁸ m²

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

• IPA: /barn/

• barn

barn monbezield

1. (eenheid)(natuurkunde) barn; eenheid van oppervlakte in de atoomfysica, 10⁻²⁸ m²

	enkelvoud	meervoud
nominatief	barn	barny
genitief	barnu	barnů
datief	barnu	barnům
accusatief	barn	barny
vocatief	barne	barny
locatief	barnu	barnech
instrumentalis	barnem	barny

• b

• jednotka v

• účinný průřez monbezield

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

• Internetová jazyková příručka - Ústav pro jazyk český AV ČR (Tsjechisch)

• Geluid:  barn    (hulp, bestand)
• IPA: / baːrn /

• barn

Naar frequentie	190

barns	enkelvoud		meervoud
	onbepaald	bepaald	onbepaald	bepaald
nominatief	barn	barnet	barn	barnen
genitief	barns	barnets	barns	barnens

barn, o

1. (familie) kind
2. (natuurkunde) barn

barn

1. nominatief onbepaald onzijdig meervoud van barn

   «Fem personer, två vuxna och tre barn, fick föras till sjukhus för kontroll efter en kökrock som inträffade på E6.»

   Vijf personen, twee volwassenen en drie kinderen, werden naar het ziekenhuis voor controle na een kop-staartbotsing dat plaatsvond op de E6.