Hund

• Hund

Hund m

1. (roofdieren) hond

• Geluid:  Hund    (hulp, bestand)
• Geluid:  Hund (Oostenrijks)    (hulp, bestand)
• IPA: /hʊnt/

• Hund

• Afkomstig van het Oudhoogduitse zelfstandige naamwoord hunt

Naar frequentie	608

	enkelvoud	meervoud
nominatief	der Hund	die Hunde
genitief	des Hundes des Hunds	der Hunde
datief	dem Hund dem Hunde	den Hunden
accusatief	den Hund	die Hunde

Hund, m

1. (roofdieren) hond

   «Vorsicht, bissiger Hund!»

   Opgepast voor de hond!

2. (dierkunde) hondachtige dieren
3. (scheldwoord) een scheldwoord in een samenstelling mit het zelfstandige naamwoord "hund"
4. (figuurlijk) in verschillende woorden met betrekking tot de werkelijke of imaginaire karakteristieken van honden

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?

• Hund

• Afkomstig van het Oudhoogduitse zelfstandige naamwoord hunt

	enkelvoud (onbepaald)	enkelvoud (bepaald)	meervoud (onbepaald)	meervoud (bepaald)
nominatief	en Hund	der Hund	Hund Hunde	die Hund Hunde
datief	em Hund	me Hund	Hund Hunde	de Hund Hunde
accusatief	en Hund	die Hund	Hund Hunde	die Hund Hunde

Hund, m

1. (roofdieren) Canidae , hond

   «Fer vier Yaahre hawwich ken Hund in mei Lewe ghatt.»

   Vier jaar lang heb ik geen hond in mijn leven gehad.

• Der Hund blafft.

• Kummt mer iwwer der Hund, so kummt mer iwwer der Schwans.

• uff der Hund kumme

• Duits: Hund, m
• Engels: dog

• Zie Wikipedia voor meer informatie. (in het Pennsylvania Duits)

Hund

1. mannelijk meervoud van Hund

• Hunde